Alle inzendingen over wolken natuur kijken

De grote wolk at langzaam alle kleintjes op ik was toeschouwer…

Het moet in de genen zitten, Het heeft altijd in mij gesluimerd, want ik ben een crack in wolken lezen. Ik kon als kind terwijl ik naar de wolken keek alles voorbij zien waaien van mystieke figuren, landkaarten, dieren en natuurlijk die eeuwige lachende gezichten. Ik kon zo mijn potlood nemen en de contouren op mijn blad weergeven.…

Kijk: daar gaat weer een wolkenpartij 't afbeeld van een mensenmassa een and're wolk schuift ook voorbij, moest je ervoor betalen? Kassa! Zie, daar komt een schaapje aangedreven zomaar, heel alleen en kijk ik even naar opzij dan zie ik er meer dan slechts een!…

Stel voor dat er een flitspaal aan de lucht had gestaan dan was menig wolkje vandaag wel op de foto gegaan!…

De blauwe lucht is boven De grond is beneden Ik zit op de wolken Zo voel ik leven Zweven De natuur is dichtbij Ik was beneveld In een waas voorbij gekomen Ik kijk naar beneden Leven Toekomst is lucht Niks voorgenomen In mijn hoofd mijn dromen Ik vind je teder Geven…

Ik kijk uit mijn ramen tegen huizen aan Zeg ook maar tegen de daken Ik kan ook bij de overburen naar binnen kijken maar gelukkig ook over de daken heen Ik zie dan de blauwe of grauwe lucht de wolken, de regen spetteren, voel de sneeuw ruik het hout wat in rook opgaat ’s winters en In de zomer uitgelaten mensen op dakterrassen Ik zie ik zie…

kijk om je heen kijk naar de rood gele bladeren voel de ochtend dauw Het is tijd Sla de vleugels uit we gaan Kijk naar het water kijk naar het zand kijk naar de bomen we dalen kijk om je heen kijk naar de groene bladeren voel de warmte…

De sterren glommen stil en breder Als parels in der neevlen zee, Zilver-doorvloeid was 't maanlicht weder, Wij liepen zwijgend en tevree. Vol was de maan, wier stralen banden In zuivre kring de dampen grijs, Gelijk een meer in marmren randen Omcirkelend een hel paleis. De wegen lijnden blank door donker. Bomen geveld de bermen…

Met verwondering kijken we naar de lucht Wanneer de zon in de morgen opkomt En heldere wolken zijn samen gedromd Als de donkere nacht voor de zon is gevlucht. Met verwondering kijken we naar al wat leeft Naar de natuur die God ons heeft gegeven Naar bloemen, planten en het dierenleven Het is God die deze mooie schepping ons geeft.…

middernacht kijken naar buiten genieten van het mooie licht van de volle maan flarden wolken in allerlei vormen schieten voorbij kom weer tevoorschijn volle maan donkere contouren doemen op tuinen zwak verlicht door het licht van de volle maan middernacht de natuur in rust en overal mysterieus licht van de volle maan…

je bent er niet dan ben je er weer wel niemand die je ziet ik voel het aan mijn vel vandaag ben je er nog niet straks misschien toch wel alvast zing ik dit smekend lied ik wil je kussen, kom maar snel het werd tijd, je bent gekomen je maakt me zo blij en wel want zon laat mensen dromen... ik hou zo van je warmte op mijn vel…

De grijze wolken zien er onheilspellend uit. Dan een regenbui.…

Bijzonder Ik kijk naar de lucht de zee en de meren En de dijken die het water keren. Vol van blijdschap en ontzag Het woeste water als een veldslag. Het mooie landschap de natuur Voelt zo warm als haardvuur. En de dieren op het land Het houdt allemaal stand. Wolken of een blauwe lucht Of de plant met hun vrucht.…

ik kijk omhoog en de wolk is groot en wit en prachig en allemachtig kijk hij lijkt op mijn ongeboren kind een foetusafdruk in de lucht en ik voel weer de pijn nog steeds als dolken nu komend via de wolken in mijn nietmoederzijn zucht ik kijk nog en zie alleen nog nevel…

Vluchtend verdreven ik voel me schuldig terwijl ik m'ook schaam Donkere wolken begeleiden ons alleen-zijn 't is onaangenaam eenzaam Verwarde gedachten denk ik om te weten wat droombeeld bedoelt Instinctieve natuur doet wat gedaan moet als dat noodzakelijk voelt…

De nooddeur viel in’t slot Roofing onder zijn zolen Bleef zonder twijfel Even stil staan Hier, op het dak Van de kantoren Waar hij nimmer Had gewerkt Hier houdt het op Hij wenst zichzelf Een behouden stop Klaar voor het uitvoeren Van zijn laatste actie Bevrijd van beslissen Stapt hij van het dak Het kriebelt Hij kijkt omlaag…

Mijn prachtplek bestaat op vele plaatsen altijd is er een in de buurt er is rust stilte en vrede er is Liefde in alles om mij heen…

klomp die deze steen eens was kijk naar mij en zie hoe ik in de wolken zweef 21.10.2006…

kijk, in de wolken is ze niet, maar wat straalt ze en schijnt gelukkig…

Bijna dagelijks bespeur ik je als ik naar de wolken sta te kijken, of terwijl ik luister naar vogelgezang. Soms merk ik jouw aanwezigheid bij vreugdevolle spelmomenten of terwijl ik verlegen woorden zoek.…

Vanaf mijn wolk kijk ik naar de Aarde Daar zie ik broeder tegen broeder vechten Om een strijd tussen de ouderen te beslechten Maar wat heeft dat nou eigenlijk voor een waarde Vanaf mijn wolk kijk ik naar beneden En denk ik na over welke reden Want angst en haat uit het verleden Vergiftigen steeds maar weer het heden Willen die ouderen geen…

Wij kijken naar een openluchtmuseum. De natuur is gratis en voor niets. Onbetaalbaar mooi!…

oneindigheid verdwijnt bedenken hoe lang eeuwig duurt waar ‘t verdwijnpunt weer verschijnt als je nauwkeurig in het uitzicht tuurt eindeloos lang wil ik met je lopen om te genieten van ‘t moment in de mist met beide ogen open overnachten in de hemeltent ontdekken waar de tijd toch blijft onzichtbaar is aan ‘t firmament met ons tussen de wolken…

De wind van zee De zoute lucht De zon schijnt Water verdampt Een wolk verschijnt De wolk raakt vol Regen valt de natuur bloeit Door water val De zon gaat schijnen De wolk verdwijnt De wolk verdampt De maan komt op De zon verdwijnt Het is nacht De wereld rust De wereld slaapt Tot de zon weer schijnt En hij ontwaakt De wereld…

Maar zeg ik, kijk lieverd, de wolken verdwijnen ook weer en geloof me: zien, dát doe ik alle dagen, telkens weer... want ik blijf in je hartje toch?…

ik sta stil, en kijk ik voel de donkere wolk ik ren naar het licht…

Kijken naar wolken stuk voor stuk straalt kracht en pracht voor altijd op reis…

ik altijd maar dat ik de wolken drijven de vogels vliegen en dan ik die er naar kijk kan ook wel zonder mij maar ja hier ben ik en wat waren de vogels en de wolken zonder mij wolken en vogels weten niets van zichzelf ze bestaan niet zonder mijn weten maar evengoed zeg mij wat ik weet vermoedelijk bijna…

In de stilte van het boek probeer je het zwijgen beekje in een haiku en je begrijpt het hoe de wolken over bomen verhalen zodra er iets verandert in de stilte van het bos natuurlijk als de liefde.…

Een wolkje aan de verder heldere hemel ontneemt de hemel de status van helder. Het wolkje gedraagt zich als een eigenwijze achterblijver die niet van opgeven weet. Het is een dissident, die hoog in de lucht protesteert tegen de gang van zaken: de kaalslag van de helderheid, de koude van de blauwe leegte, de hoge eenzaamheid van niets…