Alle inzendingen over zelf.

ik zag je, en heb je nooit kunnen vergeten. ik mis je, dat wou ik je even laten weten.…

jouw lieve ogen deden vast heel wat harten sneller slaan maar zo hard als het mijne is er vast nog niet gegaan…

je zal nooit echt begrijpen wat me hart voelt voor jou, ik ben bang dat we uitelkaar groeien en ik alleen verder moet gaan zonder jou....…

Velen zeggen, je bent de mooiste, je bent niet de prinses maar de koningin, om jou heen is geen strijd, want je verbindt het pas geboren leven, en daar waar de dood ons scheidt. Om je uiterlijk word je geroemd, liederen zijn over je geschreven, aan de mooiste ben je gegeven, velen zijn naar jou genoemd. Zelfs om je doornen word je benijd…

De radio en dat meeslepende deuntje Poes kronkelt rond mijn benen, ze blijft mijn vet steuntje. Blij dat ik leven mag met al mijn leuke spulletjes en boeken Een erg tevreden dansend hartje; Liefde hoef ik niet te zoeken. 'k Heb zin te springen en te dansen, sjansen, Vrijheid Uit mijn dak te gaan dromend over blijheid. Passievol genieten…

Importantie wordt gedragen op de vleugels van potentie van de kracht van ieders bestaan: 'zie mij eens gaan' 'zie mij eens staan' Als die kracht,in feite “die tijdelijke macht” intrinsiek afzwakt worden het veelal vleugels van chagrijn en venijn zich vijandig, zwetend, wetend, verhullend waartoe de mens in feite naartoe wordt…

Recht op je doel af. Natuurlijk met een reden vanaf het heden.…

Opeens was het er. Een moment van waar geluk. Wat jezelf niet lukt.…

Bijna iedereen praat z'n straatje schoon niet met een schoonmaakmiddel maar met speeksel blah, blah, blah, blah, blah!…

morgen wordt beter de dag voorspelt het altijd maar warmer en heter ik voel de passie zweten mijn lichaam verdrinkt in verlangen naar de dag van... morgen!…

Op de planeet waar ik sinds kort verblijf, hebben wij het voor elkaar gekregen, dat de warmte is gestegen, door de hebzucht die ons drijft. Hebzucht, het moet steeds meer, genoeg is zelden nog genoeg, voor matiging nog te vroeg, dus nemen we van wat er nog resteer. Al zijn de gletsjer aan ‘t ontdooien, we moeten ons steeds meer ontplooien…

Pas in de nacht voelt zij de tranen hoort het kloppen van haar hart. Ziet ze engelen, ruikt zij de bloemen, rode rozen. Drinkt zij wijn en branden de kaarsen, voelt alles als satijn en is zich van haar zelf bewust. Luistert naar haar adem en geniet van de stilte, van de rust.…

Ware kunst is niet enkel mooi, ze treft je diep. Je wordt haar nooit beu. Naar het echte kunstwerk kun je blijven kijken, altijd valt er iets nieuw in te ontdekken. Dat is wellicht het verschil tussen een doodgewone poster in een studentenkamer en een prachtig kunstwerk dat de ziel raakt. Misschien is dat wel een kenmerk van echte kunst…

Te koop op de markt: hersentransplantaten met -- herinneringen.…

Ik doe mijn gedicht aan, om me te laten zien -- mijn open wonden.…

’t Klikte niet met de trainer van Twente De club stond derde, dat is toch niet slecht? en tóch moet hij henen, is er gezegd door alle drie de Coassistenten die als een stekker baalden; de modale spelers echter stekkerden als balen…

Ze horen en ze zien mij als ik winkel Ze registreren alles van mijn smartphone Vanzelf zijn ze bekend met al mijn zwartloon Ik word bespied door elke boerenkinkel We hoeven nog maar eventjes te wachten Of googlebrillen lezen mijn gedachten…

Mijn ogen schitterden van geluk Nu zijn het watervallen waarvan de dam op ieder moment kan begeven door de druk van mijn recente leven.…

Maar éénmaal per jaar spelen we het klaar, om aan onze dierbaren te denken, hen wat aandacht te schenken. We gaan een pot bloemen neerpoten, van velen blijven de harten gesloten. Het is een routine geworden die akelige prijzen van chrysanten op borden. Dat aanvaarden… kan ik niet, niemand die mijn …verdriet ziet. Dagelijks draag ik mijn…

Terug in het huis, zwijgend vullen we dozen – met mama's leven.…

Ik wierp mijn koffer in de kuil en sprong hem na -- terug mijn jeugd in.…

Zie ik de boom zelf nog wel of herinner ik -- me het beeld ervan?…

Laat me mijn ding doen Laat me op mijn snufferd gaan Laat me mijn grenzen bewaken Laat me vallen en opstaan Laat mij succes kennen Laat mij mezelf verwennen Laat me in de waan Ik kan het alleen wel aan Bied hulp en ik luister De stem in mijn hoofd bepaald De eigen wijsheid in het duister Heeft tot nu toe alles nog behaald Laat mij…

De dood kent geen einde, en ook geen doods begin. Magere Hein staat almachtig, tussen angsten en beven in. Heintje zelf leeft vrolijk voort, hij overleeft doodgewoon alles, en verjaart doodleuk iedereen.…

Als ’s nachts de wereld stil gevallen is en mij niet langer lokt met haar verhalen dan sluit ik stil de ogen om te dwalen in dromenland waar ‘t zalig toeven is. Ernaast, op ons privé-rangeerterrein, ronkt rauw een haperende dieseltrein.…

op de horizon lang en ver daar is het heen is het doel en achter is waar we zijn achter de horizon verder, droom daar is het heen is het doel en achter is waar we zijn zie de ochtendzon van ver naar nu spint goud in je haren heen is het doel - achterlijk…

De mens die denkt, dat hij superieur is. Homo sapiens. De mens die gelooft, dat hij regeren kan, over de heersende natuur. Mensen hebben vijanden nodig om mensen te beschermen. Met beschermingsmiddelen. Tegen onkruid en ongedierte. Zo controleren mensen de natuur. Wanneer een nieuw virus reageert beschikken we niet over vaccins. Blijven…

Dodende liefde. Iedere nacht komt jouw beeld te boven, in mijn hoofd dreunen de laatste woorden, die ik tegen je zei en waarna je wegliep, terwijl ik je nog had willen zeggen.......... Maar de kans werd me ontnomen, je weggaan leek op een vlucht, niets kon je nog tegenhouden, niemand kan mijn woorden nu nog horen. Twijfel en ongeloof…

Wie ophoudt met zichzelf zoeken zal zichzelf, vanzelf, hervinden omdat geen mens verloren is. Wie ophoudt met antwoorden vinden zal geen bange vragen zoeken omdat problemen, vanzelf, verdwijnen. De iemand die zichzelf verliest zal een angstig niemand zien voordat een wanhopig mens een moedig mens kan zijn.…

Er was iets... in de lucht, de wind en het verwaaien, van al dat belangrijk scheen. Ik kon goed loslaten. Er was iets, in de wolken die voorbij dreven... verweven met mijn ziel! Er was ook iets, in het leiding ontvangen en nemen. Er was iets, met de zon, het Licht rondom bomen, het leven en de dood. En er was altijd iets: met vlinders!…