Wereldwijd zijn er toch gauw
zo’n zes à zeven miljard mensen,
wat meer of minder steekt niet nauw.
Naar schatting is de helft vrouw.
Hooibergen vol. Je zou zelfs menen
volop keuze, dus spui je wensen.
Maar zoekt het hart nou net die ene
die zich niet wil laten vinden,
dan word je gek, raakt buiten zinnen.
Het is weer net als met die…
als ventje van acht stond ik
met mijn neus gedrukt tegen de ruiten
kinderdromen achter glas
waar ik mij blind op staarde
in winkels vol bijeengepakt
het gaf eigenlijk geen pas destijds
doch met een soort van zelfkastijding
bood ik weerstand aan verleiding...
toch keek ook ik reikhalzend uit
maar rekende op niets…
het verleden als een rugzak
met 't gewicht van vergankelijkheid
al het geluk van weleer de vreugde
pijn verdriet en oude tranen
die ik bewaarde voor later
leggen beslag op mijn gemoed
doch met iets van zelfkastijding
draag ik het als boetedoening
op mijn rug en troost mezelf
met de diepere gedachten dat
schuldgevoel ook een gevoel is…
de kinderdromen achter glas
waar ik als kind
mij blind op staarde
in winkels vol bijeen gepakt
het gaf eigenlijk geen pas
en met een soort van zelfkastijding
gaf ik weerstand aan verleiding
toch keek ook ik reikhalzend uit
maar rekende op niets…
Bizarre vorm van zelfkastijding
wanhopige, late inspanning om
alsnog
tot vereffening te komen.
Vrucht
van het alsmaar niet kunnen kiezen
tussen
geloof en bijgeloof,
tussen
liefde en wantrouwen.
Gevat
in kleinburgerlijke mededelingen,
angstig en stiekem
tussen regels ingeklemd.…
Smartelijke en zoete pijn
't beheerst mijn hele zijn
niet in staat te ontsnappen
of uit dit leven te stappen
Een pure zelfkastijding
Lichaam en ziel uit balans
gevoelens zonder kans
hart uit borst gescheurd
en telkens weer verbeurd
Een langzame vernietiging
Een pijnlijk traag sterven
de ziel vol met kerven
niet meer uit te wissen…
reizigers door het
vreemde landschap dat leven heet
neem de dichter Boudewijn Buch
van hem kennen wij z'n passie
voor dode dichters en verre reizen
tijdens zijn reizen naar verre oorden
raakte hij zo dikwijls in extase
dat het bijna besmettelijk leek
het flirten met de dood en het
onvermijdelijke sterven koesteren
als een vorm van zelfkastijding…
vechtend rollen de cellen over de straat
die leidt naar het bewustwordingsplein
kleine en grote wijze en idiote
grijs gekrioel hersenvat vol venijn
de dienstdoende hermandad staat
passief met zijn gummistok in de hand
geschikt voorwerp tot zelfkastijding
in deze wirwar allerminst een probaat
middel om effectief erop los te slaan
plotseling…
Bij een herinnering hoort een gevoel
dat sneller opstijgt in het bewuste
dan de herinnering; ik voel het als
een negatieve gedachte onderweg is
en kan de komst afbreken als ik geen
zin heb in zelfkastijding.…
dichters zijn reizigers door het
vreemde landschap dat leven heet
neem de dichter Boudewijn Büch
van hem kennen we zijn passie
voor dode dichters en lange reizen
tijdens zijn reizen naar verre oorden
raakte hij zó dikwijls in extase
dat het besmettelijk leek
een flirt met de dood en de onvermijdelijkheid
van het sterven koesteren als zelfkastijding…
268
Bezig met laden