Alle inzendingen over zonder vooroordelen

Maar waar vooroordeel met vooroordeel strijdt, Wat is het — dan verlies van tijd!…

Och, kijk toch naar me, zég me wat je ziet, maar door al je vooroordelen, mis je mijn verdriet. Toe, kíjk nou naar me, vertel me wat je ziet, en hou toch op met doen alsof, alsof je me alles biedt. Ja, je kijkt wel naar me, maar vergeet wat je ziet, door al die vooroordelen, zie je me eigenlijk niet...…

We staan met onze vooroordelen klaar als het ons uitkomt maar niemand is perfect dus zijn vooroordelen ONGEGROND.…

Iedereen pleit voor verdraagzaamheid maar toch zit men vol vooroordelen want hoe het werkelijk is gesteld kan sommige mensen maar bar weinig schelen.…

Zo noem jij De vooroordelen Die men over Ons Groningers Heeft, maar Ernstiger nog De vooroordelen Die zich in het Brein van ons Noordelingen hebben Genesteld en waardoor Wij zo graag Verongelijkt de De wereld om ons heen Bekijken - hinderlijke Kluiten in de noordelijke Geest, noem jij ze, En om vrij verder Te kunnen…

Om je blik te verruimen Zo vooroordelen op te ruimen Andere landen, andere zienswijzen. Want reizen Doet rijzen.…

Nee, van zo’n vooroordeel word ik echt boos! Dit altruïstische dubbelbetaalgedrag is wat je noemt toch een schot in de roos?…

vijf kinderen die getroffen Zijn woont in deze religieuze gordel De overige vier hebben ouders die Entingen weigeren uit antroposofische Of alternatieve overwegingen - en wederom Zien we waarom vooroordeel deze naam verdient…

Of is de hand gesloten Om open te kunnen gaan, En dan elk vooroordeel Aan diggelen te slaan.…

De bond bevestigt weer mijn vooroordeel: Die hele maffia in hoortoestellen Die schreeuwt u toe met toeters en met bellen, Maar u betaalt geregeld veel te veel. Nu snap ik wat ze bij die bond bedoelen: Dat wie niet horen kan, die zal het voelen.…

Dus men bevestigt weer een vooroordeel: Een ambtenaar die werkt die doet niet veel.…

Zij noemde het gevaar van vooroordelen, omdat ze de gemeenschap parten spelen. Wie grof is, ondergraaft verdraagzaamheid. Verdient Geert Wilders niet een compliment? Hij heeft zichzelf onmiddellijk herkend.…

ik en hij hij de gothic gothic is slecht gothic is lelijk wordt mij gezegd maar nee, hij is mooi zijn mooie zwarte haren zijn lieve gebaren dat zie ik zij niet in hun vooroordeel-droom-wereldje dromen zij weg gedachteloos roepen zij dingen niet horend hoe kwetsend het is voor mij voor mijn vrienden die ik nooit zal voorstellen thuis…

zo gaat de tijd mijn vooroordeel te lijf…

Is het in de mist mystiek van verleden onbewust `t heden waar wij liefdevol profeten weten klein groot man vrouw zonder vooroordelen mistig verleden onverschillig weggegeven.…

De nooit ingehaalde tijd geeft z’n tranen door in een nieuw gevormd gezicht omarmt haar achtergrond in een teken of in een oneindig woord, verspreekt zich niet in onbetamelijkheid zonder vooroordeel in een zwijgend en ongeschreven gedicht.…

Veroordeel je oordeel zonder vooroordeel want slechts zonder veroordeel kom je tot een zuiver oordeel.…

Passie voor onderzoek Gewoon anders durven kijken Zet vooroordelen aan de kant dan kan nieuwsgierigheid blijken. Voor het ongekende gaan Dat is pas echte passie Maar verpak de manier waarop In een modern jassie.…

Ik ben losgeslagen In een schoonheid die ik ken Zonder vooroordelen of gedachten Zoals jij die hebt Ik ben losgeslagen Want het heeft toch geen zin Te luisteren naar wat jij zegt Wat je niet weet Losgeslagen In een schoonheid die ik ken Die me omarmt en streelt In de dagen vol vuur…

intens is dat taboes worden doorbroken generalisaties worden voorkomen met een natuur die zo geliefd is dat minderheden worden geaccepteerd hoe kan ik levensgroot mezelf zijn met deze liefde die intensief is in de mystieke lust van het avondwoud door jou die in mijn dromen waakt voor de demonen van bedrog hoe schemert het in mij nu vooroordelen…

De meesten kijken niet of zien slechts glimpen Te lang, te veel, te kermis of te groot Een spel van politiek en televote Gemaakt om op je schermpje op te schimpen Maar kraakt de kalme storm de vooroordelen Dan gaat het zaterdag pas echt krakelen…

mijn huis heeft vele hoekjes om te schuilen ben je verdrietig je mag er huilen mijn huis wil alle zorgen met jou delen je bent zo welkom zonder vooroordelen mijn huis staat open dag en nacht het geeft je warmte liefde en kracht…

hij at de soep met een vooroordeel zijn walging weggeslikt met een teveel aan brood, het broertje dood bedroog zijn smaak het was wel raak, die opmerking het ging naar binnen met een slag, vaardig langs zijn weerstand en de lach van plagerij ach, die hete brij bevat niet veel meer dan wat loze ingrediënten uit de smaak van jou en mij…

De paus loopt tegen menig vooroordeel Hij schrijdt met ongelooflijk kleine stapjes Verorbert kleine beetjes, dito hapjes De homo’s krijgt hij (nog niet) door z’n keel De tijd gaat snel…en ja, ze komt eraan: Een zwarte lesbo in het Vaticaan!…

Te lang al, Eigenlijk al mijn Hele leven, Van kindsbeen aan, Ben ik weggezet Als een kind dat Er niet had moeten Zijn - Keihard heb ik Tegen die vooroordelen Geknokt met veel lof Als resultaat van hen Die ik lesgaf, Kinderen die in mij De waarheid herkenden, En kom ik er na Een leven lang vechten Achter dat ik niet…

dit moment grijpen en genieten, mateloos genieten van het mooie, van het nu afreizen naar verre oorden waar vooroordelen niet bestaan donk’re gedachten ons niet kunnen deren daar het alleen zou gaan om jou en mij we ons laven aan de schoonheid van alle dag aan ons, ons samen zijn omdat het dan helemaal mag…

zonder vooroordeel bewonder je of maak je af datgeen geschreven staat redenen te over maar wel oprecht objectiviteit berustend met geloof in jezelf arrogantie te over als liefde wordt gegeven niet op het werk maar op de man af het oordeel klaar goed onderbouwd naar eer en geweten dat is ideaal…

Ik draag je niet op handen want die fout maak ik niet nogmaals liefde is het elkaar respecteren zonder vooroordeel of bezwaar. Ik draag je niet op handen maar ben wel weg van je dat laat ik je wel merken maar zeg het niet zo vaak.…

Een ingehaalde herinnering geeft z’n tranen door in een open gevormd gezicht omarmt haar achtergrond in symboliek of teken of in een oneindig woord, verspreekt zich niet in onbetamelijkheid zonder vooroordeel, verzwegen in een ongeschreven gedicht zich telkens uitvindt, om weer wat origineels te verzinnen, van de tijd is niet…

gezichten zien bewegen in de wolkensferen in een geanimeerd gesprek, bizarre figuren in soaps paraderen als barbapapa in dat transformeren spiegel ik laat los dat oude lappendeken van vooroordelen en kritiseren laat nieuwe beelden toe met open geest om verfrist opnieuw te kunnen spelen…