Alle inzendingen over 'n verdrietig gevoe

Hier zit ik dan herschrijf 't lied van verdriet dat ik nooit zingen wilde M'n emoties draaien rondes door m'n hoofd nimmer geloofd dat zingen m'n gedachten stilde Ik volg de noten schrijf mijn woorden op akkoorden waarvan ik nooit dacht ze te spelen Maar toch doe ik 't ik zing en schrijf blijf dolen op nieuw gevoel dat ik…

ben in de herfst van m'n leven hopelijk duurt 't nog even heb m'n balans eens opgemaakt en dat heeft me wel geraakt, geluk heb ik niet veel gekend maar 't maakt je wie je nu bent; teleurstellingen en verdriet, och wie kent ze niet?…

ik ben soms zo kapot ik moet opstaan ik weet het maar wie weet mijn verdriet niemand weet dat en hoe erg het is dat mijn lief zomaar is weggelopen maar vermoorden kan ik haar niet dan maar mijn m'n dochter en m'n zoon en mezelf erbij en dan hang ik daar met bloed zweet en tranen of zoiets ik drink teveel en ik mis mijn vrouw en…

Alles zie ik in jouw ogen je pijn,wanhoop en verdriet ik wou dat ik je kon helpen maar spiegels praten niet... Glazen woorden op het puntje van m'n tong die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong woorden als glas zo breekbaar gebroken in m'n mond voor eeuwig onuitspreekbaar omdat ik de moed niet vond…

Nu zit ik hier met m'n verdriet. Waarom koos je voor haar? Je was toch mijn minnaar? Naar al m'n vragen en al die tranen was je antwoord 'Het werd tijd dat we iets ondernamen.' Maar je vergeet de woorden die je me laatst zei... 'Jij bent echt alles voor mij!'…

Zij staat op 'n bijna verlaten perron Op 't punt van vertrekken In haar koffer meer verdriet Wie heeft haar door? Haar tranen zien wij niet Ze trekt liever gekke bekken Stapt op de trein Lijkt joviaal te groeten Maar in 'r gezicht met duizend sproeten Trekt mascara 'n bijna onzichtbaar spoor.…

Het doet zo`n pijn, Steeds meer en meer. Ik val in de put, Iedere keer weer. Ben niet sterk genoeg om klimmen, Ik wil er niet eens meer aan beginnen. Want steeds als ik het probeer Val ik als een baksteen neer. Alleen lukt het gewoon niet, Ik kan er niet meer tegen En word gek van mijn verdriet.…

kom je terug, dan hoor je hier, en staat m'n hart voor jou altijd op 'n kier.... dus schat, we hebben echt nog alle tijd, want mij raak je zeker nooit zomaar kwijt...!…

Tranen rollen over m'n wangen zomaar proeven warm en bitterzoet. Wil ze nu niet drogen want het doet me even goed. Zomaar tranen van verdriet of van emotie zomaar ik weet het niet.…

ook al is het lang geleden ongeloof, pijn en verdriet staan gegrift in mijn geheugen 'n tastbare herinnering heb ik niet nooit zal ik jou kunnen vergeten ook al was je nog zo klein je was nog niet levensvatbaar maar 't heeft gewoon zo moeten zijn…

Vanaf de onzichtbare bodem van het meer van verdriet en tranen dichtgeslibd tot 'n modderpoel borrelt soms geheel onverwacht een opgeloste traan naar boven zich in kringen "verringend" op het verlossende wateroppervlak!…

ik heb geprobeerd dit jaar om jouw dood een plek te geven verdriet te laten gaan het lukt me iedere dag een beetje meer maar weet je het missen van jou doet nog altijd zo'n zeer…

Droom voorbij jij vervaagt tot een schim in de verte Langzaam ontwakend een glimlach in m'n hart 'n herinnering Geleefd en gevoeld in woord en gebaar Gezien en geroken jouw huid jouw haar Jouw liefde bracht geluk verdriet en pijn 't Afscheid heftig intens maar volmaakt Jij, alleen jij bent degene die ook m'…

M´n ogen gesloten licht gapend slapend laat ik me dromend meevoeren: als ´n gevallen blaadje licht drijvend in de beek; 'n reusachtige boomstam op open water; 'n vlot op stroom; ´n vallende steen in het geraas van een waterval; ´n zacht zoevende zeilboot op eindeloze zeeën en oeverloze oceanen Het tsunamiseert m´n achterdijkse…

Jij mag nu gaan rusten na 'n leven van zorgzaamheid van vreugde en verdriet maar het was in evenwicht, wij raken je kwijt maar jij gaat door 'n tunnel op een wolkje naar het licht.…

Even een gevoel van verdriet, 'n traan van jou en een van mij, vloeiden samen en werden één. 'n Warm vertrouwen in jou en mij sterkt het gevoel van het "ons" zijn. Want ik vind jou lief en jij mij... Dus kussen we de tranen weg, gaan verder waar we bleven, op weg naar onze toekomst....samen!…

Het doet nog teveel verdriet om over jou te praten…

verdriet verzachten nu is het alleen nog maar wachten…

Als ik mensen zie met een groot verdriet dan huil ik stilletjes hun tranen ik voel mij dan echt ook verdrietig als ik mij zo'n persoon ga wanen. Daarom zijn mijn gedachten altijd bezig met wat er in een ander om kan gaan door mij in hen te verplaatsen heb ik hier nu vele gedichten staan.…

De wind vlucht alle richtingen uit de zee schuimt van afschuw zandkorrels rollen als tranen over het graf 'n bloem als schamele troost waarop van tijd tot tijd verdrietig regen valt…

Het waardige verdriet van zoveel Noren In al die  bloemenmarsen uitgedrukt Maakt dat zijn helse daad toch is mislukt Want overal op straat kun je daar horen 'In ons land is er plaats voor iedereen', In zo'n land wil ik wonen, nu meteen!…

Haar hoofd zo vol van zorgen en het hart zo vol verdriet ik kan alleen haar tranen drogen maar problemen oplossen niet Het is me echt zo zwaar te moede wanneer ik haar verdrietig zie een arm om haar schouders leggen haar hoofd huilend op mijn knie En mét haar huil ook ik mijn tranen heb net als zij slapeloze nachten 'k heb nog steeds…

het gebeurde zomaar het leven in gesleurd op de wereld gepleurd en daar sta je dan met vraagtekens, waarom ben ik hier je verdedigt jezelf met woorden gehoord worden, zou mooi zijn, mooi gaan ik ben mijn ouders dankbaar en ik haat ze…

Alweer een jaar geleden precies rond deze tijd m'n wereld was zo grauw ik voelde eenzaamheid Geen hap door m'n keel constant maar huilen het liefst de hele dag onder m'n dekens schuilen En ondanks het verdriet is er iets wat ik niet vergeet niemand van ons allen voelde zich toen compleet Maar wie had er toen echter kunnen weten…

en zal alles als 'n puzzel op z'n plaats vallen en dan uiteindelijk omarmd worden door immense liefde die ik nu zo ontbeer…

Één oog open één oog dicht één oog schaduw één oog zonlicht Éen wang zonneschijn één wang verdriet Z'n eigen ogen Zie je niet In zijn spel tragiek De kunst is zijn mimiek De lachers op z'n hand Al staat zijn hart in brand Elke voorstelling weer Opladen, keer op keer Nooit humeurig Nooit down Ach ja, hij was maar 'n clown.…

straten en stegen meegeteld Men heeft hem nu opgewaardeerd, geplaatst in 't Groene Boekje, maar ergens in een hoekje weet ik er één te staan die weigert zich te conformeren aan wetten die de Hoge Heren over hem uit hebben gesmeerd Die paardebloem, onaangepast aan onze nieuwe spelling, verdedigt daar de stelling: 'ik ben uniek, nou N!…

pas op! ze breekt als je haar aanraakt zachtjes! en niet te hard kijken want dan zal ze trillen als een dunne bloem bij plotselinge wind laat haar maar gewoon en vraag haar niet gelukkig te zijn wees blij om haar schoonheid al kan ze zelf niet meekijken…

je bent blond - het hele domme mensenras rent honderd meters in seconden zwemt het schandaal over reist per spoetnik naar de maan en gaat per beatnik naar de bliksem bouwt bolle bouwsels waanzin en schrijft gigliotheken vol – maar jij bent blond en daarenboven dient geconstateerd dat je blauwe robijnen…

Dik neergehaald vernederd, helaas Mezelf vergeten opgeboeid verteerd Maf Geen aanverwanten tevens werkend met personeel Zware koopverslaving Dik nep Ridder op gouden paard Mijn ondergang Kinderlijke tevens schone mensen Dankbare prooien Heb je dan ook dik misbruik van gemaakt Smerig Oogjes nu wijd open Verbazing tevens diepe spijt Tijdverspilling…