74 resultaten.
Regen voor zonneschijn brengt stilte na de storm
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 117 Mijn intuïtie, mijn weten, mijn gids.
Ying en yang samengesmolten,
zwart en wit ontpopt tot grijs.
Mijn tovenaar, mijn magisch kompas.
Meester genaamd anoniem,
zuiver als een vlam.
Ogen wijd open, zichtbaar gesloten,
allesziend, zonder zicht.
Weerspiegeld in de spiegel,
bekendheid opgeëist.
Ben ik beiden of ben ik jou?…
- Stenen volk -
netgedicht
4.0 met 40 stemmen 193 Bondgenoten der indiaanse tradities,
volgen het medicijn van persoonlijke intuïtie,
onder de verschroeide rode dode huid
waar dromen witgebrand liggen.…
Kristal kind,
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 483 Straks een volwassen vrouw, vanwaar
zij uit haar aard in onze ziel en over
een horizon kan kijken, om op vrije
vlucht de grenzen te verleggen, een
zucht naar te ontdekken oorden, in
het belang van haar bestemming kromt
de tijd en de wereld om haar heen, ze
openbaart zich in rechtschapenheid,
trouw aan vastberaden norm, intuïtie
zonder…
Frouke Doutzen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 66 geen feiten,
just fake, nep, onwaarheid,
goedkoop, snel gescoord
Nou mogen de schapen
zich aan je vergapen
en danken dat jij 'n
blijde boodschap verwoordt:
"Ik weet het niet zeker,
maar wie weet het wel,
ik influence jullie
met boosterillusie
ik ben maar een domme
Friezin die je zegt
Je moet maar vertrouwen
op jouw intuïtie…
Intuïtie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 46 Ze geven weer antwoord vandaag
De vraag heb ik nog niet gesteld
Ik spits mijn oren
want in de hemel wordt gefluisterd
Op mijn tenen reik ik
Mijn voeten aan de aarde gekluisterd
grijp ik flarden waarheid zonder woorden
Over mijn lippen willen ze niet
Ze wenken alleen, zonder geluid
Zweven voor mij
de juiste richting uit…
Leesadem
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 22 Zoals de wind soms
mijn buik tekent
in de stof van mijn jurk
lees ik met de adem
van mijn ziel de jouwe
ontdekt mijn hartstocht
de jouwe, wie jij bent
en de jongen die je was
lees ik jouw verlangens
en jouw liefde voor mij
af aan de golvende gloed
over jouw kloppende lichaam
in het geurig broeiende bed
van herfstbladeren waarin jij…
In het ijle.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 129 Leven nog moeilijker dan sterven
sommige dagen geen greep krijgen op het bestaan
willen negeren wat je ziel poogt te duiden
verleden en heden lijken onbestaand
als je het NU vat en opvult
kan je de tijd weglieven, weet je nog?
komt me telkens tegen
op het kruispunt van twijfel
en verlangde zekerheid
en kan me altijd vinden in gedeeld zinnenspel…
Ja
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.228 stoïcijnser heb ik je
ogen niet gezien
kwetsbaarder liet jij
eerder nimmer intuïtief
weten waarheid zijn
het woordloos schermen
laat mij triest spelen
herdenken en ik
ik ken en
rust…
Bezoek
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 303 Het schikte me niet dat hij op bezoek kwam
juist op het moment dat ik mijn koffers pakte
voor een paradijselijke trip.
Wrevelig wierp ik hem de folder toe waar
de blauwe zee van afdroop.
Ik keek naar de afgetrapte schoenen op mijn kurk
droge vloer.
Hij nam zijn hoed af en veegde met ranke handen
denkbeeldige stof van zijn jas.
Waarna hij de…
wilde vrouw
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 154 Wilde vrouw
Wild
Niet negatief bedoeld
maar puur uit de natuur
het innerlijk onbewuste,
een onnoembare laag
zwervend raadsel
onopgelost orakel
natuurlijk beschouwend,
ontembaar
krachtig instinct
grondslag van de vrouw.…
Onze intuïtor
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 177 Ergens, diep van binnen,
neem ik mijn besluiten.
Daar ontstaan vliegensvlug,
mijn woorden en mijn zinnen.
Ergens, diep van binnen,
ontstaat het betere gedicht.
De dichter werkt er moeiteloos,
met de snelheid van het licht.
De intuïtor lacht de dichter uit.
Ik schaam me want ik weet niet,
wat of wie me motiveert.
Waarom ik denk of doe.…
Haar stille stem
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 976 Wie is zij
die mij ooit zo na was,
zachte woorden
fluistert zij
Ze draagt mij
over rotsige heuvels
wier toppen
mijn vleugels kneusden
Wie is zij toch
van wie ik
in mijn doofheid
ben vervreemd
In het verlangen
haar weer te kennen
wil ik luisteren naar
haar stille stem…
De maan herinnert me
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 36 De maan herinnert me
aan mijn dromen, het plezier
van het zingen, het spel
waarmee alles begon
Geen last op onze schouders
geen onderlinge wrevel
Het heilige moeten
is uit ons weggevloeid
de wereld in getrokken
dwingend en mateloos, kinderlijk
eisend dat het tijd is
om volwassen te worden
maar dat ben ik al
en de last van mijn leven…
Saturnalia
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 45 Drie dagen geleden hebben Melkwegastronomen ontdekt
dat niet Jupiter, maar Saturnus met 83 manen koploper is qua satellieten.
Volgens onze Woordenaar zijn het er 145, maar de (melk)weg is nog lang, we zullen toch echt nog 62 manen geduld moeten hebben...
________________________________
SATURNALIA
Laatst stond mijn achterkleinkind Willemijn…