Alle inzendingen over 2019

de wandeling van jouw leven laat zich vandaag halteren in het vierend stilstaan bij jouw zoveelste jaardag een nieuw levensjaar start waar het oude tot einde komt in een feestelijke tuimeling van herinnering en verwachting met alle mensen die komen vieren wij jouw doen en laten met vandaag als uitspanning omdat jij hen betekenen laat…

de wandeling van jouw leven laat zich vandaag halteren in het vierend stilstaan bij jouw zoveelste jaardag een nieuw levensjaar start waar het oude tot einde komt in een feestelijke tuimeling van herinnering en verwachting met alle mensen die komen vieren wij jouw doen en laten met vandaag als uitspanning omdat jij hen betekenen laat…

als de vogels in mijn tuin die zich nestelen in het lover zingt vandaag mijn hart als een appelboom in glorie vol takken met dik fruit hang ik jou de slingers als een regenboogschelp peddelen in een steile zee kleurt vandaag de dag vrolijker dan al dit kan het niet worden omdat het jouw jaardag is een podium gun ik jou met openschuivende…

elke dag weer opnieuw loop jij naast mij ben jij in alles wat ik doe en zeg mijn gedachten bewegen naar waar ik jou ontmoeten kan om samen weer te dromen van het leven samen zo stuur ik dagelijks mijn groet ter omhelzing naar mijn lief in de hemel tot ook ik daar zijn zal…

het water krimpt en krimpt dag na dag week na week terwijl de duivelse droogte tot op het kurkdroge bed langzaam zuigend het leegdrinkt als zinderend de zon ondergaat stoomt dan de avond tot nacht waarin langzaam onweer vleugelt tot in licht flitsend de donder rolt terwijl het overstromingen regent dan kwaken uit tientallen kelen in het…

voor de een is het makkelijk voor een ander juist weer niet van dag tot dag te leven zoals het komt en gaat waarom weten wij mensen het leven te verrommelen door telkens weer te kiezen voor net die verkeerde weg als blinden gedragen wij ons voor de gevolgen van het doen dat de grond onder onze voeten langzaam zeker doet verschroeien…

van jou houden was geweldig in feite zoveel meer dan dat het was prachtiger en grootser dan woorden zeggen kunnen van jou houden was geweldig zelfs als ik terugdenk nu is dat de mooiste herinnering die jij mij hebt gegeven…

ik ladderde de liefste nootjes voor een veelkleurig klein refrein het klonk als hemels lachen waarbij handjes klapten om erbij te zijn in creatief ontdekten wij muziek die nog onbeschreven stond in prenatale ritmiek nee geen gestamp in dwingend volgen maar luisteren in de sfeer van fluisteren wil melker 17/06/2019/ www.wilmelkerrafels.deds.nl…

nog donkert herfst in de humus van nat blad wintert vorst sporadisch onder dit afdekkend pak het rustige is schijn onstuimig bruist en heelt de evolutiepijn daar ontkiemt wat ooit is geweest maakt lente al tot feest voor hen die in de aarde onrust voelen waar voorjaar is gaan woelen wil melker 03/01/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

in winterse scheuten knoppen de prille kleuren van lente al bolletjes bruinen aan randen spruiten vorstwitte stengels zwart aardse beschutting houdt warmte nog lang vast een micro klimaat waarin voorjaar ongezien kan gedijen om ons te verblijden met haar onverwacht schitterende lentepartijen wil melker 15/02/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

©4-11-2019…

ik in gedachten zag cirkelend tussen uitbundigheid en passionele intimiteit met in je ogen de horizon als lief perspectief we doken naar liefde in eindeloos diep kozen de verte want dichtbij was bezet overbrugden problemen die zo niet bestaan wisten elkaar in dit raken toch gelukkig te maken wil melker 09/01/2019…

jou zag jij die nergens meer zelfs geen klein beetje wordt tussen gepast niet in de format die ik moet hanteren om iets van anderen te leren hij is volstrekt onvoldoende om recht te doen aan jouw talent en kwaliteit met jou ben ik een wereld rijker die in paradijselijke staat ons tot god en godin maakt wil melker 14/02/2019…

de versleten schoenzolen van drie straatjongens hun blote voeten half zichtbaar dik onder vuil en eelt leer, ijzer en mensenhuid verwikkeld in elkaar stank damp en duisternis tientallen soorten smog zwart als de nacht flessengroen eenvoudig grijs geelgroen als erwtensoep armoede in 1850 of 2019 laat nooit los…

zie het niet in ogen die bewogen kijken naar beelden die zij niet begrijpen het zijn kamers waar stukjes bestaan langs elkaar leven zonder samen te zijn ieder op zijn eigen terrein waar het ego mankeert desintegreert naar waaruit het is ontstaan terug met zucht zonder vloek tot een volgende groet wil melker 28/06/2019…

van mijn leven een plaats gegeven deeltjes vroeger en nu van jou en mij geregen aan een rode draad die kenmerkend is voor mijn uniek bestaan en onderscheidend gaan naast de kleur bindt ook synthese in specifiek vergelijken ik heb al jouw selfies bij elkaar gelegd jouw rode draad heeft het paradijs gehecht wil melker 25/06/2019…

witte doeken in het donkergroen van de olijvenrust de tuinen van gethsemane in het voetenwas ritueel de groep is compleet als hij met hen spreekt en samen eet waarbij ieder van de woorden schrikt die hij tot judas richt hem is niets menselijks vreemd als hij dit wetend judas meteen al heeft vergeven wil melker 18/04/2019…

aan verfletsten in contrast met strakke vormen intolerantie verbood het vloeiend zacht in elkaar opgaan naar balans had pigmenten versterkt de viscositeit nog soepeler gemaakt toch stokte het gaan pas in verwarmen mengde alles subtiel maar viel later weer terug in de starheid van een koude realiteit wil melker 02/01/2019…

begaan lachte om de consequenties zonder daarbij stil te staan zette vaart achter het leven wilde alles geven om het ultieme te bereiken in verder zijn dan haar gelijken toch werd zij gestopt verdween haar perspectief in een flauwe bocht ook zij heeft moeten leren dat rust noodzaak is om te relativeren wil melker 11/02/2019…

zou jij mij vragen welke leeftijd het gelukkigst is dan zou ik welgemeend zeggen dat zij vandaag op haar best is want wat was is het verleden die als gast kwam en ging wat nog komt is toekomst beloftevol maar ongewis wat een vreugde dus is het elke dag in het hier en nu met moed te leven wat vandaag ons geeft dat jij de ogen hebben…

ik denk niet aan jou liggend in natte klei op een verlaten kerkhof ik zie jou lopen op het pad daarlangs tussen de populieren op weg ben jij naar het station dat naar de overkant voert een zomerse dag ooit ontmoet jij mij daar om mij weer te omarmen ik denk aan jou over een landtong lopend vol rust in herinnering ik zie ons…

wat heerlijk zijn de melodieën in de stilte van de ochtend waarmee ons de vroege vogels steevast hun serenade brengen aan een nieuwe lentedag bevederd nestelen zij zich met zorg zich een thuis vlechtend in het breekbaar roze van bloesems die ons geurend als rozenparfum de komst kondigen van fris groen de zon breekt goudgeel schijnend…

nee natuurlijk heelt niet tijd mijn wonden van jouw verlies mij blijft het litteken trots jou dragen opdat nooit jij verdwijnt…

nee bang niet voor de dood ben ik niet bang die afslag echter de boot trein of bus mis ik graag in het weten dat eens onverhoopt die uitrit komt mijn reis dan naar de overkant zal vol zijn gevuld met souvenirs van ontmoette mensen die elkeen bewogen vol ook van verwachting aan de herenigingen die komen zullen want…

verbazend ontroerend en ontwrichtend hoe van de ene op de andere minuut ons mysterieus het leven veranderen kan de ene dag gezond en vol verwachting onheil verdriet en afscheid voor eeuwig als gevolg van dodelijk een ziekte of ongeval plots en zomaar kun je niet meer zijn niet meer doen wat je altijd deed omdat je nooit meer wakker wordt…

de onvergetelijke momenten van de herinneringen aan jou zijn mijn onbetaalbaar vermogen die mij onder de huid pulseren met de genoeglijke intensiteit ze helemaal opnieuw te beleven als een mooi album vol met foto’s dat ik steeds doorlopen mag met jou…

steeds weer mag ik jou genieten in de langzaam groeiende berg van opdiepende herinneringen die gelijk herontdekte brieven zich steeds opnieuw lezen laten steeds weer wordt ik beter in de kunst van herinnering door almaar nieuwe beelden die als afgestofte filmopnames mij blijvend terug bij jou brengen steeds weer nieuw is de expositie…

de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij het felste licht om daar dromen te dromen die haar het hart vertellen over wat ons elkaar vinden deed de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij de grens van tijd waarin wij ooit samen waren wij elkaar lief minnen konden zonder dat de wereld het wist de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij de…

vrijheid is ontspannen achterover leunend voelend hoe de golven van het samen zijn in een smeltende zon ons de rug wassen terwijl wij de ogen dicht genieten van stralende warmte vrijheid is eindeloos kijken naar weerspiegelende wolken die van vroeg ochtendrood naar schaapjeswit kleuren tot helderblauw de hemel over de bloeiende heuvels…

als ik tegen wolken praat is het omdat zonder jou de warme chocolade in de koude gure winter mij niet smaken wil natuurlijk is het goed zo met de mensen om mij heen die aardig zijn en vriendelijk toch blijft het moeilijk dapper alleen te zijn na het dutje bij de koffie smaken koekjes anders nu al smullen zingend en lachend de kinderen…