Alle inzendingen over Achterhuis

doodsangst strak gesloten daken muren en plafonds ademtochten wasemen langs geblindeerde ramen schaduwen passeren kapot getrapte deuren er schrijft een meisje met gesloten ogen: dat haar dagboek lief is blaast zichzelf denkbeeldig vluchtig zwevend van de prille hand door een kier naar buiten er staan lange rijen mensen voor het achterhuis…

In Frankfurt am Main zag Anne het levenslicht vier jaar voor de putsch * Toen zij dertien werd kreeg zij in het Achterhuis een roodwit cahier * Met Lieve Kitty gaf ze blijk van schrijftalent ...meer dan die twee jaar 12 juni 2020…

Ik kijk haar na en vorm haar naam Dag Anne, weer in ‘t achterhuis geglipt, Dan wuift ze boven aan een raam In het water van de gracht, Waarin zich de Westertoren spiegelt, Sluipt weer zacht de nacht. 01.06.02 Het Achterhuis aan de Prinsengracht in Amsterdam…

Want waarschijnlijk zal de nieuwste uitgave van het Achterhuis van deze boom worden gemaakt.…

De glans van mijn pijn bederft de eetwaar En de hoop die spartelt in het achterhuis De opstand is te vroeg uitgebroken De meineed nog te vers en onversneden De schildwachten steken de rivier over Het hout is droog, de takken scherp De rovers weigeren zich over te geven Uit hun handen valt een lege vaas Het was midden november en het water…

prikte al in twaalf slagen van een galmende klok die de duiven deed verschrikken van de bescheten platjes aan het achterhuis…

de rotan stoel bij het achterhuis schommelt door wind bezeten zacht krakend en bijna vergeten op het terras van schelpengruis een man door zwart gedragen wordt zichtbaar tegen het blauw van loze adem en diepe rouw die het dagend licht vertragen uit zijn brieven vallen wonden als losse blaadjes uit het leven door zijn verre kind gebonden…

Haar dagelijkse overpeinzingen als een meisje van veertien jaar; beschreef zij in het Achterhuis met een altijd aanwezig gevaar; dat zij zou worden weggevoerd naar de werkkampen in het buitenland. Naderhand heeft haar dagboek ons over haar leven geïnformeerd. Totdat zij naar het buitenland werd weggevoerd; had zij haar bevindingen genoteerd.…

‘Ik zal hoop ik aan jou alles kunnen toevertrouwen’ Je eerste zinnetje; het dagboek is rood-wit geruit de troost in ’t Achterhuis, de enige die jouw geluid begrijpt, geen ruzie maakt, zoals de beide vrouwen om niets en al die ‘grote’ mensen halen altijd ouwe koeien uit de sloten, vinden je brutaal en een flapuit Anne Frank, je liefste dromen…

De meest besproken boom van alle bomen, De boom van Anne Frank, gaat nog niet plat. Het was haar laatste uitzicht op de stad En stel nou eens dat zij ooit terug zal komen: Heel Amsterdam zal anders zijn dan toen, Alleen die ene boom is nog steeds groen.…

Dan gaat voor mij dit tijdelijke Lijden op in het grote lijden Dan is mijn lijden slechts Een schriel aftreksel En heb ik het moeilijk Dan denk ik aan Anne Anne Frank en/in haar lockdown Achterhuis een paar straten verder dan die van mij 'Blijf thuis is de slogan' Ik blijf gehoorzaam vrijwillig thuis Anne moest wel thuis blijven…

indringend klonk de voordeurbel aan het achterhuis werd gemorreld in de entree stonden drie man een uniform twee in driedelig u zult terstond moeten betalen uw schuld blijkt gruwel opgehoopt bij mij valt zeker niets te halen ben ooit als dubbeltje gedoopt wacht maanden…

Leeg huis, achterhuis. een heel leven achter een boekenkast. Op de tast blinde sporen. Een familie voorgoed voor het nageslacht verloren. Frank en vrij, maar angstig desolaat, drukt de pressie van 'Mein Kampf' dat niet in de boekenkast staat.…

Hemelsbreed gezien is er op pakweg 250 meter een witte paardenkastanje geplaatst, een zaailing van de boom, die door Anne Frank zo gekoesterd werd, terwijl haar leven gekooid was in het Achterhuis. Ik ben er na de presentatie gaan kijken en ik zag dat de boom al redelijk groot was, terwijl ik een stekje verwachtte.…

Het is breeduit gemeld op de teevee En vette koppen stonden in de bladen Dat Anne Frank haar schuilplaats is verraden Door een der leden van de NSB. Het nieuws dat ons aandachtig bezighoudt Is dikwijls zeer bekende kost en oud.…

Oh herfst jaargetij met matte kleuren ongewis weer tot in den treure appels peren op de straten kisten geletterd in hanepoten binnen paddestoelen hazelnoten de krant die dan bericht over ene Anne Frankboom Ik dacht welke ster heeft zich buiten mij in soap of serie of misschien als mannequin danseuse dan wel zangeres plots glorieus opgericht…

Niemand wou het weten welke kant het op zou gaan in al die bange dagen dat jij stil daar hebt gezeten Ze gingen langs de straten met hun zwarte hemden aan en schopten tegen deuren met een goddeloos geweten Ach - kon je nog een keertje maar een zomer openslaan en hinken op die stoep waar jij je schoenen hebt versleten Je keek nog naar…

is te erg Voor woorden, wie het niet gelooft verbergt ze in zijn stijl Negeert ontkent de holocaust en koketteert met 'heil' Het is de stilte van acht uur van toen de vierde mei Een nieuwe lente oud geluid de avond voor vijf mei Een glazen kooi, een glazen brug, de Dam als monument Het bitt're kruid van 't achterhuis…

willen ruilen om vrij te zweven in de lucht ik zocht jouw schaduw op de muren of een echo van jouw lach die er eens toch ook geweest is op een godvergeten dag ik heb gedwaald door al de kamers waar jij je verborgen leven sleet ik heb stil staan te luisteren naar de woorden die jij streed samen met je lotgenoten gevangen in dat achterhuis…

Maar goed dat Anne Frank niet heeft geweten Dat zij toen van haar knikkers afscheid nam, Omdat er, zacht gezegd 'iets' tussenkwam, Zou Anne ooit die knikkers zijn vergeten? Die knikkerende Anne op dat plein, Wat doet zo ’n foto achteraf nog pijn.…

Een nieuwe Denker, lees ik in de krant Haar naam is Marli Huijer, een hoogleraar Zij kaart graag aan maar is ook zelf aanspreekbaar En vindt haar vrouwzijn daarin relevant Dus gaf zij aan de pers direct een les: Ik ben geen Denker, maar een Denkeres…

Bar het verleden en de historie boos Wat vonkt er in de tondeldoos? Het haatvuur van de opgestookte norm En Silberbaur in zijn uniform conform Ogenschijnlijk door de naald van Van Maaren Sponnen zij op de valreep hun laatste garen Echter Heer wat heeft het hen gespeten Zij hadden de maat zo nauw niet gemeten Gestrikt voor het stroppen met…

Bij de Westermarkt ijzige stilte Op ‘t Homomonument ‘n kerststuk Verder langs het achterhuis van Anne Onvrij was zij jaren in lock-down! Bij Willy Alberti stond ik even stil Om de tijd te doden: een sigaret Toen keek ik door een raam en zag: 7 jassen hangen aan de kapstok 't heilige getal, zou ik toch iets horen?…