Achterhuis
Westertorenklok
toe sla nu even niet
door de verscheurde stad
luister toch en fluister
dicht gespijkerd bonzend hart
in doodsangst strak gesloten daken
muren en plafonds
ademtochten wasemen
langs geblindeerde ramen
schaduwen passeren
kapot getrapte deuren
er schrijft een meisje
met gesloten ogen:
dat haar dagboek lief is
blaast zichzelf denkbeeldig
vluchtig zwevend van de prille hand
door een kier naar buiten
er staan lange rijen mensen
voor het achterhuis
een vinger wijst naar blauwe lucht:
er zweeft een veertje.
Zie ook: http://fly.to/laurens.nl
Schrijver: Laurens Windig, 3 mei 2011
Geplaatst in de categorie: oorlog