Alle inzendingen over André Kuipers OR Sojoez

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Maar dat hij, die altoos kniest, En wat andren zijn wil wezen, Zelfs hetgeen hij heeft, verliest, Heb ik meer dan eens gelezen.…

Omdat hij gewoon was was hij bijzonder Bijzonder word je pas als je dus gewoon blijft die je altijd was André Hazes was gewoon werd daardoor geëerd in De Arena als een koningszoon dat is bijzonder, en eigenlijk ongewoon...…

Elvis Presley is dood Frank Sinatra is dood André Hazes is dood Simon Carmiggelt is dood Prins Claus is dood En ik voel me ook al niet lekker…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

ik bespeel je zoals mijn gitaar liefdevol en hard de klanken laten mij beven wij samen niet meer apart een tinteling door mijn lijf bij het voelen van jouw snaar het laat mij smachten jij zegt veel maar wat is waar? een kat en muis spel jij bent de kat je weet mij te raken maar nu ben ik het zat geef mij de handboeien geef mij het…

dromen door mij heen als een film afgespeeld met een open eind is dit wat je wilt wanneer sluit je het eens af jij komt in elk hoofdstuk voor wanneer is het afgelopen ik lees maar door en door ik vergeet te slapen ik eet niet meer ik wil het hoofdstuk sluiten met een goed gevoel dit keer…

Mijn zoon, er zijn in de wereld gogen en logen te over, larielijders allerlei, killers en kaalslagers. Er zijn zoveel moegemaakten, klemgeraakten; uitgereisde roer-me-niets, murw, nurks en stuk op hun stek. Er zijn patsers en paljassen plenty, vele lepe strebers, regelneefjes en meters van Nut. Alles hier rept en roert zich, maar in het gedaver…

Bij het gammele landhek, groen uitgeslagen, vermolmd. Altijd wel een, namens de weide, die je begroet. Tweeponder tong die je hand likt. Een walm uit de bek recht uit de lebmaag. Strontvliegen en dazen met geen staart weg te slaan. Wel erg ver van de oeros geraakte lobbes van een lady, nog een eeuw fokken en krachtvoer en je…

deze mensen zij zullen zeventig jaar worden weer andere veertig daarna in hotelkamertjes ziekenhuizen op de heide als de zon schijnt zullen zij stuk voor stuk sterven zonder zich te realiseren dat ik het voorspeld heb ----------------------- uit: 'Zoals wij', 1965.…

Men noemt het stad. Het is een visioen Van natte asphaltstraten en plantsoen En een gevangenis voor wie het wagen, Te breken met hun wetten van fatsoen. Men noemt het stad en doet er daags zijn plicht En met een nette lach op zijn gezicht Spant ieder er zijn listen en zijn lagen. En als men tijd heeft schrijft men een gedicht. ----------…

Ik had in je ogen al gelezen Wat je gisteravond tegen mij zei, En als je heel goed hebt gekeken Zag je het waarschijnlijk ook bij mij. Ik merkte het al aan je handen Toen je me streelde heb ik het gevoeld, En zonder een woord tegen me te spreken Begrijp ik precies wat je bedoelt. Ik proef zoveel liefde in je lippen Als je me kust voelt…

dag dromen dromen gaan ook zonder jou kan ik het aan lekker huilen huil een traan stomme vent wat heb je gedaan prins op paard paard komt voorbij stomme prins nog niet voor mij lekker allenig alleen is fijn voor nu is het goed even geen pijn…

Kwallen, deze vliegende schotels van de zee, over bleke koraalstranden zwevend, wuivende jungles wier. Onderwater-parachutisten. Zusters van de champignon. Slakken zonder huis (De zee is hun huis.) Door getijdestromen voortgedreven. (De maan is hun motor.) Op het strand liggend voor snot wachtend op de volgende vloed. Kwallen…

Als de kiezels. Als de keien. Met de water-expresse vervoerd. In de grintlaan gestort. Door de toevallige schoen weggeschopt. Eén moest er zijn in de slinger van David. 'n Paar in Demosthenos' mond. Door de betonmolen op het bouwterrein. Door de broekzakken van kinderen. Rollend rollend Door onderaardse rivierbeddingen. In de witte…

Als ik nu kon dichten, Zou ik rijmen, Over je prachtig bruine ogen en je lieve gezicht. Maar ik lig hier naast je in het donker. En schrijf geen letter zonder licht.…

Hoewel mijn ei is gelegd op het vogeleiland “de Griend”, vlieg ik dagelijks mee met het schip de “Friesland” mijn grote vriend. Een eiland verder gebruik ik nu als mijn thuishaven, daar waar ik mij aan het zilte water kan laven. Vaak krijg ik aan boord te eten zoals een broodkorst, met wat geluk zit daar ook nog wat boter aan of zelfs een plak…

Wil je het echt weten, Vandaag wil ik wel eens iets geks eten. Zoals vla met spruitjes, Of krentenbrood met rauwe uitjes. Erwtensoep met stroop, Gebakken aardappelen met suikerbrood. Ik weet niet waarom, Het klinkt misschien heel stom. Maar soms is het gewoon een dag, voor hutspot met hagelslag.…

We noemen hem Kees, Gisteren nog was hij een vrolijk kwetterende koolmees. Hij vloog tegen het raam, Brak zijn nek en het was met hem gedaan. Kees heeft nu een mooi plekje onder het gras, Toch zag ik graag dat hij nog in leven was. Voor hem houden we onze pet voor de buik, En staan even stil voor een kuiltje bij een struik. Dag Kees,…

De goede verstaander heeft mij niet nodig maar jongleert met zijn eigen toverballen in het kunstlicht van zijn kale stad. In dezelfde krant waar men deze gedichten zal bespreken, zullen moordenaars toeslaan, koersen schommelen, ettert een wereldzweer. O moeder der wateren, natuurlijk, ik blijf het proberen, maar het Grote Gedicht, dat handel…

Je…. Betreedt de veerboot Ruikt het Wad Verlaat de haven Ziet het eiland Je…. Beleeft het dorp Ziet de duinen Hoort de wind Ruikt de bossen Je…. Proeft de zilte zee Beleeft het strand Voelt het zand Je…. Betreedt de boot Voelt de golven Nadert de kust Verlaat de rust….…

Een stad, abdij en kathedraal op een rots. Tuinen met bomen, planten en hekken op dezelfde rots. Huizen met zowel houten als leien of stenen daken op een grote rots. Winkels, restaurants en hotels gevuld met spijzen, souvenirs en heel veel mensen, op één rots. Le Mont Saint Michel. Een herinnering die staat als een …..rots.…

Leden van de Staten Generaal. Het gaat niet goed met ons kleine kikkerlandje. Er zijn te veel kikkers met te weinig knikkers En een weinig kikkers hebben te veel knikkers. Onze opperkikker Balkenende roept in zijn ijver 'Daar gaan we wat aan doen, hier is ons plan' voorgelezen door onze Koningin In onze Haagse vijver.…

Als kind door een sfinx gebeten. Als man door de mangel gehaald. Enigszins afzijdig van de rest zich voelend op z'n best. Wat te worden nooit geweten; weifel en wankel als basis en bron. Ik (is de worm in het wonder) ben de dertiende uit het dozijn; de vroeg al van mammon en pappot weggevluchte, vele malen ten hele verdwaalde Cino…

Ben ik een stadsmens omdat ik een stad woon? Een tramkaart heb & abonnementen & bewijzen van lidmaatschap. Dagelijks een glazen chaos aangaap, knetter als een gek met mijn knalpot door de bocht van het enige leven. Behangen met krantenpapier, de beelden van een journaal dat haar elektroniese trekken thuis krijgt & wegdrijft over het netvlies…

Mijn zoon, er zijn in de wereld gogen en logen te over, larielijders allerlei, killers en kaalslagers. Er zijn zovele moegemaakten, klemgeraakten; uitgereisde roer-me-niets, murw, nurks en stuk op hun stek. Er zijn patsers en paljassen plenty, vele lepe strebers, regelneefjes en meters van Nut. Alles hier rept en roert zich, maar in het gedaver…

Ik mag sterven als ik niet eindigen wilde zo---- Het hoofd op een graspolkussen. De blik op het juttemisblauw. Wolkenherders de eerste hominiden. En dat voorbij moge komen de honingkwijler gonzende. Zo'n door de schorre kraai vanaf een boomtak genieuwsleesde, boterbloemeeuwige cumulusdag. ------------------------------------------…

EN GELOVEN? In het gave gebit, de angels en de tentakels van de beesten en beestjes velerlei geloof ik, in de uitwissing der sporen en de wenteling van de tekens, in het luchtkasteel dat het lijf is en in de mens die de moed heeft. ------------------------------- uit: Molwerk (2014)…

Aan het eind van hun latijn, van alle taal en stilte zijn velen gekomen. In gedachten, nagereisd vaak ben ik u, die verder ging dan het einde. Dit is een koud gedicht. Het is beïnvloed door het valavondsgrauw boven de daken. Het zegt dat ieder alleen is. Het zegt Vlieg dan het raam uit, vogel. Baan je schietend, snijdend of spuitend…

Daarom, laat af van hoop en wanhoop, kom waar vrouwen lachen en waar om en om de wijnkan rondgaat, drink voordat uw stof wordt omgearbeid tot een andre kom.…