Alle inzendingen over Aurora OR Noorderlicht OR Sextant

Hij staat in de vitrine, mooi in ’t zicht Ooit schoot ik met hem menig hemellicht Vandaag de dag heeft niemand hem meer nodig Door satellieten werd hij overbodig Maar steeds als ik het instrument zie staan Waan ik me midden op de Oceaan…

Die wordt bepaald aan de hand Van de poolster met een sextant, Zonder al teveel problemen. Maar de hoogte van de pols Meet je uit de losse pols.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Het sextant om een zonnetje te schieten, Een sextand om van het leven te genieten, Het kan ‘verkeeren’. Nu er alleen nog opletten, waar je je tanden in gaat zetten.…

ze proeft gulzig Homerus' bronsgroene woorden met haar zachtsmeulende, intens roze lippen, terwijl haar sterke, slanke handen teder het vroege, gezeefde morgenlicht strelen, tot het van rood naar dieprood kleurt loom en traag strekt ze haar mooie lijf, de ronding van haar borsten zoekt uitdagend de stralen van de zon, een helder flonkerend…

Zij kleedt de nacht uit en zaait herinneringen hij vertrekt minzaam…

het wiegt en weegt haast niets als meeuwen, langs hun kustlijn op thermiek, de zonnewende nog in oorsprong licht een mooi gezicht tekent zich af, langs Noordelijke lijnen breekt haar kleur in golven, volle-manig rond haar aangevroren graf haar haren en haar lach, vertekenen in rood de stille dood van oude winters…

Elim, mijn liefje My sweet lady sunshine Je bent mijn Eos Mijn dageraad Aurora morgenstond Opkomst der zon Die jou heeft gewekt Uit jouw sluimer gehaald Elim, mijn liefje My sweet lady sunshine Haal mij uit mijn dromen Haal mij uit mijn slaap Aurora wil Dat je bij me komt En dat je mij wakker maakt…

Aurora Borealis aureool Waar is die gouden zonnegloed gebleven De heerlijkheid, de glans die haar omstraalt Aurora Perestrojka parabool Ze noemde hem haar kleine man, idool Door supermaan bezeten, idolaat En dwangneurosen, lichte paranoia Geobsedeerd en manisch-depressief Sprekend en publique in 't offensief Gedreven, voortgejaagd door…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

Klanken van de Pastorale Met Shaffy en List Boren het diepste In mij aan Word zonder dat ook Maar iets in mij Verzet wil bieden Door hen met Mededogen bewogen de Hemel ingezogen naar Het hemels licht - Blauw, rood, in Nevelslierten gevangen in Altijddurend Noorderlicht…

als ik naar de koude trek duizenden, ja duizend kilometers in een bijna eeuwige tijd haast tot slapends toe in de verveling en ik alsmaar, onophoudelijk, verder doorrijd zonder maar iemand te zien, geen enkeling langs het groen, van zwarte geasfalteerde wegen met die eeuwige witte lijn in het midden wat zeg ik.....een lange slang die mij sprakeloos…

Het Noorderlicht, dat wás er wel misschien; Ík heb alleen maar sterretjes gezien.…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Een mysterie dat onopgelost blijft een leegte die gevuld zou moeten worden door jouw herinnering die steeds bovendrijft Ik schud mijn kaarten maar alleen de boer valt te beklagen en de ouden der dagen kunnen mij verklaren waarom hij verdween En het licht dat hierbij verscheen verlaat mij nooit meer ook al bedriegt het me steeds weer…

Door liefde verblind. Aan jouw verwachtingen voldoen. Mezelf willen overtreffen. Verlangend naar een eerste zoen. Tot ik ziek werd van verdriet. Ook al zag je het niet. Voel ik me als herboren. Of ik je nu wel of niet kan bekoren. Tevreden met mezelf. En jouw liefde zal altijd bij me horen.…

Je ziet jezelf Jij ziet jezelf Maar wie kijkt naar jou? Wie stopt er niet bij de oppervlakte en Ziet een stukje verder dan je zou Hopen dat jezelf niet zakte Naar diezelfde onbegrijpendheid Als niemand ziet waar jij voor vecht Als niemand ziet dat het je spijt Dat alles niet echt Maar in je hoofd Want wat is oprecht En wat had je aan jezelf…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De honden rennen naar het noorderlicht, pas op! Eet geen gele sneeuw!…

Aanzwellende stortvloed overstromend land schreeuw het uit dreunend galop dan machtige paarden verlamd van angst Aurora Kretenzers hoe lang nog Zwaard blijf je razen…

Sterrenstof waait weg toch brengt de machtige zon het noorderlicht thuis…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

ik deel je tussen sterren waar je licht het Al ontraadselt en tel de jaren tot je aanmeert in ons levenslied dan vloeien we ineen als kleuren op een schilderij en schrijven liefde met dezelfde dichtheid zij aan zij…

in koeterwaals spreekt ze roerend zonder poespas of dure woorden lieert ze klanken uit het noorden mij naar it marrenlân vervoerend vlak aan het water droom ik haar bij ’t paviljoen, naast pottenstrand waar de zon het startersland verbrandt en ik zwijgend naar haar schaduw staar dichten dansen mij lokkend naderbij talen mij in tomeloos…

getekend door lange winters die niet onopgemerkt aan hen zijn voorbijgegaan' in de verhalen van Noorse schrijvers proef ik melancholie zwaartekracht maar ook wreedheid huivering en pijn soms iets van tederheid en dan opeens als je het niet verwacht een vleugje humor die het donkere wolkendek doet breken en ruimte biedt aan het noorderlicht…

Blauwe ogen aanschouwen in verte het noorderlicht de pracht en kracht van het mystieke dwalend in dit verre landschap zweef ik op winterwind huilt mijn hart parels van ijs strijk ik door mijn lange haren en fluister heel zacht jouw naam…