Netgedichten

netgedicht (nr. 76.493):

Aurora Borealis Paranoia

Aurora Borealis aureool
Waar is die gouden zonnegloed gebleven
De heerlijkheid, de glans die haar omstraalt
Aurora Perestrojka parabool

Ze noemde hem haar kleine man, idool
Door supermaan bezeten, idolaat
En dwangneurosen, lichte paranoia

Geobsedeerd en manisch-depressief
Sprekend en publique in 't offensief
Gedreven, voortgejaagd door wilde wanen

Zijn blik gericht op verten in het niets
Een spookverschijning uit voorbije dagen
En nachten, dromend van die talisman

De magiër, mwandishi de sjamaan
De wonderdokter en gebedsgenezer
Zijn evenbeeld dat hem niet meer ziet staan

Waar is die gouden zonnegloed gebleven
De lauwerstralenkrans van Vladimir
Aurora Borealis is niet hier
Zij wacht gelijk Medea op de Krim

Op El Putiño, Le petit Putin
Tot hij zijn slag geslagen heeft,
Odessa
En d'oude keizerstad getorpedeerd
Met slagen van het lot, geannexeerd

Aurora Borealis is niet hier
Maar wacht op hem, Medea Putinskaja
Zijn stille kracht, zijn eigen paranoia