Alle inzendingen over Bloemen Wind

Als bloemen, dan bloeide zij, vissen: zij zwom, als vogels: daar vloog zij. En ik? Liever dan te geloven in wonderen, onder het mom van een groet, als voorbijganger, brak ik de ban en ik wandelde verder en keek niet meer om en maakte er simpel een ziektebeeld van. ---------------------------- uit: 'Buiten adem', 2001.…

Hier is het morgen. We schrijven een datum, kijken het raam uit, smeren een snee brood en vrezen het ergste zonder dat het ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van een gelaten stadje op de oever van stromend water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht…

Nooit een orka gezien in de dorpsvaart, nooit een zebra in een weiland ontmoet, geen kokospalm in de boomgaard, maar wereld was er in overvloed. Boer Bethlehem had een Duitse herder, in de stal stond een Belgisch paard. Het Guinese biggetje zonder staart woonde op Elba, een steenworp verder, waar een meisje Engelse ziekte had. Haar grootmoeder…

Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij. Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen. Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij. Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale, ze schrijven over dingen waar geen woorden voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe men zich zo kan verlagen, zich zo door de maalstroom van deze…

Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin 't was de wind, die: de tranen opving.…

met hun stelen mee wiegen zongele hoofdjes volgzaam heen en weer…

In dat veld van rood en groen Waar de wind De bloemen in vervoering brengt Je haar golft mee Op de deining Van de groene zee In dat veld van wilde bloemen Waar jij je Liefkozen laat door de natuur…

Vandaag komt de wind uit een verdomd koude hoek, ik denk dat ik de knop van de verwarming maar opzoek, want vandaag zit ik te rillen, van mijn kleine teen, tot warempel mijn billen...brrrrrr…

De wind speelt een spel een spel van " wie het wint" De wind speelt met gevoel en als je net buiten was: Weet je wat ik bedoel! De wind, waait met pure kracht ik waaide temet om toch is de wind mijn grote vriend want weet je wat ie kon? Mijn muizenissen laten verdwijnen!…

Donkere wolken kwamen aan een wind stak op best hard beter nu naar de boulevard te gaan echter voor 'k zover kwam: Werd ik gezandstraald niet gering kijk een uitje op strand met uitzicht op zee Is 1 ding, maar al dat zand waar 'k niet om vroeg was wat ik mee naar huis droeg.…

ik noem je: bloemen ik noem je: merel in de vroegte ik noem je: mooi ik noem je: narcissen in de nacht waaroverheen de wind strijkt naar mij toe ik noem je: bloemen in de nacht - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - uit de Verzamelde Gedichten van Jan Hanlo (1912-1969)…

in ontwaken slaan gedachten hun vleugels uit wieken als kleurige vlinders van bloem tot bloem buitelen in zomerse wind naar het licht drinken het nectars aroma in tijdloze rust laat je dromen niet slapen maar met de dag kennismaken…

en dan hoor ik bloemen als de wind het leven leidt open stuifmeelmonden en ze fluisteren zacht leef... ik luister, maar draai me om…

dwars raast de wind druppels tegen ramen er groet een buitenkind een bloem van water spreidt zich uit bloeit tegen de ruit ik wil haar plukken maar ze groeit in mist en tegenlicht ze maakt me triest haar zwaai die eerder luwte gaf heeft mijn bloem uiteengespat…

Eenmaal buiten rukte en trok de wind aan haar kleding, jas en rok zelfs onder haar kleding moest ie zijn nee buiten lopen was bepaald geen gein! Ineens schoot ze in de lach, want als iemand haar nu zag: haalde ze vast en zeker ‘t nieuws nog wel: immers, foute aanrakingen vallen onder Me too toch wel? Dus ook de wind!…

(Tanka) als bloemen konden zouden ze zeker swingen helaas gaat dat niet maar wind is een ware vrind die voor haar een dans verzint…

Boven de lakens haar gezicht, wit, haar ogen -- grijsblauwe bloemen.…

Het waait- en niet een beetje ‘t stormt, wind giert om ‘t huis ‘t gaat tekeer dat ‘t een lust is onbuigzaam zit ik liever thuis! ‘t Waait narcissen knakken niet opgewassen tegen zoveel geweld nog voor je ze goed en wel kon zien, zijn ze door de wind geveld!…

ik wist het nog van vroeger jij blij in het midden van de bloemen wei ik beloofde een handvol wind en spetters regen met de bui zat het echt tegen die kleurde regenboog maar in jouw blonde haar danste wind de krullen klaar…

soms voel je je alleen maar de zon is er de bloemen en het gras de wind, de vogels alles om je heen let er op voel je bent samen niet alleen ben er.…

Een bloem zo mooi en groot gele kleuren met een donker hart. Zij staan met hun armen in de wind omhelzen zo de warme zonnestralen. Naar de hemel zullen ze gaan groeien de goudgele bloemen van de zon. Ik mag naar de zonnebloem kijken tot ze jou in de hemel zullen bereiken.…

Evides wordt onder druk gezet Om zich voor overlast te excuseren Dat doet ze door met Pasen te trakteren Voor elke gedupeerde een boeket Rome kent al jaren deze tijding: Bloemen voor de lang versleten leiding…

De wind fluisterde dat de zon snel zou komen, regen droop af in mijn dromen dwarrelden kleurige bloemen overal neer op het land als warme sprei over een bed in het prille ochtendgloren toegedekt met zachte hand En in de tuin op de breuklijn van donker en licht werd een jonge bloem geboren, de eerste van dit jaar, ze had…

Waar het land de lucht kust rust ik op een weide matras van gele bloemen en worden mijn dromen verspreidt door de wind, als witte pluis bollen…

Verborgen stemmen in boomtoppen, orgelpijpen in de storm, gewogen in het ritmisch krakend riet het huilen van de wind als wolven van dit seizoen zich niet foppen laten door mee te spelen met zijn onbestemde instrumenten van het fluitend griend, wat voor buitenlieden als concertzaal dient, bij de woeligste plas recipieert het…

Daar rijst me in 't hart een droef gedicht, Terwijl de hemel straalt en lacht: 'Een bloem ontluikt bij stervend licht En leeft - een enkele lentenacht. De wind is stil en alles rust; De bloemen knikken, fluistren zacht En dromen dat de zon haar kust - Nog één bloem slechts waakt en wacht.…

Zie het ontwapenend kind dat bloemen zorgvuldig plukt een waar stukje geluk als ze de allermooiste vindt. Bekoorlijk is zij in 't licht van haar schoonheid niet bewust straalt ze vol levenslust een glimlach op haar gezicht.…

We eten allen van de bloem der aarde, een bloem, die ik erg kostbaar noem.…

Kijkend naar de vlinders en de bloemen. Genietend van de zon en de rustige wind. Hopend op dat eeuwige moment.…

Tussen de rozen staat een uitgebloeide paardenbloem met een zuchtje wind laat zij haar vruchtpluis op hen los de statige roodgekleurde bloemen eventjes wit.…