Alle inzendingen over Bloemen Wind

Bloem blad blad bloem Zuurtje touw zuurtje cirkel Wortel oor wortel neus Voet vlakje vierkantje vogel Vlieg vogel vlieg punt Plus zuurtje plus gras Duim duim duim blad Liniaal weggetje voet stof Steen steen weggetje wimper Oor vlakje bloem bloem Bel bloem touw vlakje Driehoek driehoek vogel vogel Kom kom ruit wimper Wind vlieg vlieg wolk…

Je haar is veilig: bloemen zijn overal aanwezig. Je handen zijn overal aanwezig. In de stoel lees je me als een krant. Je legt de krant weg: adem die je inhoudt, uitademt, inhoudt; vormt. Wèl ben je een glasblazer van geboorte, jij, wind zo voorzichtig als een morgen. - Hoor, de wind steekt op, ik sta op, ik ben iets. Een bloem.…

Bladeren worden groen waar bloemen kleuren op takken samenzijn in de luwte van de wind. Het getjilp dat ons vrolijk stemt draagt krachtig bij aan de zonnenstralen van onze lach.…

De bloem in de wei Zij bloeit er vrij Niemand die zegt Zij is niet echt Ze waait mee met de wind Als de lach van een kind De bij met een zoem Van bloem naar bloem Vlinders erbij In d' bloemenwei En de wind schaterlacht Als een kind in de nacht Het regent en de zon schijnt En dan verschijnt de boog Vol kleuren en vol…

Er danst van bloem tot bloem geen stamper laat het onberoerd een volijverig bijenkind het doet zijn werk in weer en wind natuurgetrouw zijn levensloop bepaald ten dienste van de koningin wipt bloemen in en uit de honing is een onderdeel bevruchten dat is toch de plicht en in het late zonnelicht bloeit volgend jaar een jonge plant…

Die is gekrompen, spuugt nu geen vuur ik lach om het kind, kijk verder naar het spel van wind en wolken. Dan ineens zegt het kind: Oma....hoe moet dat als je een engeltje bent? Stel dat dan die wolken er zijn, dan zie je ons nooit meer, da's niet fijn!…

ineens is het over de bloem al vergaan…

Bloemen in het veld, zonnestralen op het zand, vergeten schoonheid van de straten. Leegte in een blik, Rotatie van een uil, Bloemen in het veld. Morgen schemer door de ramen, briesje wind over het water, Bloemen in het veld. Bloemen in het veld waarin ik wil liggen met jou, waar wij samen genieten van de schoonheid om ons heen.…

het speelse rukje van de wind de kus van de zon de glimlach van de nieuwe morgen de glans van een dauwdruppel op een juist ontloken bloem dat is geluk klinkt het als een fluister niet gisteren niet morgen…

hemelsblauwe hemel een warme streling van zon over bloemen over dagvers groen de wind draagt bronzen jubelklanken over diepe velden klokken vieren de hoogdag Pasen…

der bloemen -uitspreekt en geen avond zal voorbijgaan zonder het verlangen, jou terug in mijn armen te sluiten.…

Als ik iets bij naam zou willen noemen, Dan zijn het toch wel de prachtige bloemen. Zo zuiver en puur Is alleen de natuur. Ik hoor de bijtjes al zoemen.…

Sla deze smeekbede niet in de wind als je in andermans ziel gaat woelen en niet met diegene mee kunt voelen besef dan goed dat je geen vrienden vindt.…

La dame droeg altijd die bloem. Niet zo netjes naar mijn gevoel. Een witte als ze beschikbaar was en anders een rode. Als je begrijpt wat ik bedoel. Zo leuk, die details, over een bloempje. Gewoon bij mijn zoon in de tuin. Al jaren onopvallend. Maar nu zijn naam is genoemd, blijkt hij heel bekend te zijn. Zelfs wereldberoemd.…

Door dezelfde bomen suist nog steeds dezelfde wind. Het is de gelijke regen die ruist over eendere daken. Het is het oude verlangen dat geen overkant vindt. Snel gaan regen en wind voor eeuwig over ons beider namen. Ze vervagen. Ik wil je weer begraven onder bloemen eer niemand, niemand ons meer vindt.…

van bloemen, bloeiend in de zon elk moment weer anders door de wind, een regenbui melodiën... klanken van weleer herinneringen van samenzijn stijgen op als de geur van sandelhout liefde... voor altijd en altijd…

en niet te hard kijken want dan zal ze trillen als een dunne bloem bij plotselinge wind laat haar maar gewoon en vraag haar niet gelukkig te zijn wees blij om haar schoonheid al kan ze zelf niet meekijken…

de wei lijkt wel een symfonie van kleur de wind een dirigent die bloemen wiegt in geur het gras subtiel gevat als zachtgroene omlijsting de zon licht warmte bij op dit zomerschilderij…

ik steel mijn bloemen hoger op de wind kleur uitbundig lijnend de lange kelken verfijnend geur passie langs het bed waarop de nectar is gelegd want zon zal snel je vleugels openen in eerste vlucht op warme wind ik wil dat je me vindt jij bent het enig welkom vlinderkind…

hun tijd vroeg grijze kaarten met donkerpaarse strik haar laatste wens was anders zij koos voor licht en wit in samenzijn met wilde bloemen die bloeiden aan hun stam een leven lang met zorg gekoesterd tot het aardse zijn voltooiing nam de bloemen wiegen samen op het laatste zuchtje wind stil verwaait de handkus van haar…

om donkere spinsels te verbergen bedekken vogels haar hoofd bloemen doorkruisen benen bloeien schaamhaar tegemoet aan haar voeten ruist de zee en zij geeft zich over aan water en wind weerloos als een kind…

Stof in de wind wij zijn enkel stof in de wind.…

Hij huilde en hij legde zich op de bloemen om de vogels niet te horen, die riepen, die riepen.....…

ik zag op het wiegen van de wind de gele schicht van een verre bloem zo op de grens van horizon en opgeschoten weidegroen zij markeerde in haar ludieke intrige het einde van de nog zichtbare wereld haar grootsheid dwong mij in gepaste eerbied dichterbij te komen haar droomgrens te raken om van van wind en wiegen met zonnebloem…

Bloemen uit Nederland Daarmee is Rome Uitbundig verfraaid Wachten we nu op het Nederlandstalige Dankwoord, ja dát is waar Pasen om draait –…

Met heel mijn hart met heel mijn hart zal ik leven met je, voor jou en na je. Niet met mijn lichaam noch ziel. Evenmin handschrift noch handen. Het zal de waarheid van mijn hart zijn, dat met jou leeft en voor jou vecht. Ja, lief, alleen ál het leven in het hart, dat ons dóet leven! Voor altijd zéér liefdevol hartelijk.…

Adem die soms Niet eens aan Zichzelf toekomt, Te kort schiet Of overslaat, Krijgt nieuwe Kracht, nieuw Elan dat krachtig Als de branding Aanrolt uit de Volle zaal hier Voor mij, die Mij de energie En meer dan dat Teruggeeft als Ik haar gegeven heb…

Het stond zo geweldig, van begin tot einder zover je zien kon, een kleurenpracht enorm het was zo schitterend en koste veel werk nu zijn ze niet meer dan wat stelen. Het was een prachtig gezicht, zover het oog reikte alle kleuren van de regenboog en meer, een ware lust voor het oog, of beide ogen dan nu is de kleur verdwenen, weg is de pracht…

woorden kunnen bloeien die de schoonste bloem evenaart fluistert zacht vanuit de knop een stem dat bloemen weer zijn te verstaan als onvervalste kleuren opbloeien vanuit de ziel die immer levensvreugde spreekt daarom moet er stilte zijn…

Onderweg naar jou buigt de weide voor de wind in golven van groen, van een van wilde bloemen verweven tint van de lente, van de zomer van de lach van een kind.…