bloem der bloemen
de zee bracht je aan mijn oever
sloot met haar binnenste,
de ogen van de nacht
op diezelfde oever
zal ik op je blijven wachten,
de dagen doorbrengen in zandkastelen
tot jij weer terug bent, om met kinderhanden
de klanken van mijn ziel te leiden naar onschuld
waar zij nu breken op de branding van het leven
en stilaan de botten van ons verleden verbrijzelt
want die vangen geen huid meer in dit naakte heden
het zijn de ogen van je pasgeborene
waarin mijn hart, in stille aanbidding
zijn liefde voor jou, bloem der bloemen -uitspreekt
en geen avond zal voorbijgaan
zonder het verlangen, jou terug in mijn armen te sluiten.
Zie ook: http://www.magixarts.org
Schrijver: pelgrim, 13 juli 2010
Geplaatst in de categorie: liefde