158 resultaten.
Nu draagt, zelf triomfant balancement
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.651 Nu draagt, zelf triomfant balancement,
Zelf zwevend rag, zelf ontzaglijk insekt,
Mij de aeroplaan, wiens vaart, zilverig, trekt
Een draad, hoog boven zee en kontinent:
De trots van wie zich, mens, als Brahman kent,
Houdt breed zijn dubb'le vleugels uitgestrekt;
De zekerheid, die 't Brahmanweten wekt,
Houdt recht naar Hem 't evenwicht heengewend…
Koket? Ik? Denk terug aan de eerste keer
poëzie
4.0 met 21 stemmen 1.604 Tóén zalig, trots, dat je Dat weten mocht,
Scheen 't je, als was niets dan Dat en jij alleen:
Wat in je rilde, toen tot ogenblik
De oneindigheid zich samentrok, was ik,
Brahman, jouw Zelf. En deze drie zijn Een.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- -
Sonnet XI in de cyclus 'In de Hoogte'…
‘k Rij Trabant
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 561 'k Rij Trabant maar dat zeg ik zonder spijt
Ik tuf naar huis als eenling door het land
'r Loopt wat koelwater weg, er sist een band
Maar 'k heb geen handboek en geen vaardigheid
Men zegt dat dit geen wagen is van stand
Maar 'k maak in auto's echt geen onderscheid
Als men mijn lang verwende onpraktischheid
Verwart met het ontbreken van…
'k Hoor, hoe met gouden lijst de schilderij
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.850 'k Hoor, hoe met gouden lijst de schilderij
onhoorbaar zegt, terwijl ik sta te kijken:
'Ik hang in 't niets, zelf niets dan schijn van eiken,
van weiden en van wolken, zee en hei;
Brahmans gedachte heeft bereikt in mij,
wat in uw werklijkheid hij wou bereiken.…
Nog eens, toen je oud werd, zag je de Alpendalen
poëzie
3.0 met 19 stemmen 1.507 Nog eens, toen je oud werd, zag je de Alpendalen
Van 't leven jou met late idylle lokken;
Je zag, hoe bergop lange schaduwen trokken
Onder een mist van scheve zonnestralen;
Nog hoorde je over lichte hoogten dwalen
'T elegisch tink'len van verspreide klokken
Nog zag je, wit door zwarte dennen, brokken
Van 't sneeuwveld, nu niet meer bereikbaar…
Jou gaf en ernst en scherts mijn amphitheater
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.089 Jou gaf en ernst en scherts mijn amphitheater.
Eerst 't passiespel: uit doop in de oceaan
Zag je mijn zonneheros zeg'nend gaan,
Een heerser over lucht en land en water;
Dan voor wat zilv'ren sterren deed zijn hater
Hem op bebloede bergen ondergaan;
En wit van smart en eerbied stond de maan;
En 't donderorgel speelde Stabat Mater.
Dan…
Ik ben geen wereldmacht, die loont en straft
poëzie
4.0 met 21 stemmen 1.297 Ik ben geen wereldmacht, die loont en straft;
Mijn eigen Doper, maak 'k mijn paden recht;
Ik leer: Wie zijn geluk in liefde legt,
Vergaat; weg spoelt de tijd hem, vlucht'ge haft.
Wat Lenau's Faust tegen Mephisto zegt:
'Zu schwarz und bang, als dasz ich wesenhaft,
Bin ich ein Traum, entflatternd deiner Haft',
Dat Godsbesef heb 'k voor…
'K hoor wat je denkt, al spreek je 't, kies, niet uit
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.479 'Smart'lijk is 't niet-DAT',
Orakelde ik als zalige brahmaan.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- -
Sonnet XXII in de cyclus 'In de Hoogte'…
Ik, die met bossen ruis en, meisje, lach
poëzie
4.0 met 13 stemmen 1.509 Ik, die met bossen ruis en, meisje, lach,
Die zonnig vink en schem'rig nachtegaal,
En tot nocturnes aai met manestraal
Mijn lier, de hei, besnaard met herfstdraadrag,
Ik, die uit orgel, zwart voor blauwe dag,
Smijt over de aarde mijn donderchoraal -
Jou koos ik, dat je op 't orgel van je taal
Eert Brahman, mij en jou, ons beider Bach.…
Spreek nooit, door mij verrijkt, met domme spijt
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.230 Spreek nooit, door mij verrijkt, met domme spijt
Van cirkus, slappe koord en akrobaat:
'T is of nog nevelige dageraad
De zon zijn stijgen, dat hem draagt, verwijt.
Bedenk ook dit: je zou tot literaat
Verworden zijn, had ik je niet geleid:
Jou leerde mijn Natuur natuurlijkheid,
Die boek'rig versgepruts als leugen haat.
Hierover zeg 'k…
Met 't vlossig deksel was de wind aan 't spelen
poëzie
3.0 met 16 stemmen 914 Met 't vlossig deksel was de wind aan 't spelen;
En nu de weefsels losgeplozen zijn,
Wijs ik je met mijn stok van zonneschijn
Dwars door de ring van drijvende kastelen,
Hoe 't vasteland ligt als een open schrijn,
Vol blauw gefonkel van gletscherjuwelen,
Behoedzaam vastgelegd in groen-fluwelen
Kussens met stralig zilverfiligrein.
Ja, straks…
't Is nacht. 'k Zit op de hei. Nergens geluid
poëzie
3.0 met 17 stemmen 1.764 't Is nacht. 'k Zit op de hei. Nergens geluid.
Over me staat, als transparant kristal
rondom een oude berggod in zijn hal
een halve bol van stilte, die me omsluit:
'k hoor, hoe heel ver een lang gillende fluit
een tunnel boort; mijn berg kraakt overal.
Een blaf, ginds, hakt een gat; en recht en smal
knapt een spleet open, tot mijn oor hem…
Vol winteravondschem'ring ligt de laan
poëzie
4.0 met 11 stemmen 1.572 Vol winteravondschem'ring ligt de laan,
Een buis, de wand hier, ginds grijswit als krijt;
De tram, een blok van gelig schijnsel, rijdt
Tussen twee lichtrechthoeken af en aan;
Soms knapt, verwaaiend links, rechts van de baan,
Een bouquet van meteoren los en smijt
Blauwgroene sterren door de donkerheid,
Waarin plots'ling zilv'rige sprookjes…
Lang rolt, een bol van klank, de knal van 't schot
poëzie
4.0 met 20 stemmen 1.345 Lang rolt, een bol van klank, de knal van 't schot,
Bonzend van wand tot wand, 't gebergte rond:
Het dier, door 't vals onzichtbare gewond,
Kruipt, om de rand, in scheef verlichte grot;
En pijnlijk trekt hij met verbrijzeld bot,
Hinkend, een smal rood streepje over de grond;
Diep, ver van 't bos, waar hij zijn voedsel vond,
Daar gaat hij…
Beweeglijk bloemperk op stil blauw kanaal (1919)
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.059 Beweeglijk bloemperk op stil blauw kanaal,
Flikkeren, fel, hupp'lende zonnestippen,
Soms plotselinge lisch met gouden slippen,
Soms gouden pijlkruid, plots'ling vertikaal:
Magisch onzichtbaar zijn ze, als ze overwippen
Van top naar rimpeltop; een enk'le maal
Zie je, als een slangetje, een rankende straal,
Glinst'rend en glad, tussen twee…
'K zie nu al hoe 'k, als jij gestorven bent
poëzie
4.0 met 55 stemmen 1.897 'K zie nu al hoe 'k, als jij gestorven bent,
Zal zitten, kijkend naar je stil gezicht;
Wel vol verleden, toch pijnlijk verlicht,
Dat jij ten minste geen verdriet meer kent.
Mijn handen zullen, vroeger lang gewend,
Van zelf aaien je haar, waar levend ligt,
Als vroeger, nog het diep glanzende licht,
Dat uit de dood mij jouw vergeving zendt.…
Wie ziet niet soms zich liggen in de kist (1919)
poëzie
4.0 met 15 stemmen 1.001 Wie ziet niet soms zich liggen in de kist,
Geroerd, dat zoveel schoons moest ondergaan?
Wie hoort uit 't graf niet roemen, stil voldaan,
Deugden die buiten hem geen sterv'ling wist?
Wie denkt niet bij zichzelf: Wonderlijk is 't,
Dat alles dan gewoon zijn gang zal gaan,
En het heelal 't de moeite van 't bestaan
Nog waard zal vinden, als…
Als koel in 't groen baden mijn brandende ogen
poëzie
3.0 met 21 stemmen 1.449 Als koel in 't groen baden mijn brandende ogen,
En, stadsgevang'nen, wijd zwerven door 't ruim,
Komt vlokkend op de wind, als gorig schuim
Uit een riool, het stadslawaai gevlogen;
Twee wolken stuiven aan, ineen gezogen
Door stinkende auto die, rollende fluim,
Op 't stof, dat wegbolt, in kwaadaard'ge luim
De stad, immense zieke, heeft uitgespogen…
Al wat ik dacht - geloofde je - was waar
poëzie
3.0 met 37 stemmen 2.735 Al wat ik dacht - geloofde je - was waar,
En goed was alles - vond je - wat ik dee.
At Merlin's feet the weary Vivien lay:
Jij zag in mij de Wijze Tovenaar,
En 'k aaide, zelf al grijs, je roodblond haar,
En 't leek dan, ik werd jong weer, en ik glee
Naar 't paradijs op rode morgenzee.
Dan zie 'k ook jouw kist staan, zwart, op de baar.…
Hij ligt er nog, de steen
poëzie
3.0 met 9 stemmen 906 Hij ligt er nog, de steen: een jaar geleden
Heb 'k zelf hem daar gelegd; en ik herken
Heel goed de plek, vlak naast die scheve den,
Waar 't zandpad, wit, loopt naar de hei beneden.
'K dacht vaag: Wat 'k doe, lijkt op wat Pharao's deden;
Eenzelfde ontzetting vroeg in mij en hen:
Alles vergaat: ben ik niet, die ik ben,
En was en blijven…
Als 'k aan een brief van wie ik liefheb, smul (1919)
poëzie
3.0 met 26 stemmen 2.072 Als 'k aan een brief van wie ik liefheb, smul,
Verleng door kleine hapjes ik 't onthaal:
Mijn ogen likken zuinig ied're haal,
Ied're misplaatste punt op, ied're krul;
Met een gedachte aan mij, een glimlach, vul
Ik 't wit tusschen twee letters, en 'k vertaal
Een inktkladje als een half beschaamd signaal,
Dat - als de pen - het hart…
Blond kindje speelt piano
poëzie
4.0 met 30 stemmen 1.807 Blond kindje speelt piano. Plechtig staan,
Als was 't een kerk, twee kaarsen. 'T is, als ragt
'T verleden blauw nevelend op, en tracht
Naar lichte kring van 't Nu terug te gaan.
Als kwam 't van ver, hoor 'k de oude stukjes aan,
Waar zalig Mozart's kindervroomheid lacht,
En uit berijpte grasjes, rits'lend zacht,
Zilv'ren getinkel glipt…
Ja, één keer nog je leven overdoen (1919)
poëzie
3.0 met 26 stemmen 1.775 Ja, één keer nog je leven overdoen,
En dan op 't toekomst-richtend oogenblik
Nalaten dat gebaar, dat woord, die blik,
Die reis, die brief, die daad, die vraag, die zoen,
Zóó, dat een niet begrepen vizioen
Je zou weerhouden door plots'linge schrik,
Doordat in 't Nu van 't eigenmachtig Ik
Waarschuwend school 't praeëxistente Toen:
Dan…
Nog hoorbaar, heel heel ver, is de avondtrein (1919)
poëzie
4.0 met 30 stemmen 1.383 Nog hoorbaar, heel heel ver, is de avondtrein, -
Blauw naast groen korenveld een boer aan 't werk.
Hei. Boven bos de toren van een kerk.
Rust, overal; 't diepst op de spoorweglijn.
'T is of de vijf telegraafdraden zijn
Een notenbalk; de sleutel - ginds, die berk;
De noten zwaluwen, zwart op 't rode zwerk;
De vlaggetjes hun staarten, lang…
'K sloeg met bronzen bekkendonder kapot
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.622 'K sloeg met bronzen bekkendonder kapot,
Episch en groot, 't elegisch klokgetinkel:
Nocturnespinsel van Venusgetwinkel,
Mijn storm verbrandde 't onder fluitenspot.
En 't klonk als kanonnades, schot na schot,
En 't klonk als lang rinkink'lend glasgerinkel,
Toen 'k ver in 't dal zwiepte met bliksemkrinkel
Kristallen koepelbouw van gletschergrot…
Hoog op de kaap
poëzie
4.0 met 17 stemmen 1.897 Hoog op de kaap, waar zich te pletter stoot
De storm, staat 't kustlicht; en zijn rondblik glijdt
Ontzaglijk over zwarte oneindigheid,
Vol hoorbaar hunk'rende, onzichtbare dood -
Een heerser, wiens rustige zekerheid
Tegen zijn gunsteling, de verre boot,
Dwars door kanonnades uit wolkenvloot
Schertsend knipoogt om hun vergeefse strijd.…
Stuk gruiz'len, 't strand op, van de horizont
poëzie
4.0 met 9 stemmen 992 Aan 't wereldoppervlak stormen de dingen:
Zelfs geen gedruis zal tot in de afgrond dringen,
Want stil de ziel aan 't hart van Brahman kleeft;
Al kan het oud verdriet niet meer genezen,
Hij weet: gezonken naar zijn eigen Wezen,
Nu bloedt hij verzen, waar Zijn licht op beeft.…
Mummie
poëzie
3.0 met 20 stemmen 1.496 Statig, tijdeloos triomferend, ligt
Vlak bij me, en ver, 't egyptisch koningslijk;
Ik voel me schuldig, dat 'k nieuwsgierig kijk
Naar mysterie van vreemd-vermomd gezicht.
Heerser van sphingisch wich'lend wereldrijk,
Die uit verre gebergten had gesticht
Ongenaakbaarheid tot het laatst Gericht,
Buiten heiligschennend mensenbereik,
Diep op…
Door raam van dorpskerk
poëzie
3.0 met 21 stemmen 1.535 Door raam van dorpskerk teek'nen beukentakken
Schaduwen op 't verlicht, te smal gordijn;
Door twee helblauwe spleten naast 't kozijn
Scheren twee evenwijd'ge, gele vlakken.
Ginds op de muur ligt fel de zonneschijn,
Verdeeld door lijntjes in rechthoek'ge vakken:
De ronde schaduwen kruipen op, en zakken
Plots'ling, alsof het grote vliegen…
Fel wou, niet mocht, niet kon, toch moest hij 't uiten
poëzie
4.0 met 12 stemmen 1.395 Fel wou, niet mocht, niet kon, toch moest hij 't uiten,
* Midas' barbier, Midas' beschaamd verdriet:
Hij groef een afgrond ver van 't stadsgebied,
En borg 't geheim onder een berg van kluiten.
En gluips kroop uit de duisternis naar buiten
'T bedrijvig knikkend, gniff'lend, gich'lend riet,
Dat aan blij boodschappende wind verried,
'…