Alle inzendingen over Breker

langzaam bereikt zij de vloedlijn wind waait tranen droog haar wil golft door het duister langs nooit en ooit de zon roept ogen helder terwijl passen zich vastzuigen in thuiskomen streelt zacht zout haar gewonde haren…

Brute brekers braken die met kracht. Tevens braken deze brekers nacht: inbraak! Slimme misdaad loont geheid. Brekers: golven criminaliteit. Rollers van met goud gevulde zakken: dieven die te vlug zijn om te pakken. Stiekem halen zij hun buiten binnen. Velen zijn nu in hun buiten binnen.…

Aan het einder dooft het licht In een halo van zachte stralen Brekers dempen het laatste zicht Een meeuw krijst met schelle uithalen Dieho…

Deinend op de golven Van redeloos verstand, Opgestuwd door brekers Van onbeheersbare emotie Dwingt mijn brein mij Om rustiger te gaan wonen In mijzelf - om te voorkomen Dat ik roemloos ten onder ga Aan de vele offers die Gebracht zijn in de tijd…

Krachtig als water een blauw stalen zee Koper gehulsd behuisd draait de cilinder vijf maal Onhoudbaar voor brekers en dijken een beukenhouten hand Golven rode stromingen uit zoet rokende gaten…

De Volnij- en de C&A-reclame De Brekers, Pinter, Shakespeare en Bernhard Veel comedy- en meezingrepertoire Het hele scala kwam in Kraaijkamp samen Zo bracht de tijding, gisteren vernomen Een weemoed waar geen mens aan kon ontkomen…

Niet als de breker; als je gebrokene. Niet als de verkrachter; als je geknakte. Niet als de dronkaard; als je drenkeling. Niet als de viller; als je levend gevilde.…

Dan wordt de kalme golfslag rond haar hoofd onderbroken door haar hand, die kleine, slanke breker, en blikt zij óp tenslotte, de kleine zeemeermin, en legt haar pen treurend terzijde.…

Zoals het water komt en gaat, zo komen woorden en beelden van ver en dichtbij op de bries in het schuim langs de brekers, het tij van dit en hier, van jou en mij.…

Mocht ik na mijn verscheiden nog eens komen in jouw dromen stappend uit mijn woordenstromen als een kind dat leert lopen dan hoop ik dat jij mij herkent aan mijn neus en ogen Zo niet, kun je mijn stem horen in het ruisen van het koren het waaien van de wind in het breken van de golven op de brekers aan het strand het schreeuwen van de meeuwen…

ik danste met ritmische kracht op de passievolle ademgolven waarin jij je dromen ruimte gaf in lange rollers huisde een verborgen melodie waarvan de brekers het schuim van succes kopten waar ooit het zilte nat van zee voor vrijheid stond openden jouw beelden de oneindigheid van horizon zo vleugelden wij door de heldere…

het orkest is niet vooruit te branden ik voel klam zweet opkomen in mijn handen als ik op noten jaag stroperig golft een oceaan aan tonen in verdronken grijs alle opgezweepte koppen betalen zo in schuim hun prijs er zijn geen brekers die dwars liggen in een vals akkoorden soort zij hebben niet gescoord in gruwelijke middelmatigheid…

de grillige stenen van de taal tot een wankel zinnenbouwwerk zwak getuigt het mijn verhaal kon ik regels laten zingen met waarachtig toverklanken zodat er sterke ranken groeien en bloeien tot in ver verschiet met een verlichtend levenslied deze gewillige betermaker ontbreekt node de magie die getijen kan doen omslaan met brekers…

En daar de wind me omspeelt op blinke-kruin Zie 'k dorpen voor me en meen de stad gevonden, En voel de zee me omgaande al 't land omronden, En hoor de brekers storten steil en schuin. En eindloos hoog welft zich de nieuwe hemel, Die elk jaar komt met voorjaarszang en -kleur, En spel van zon en damp en wolkgewemel.…

gedroomde werkelijkheid valt een wonderlijke gloed over alles, de tijd moet de tegengestelde richting zijn ingeslagen om op deze vroegere ochtend verzeild te raken waardoor dadelijk het vermoeden rijst dat het verleden onveranderlijk synchroon met ons loopt - wind trekt golven door de dennen en ondergronds heeft de zee schelpenbanken, helse brekers…

Ga maar weg sla maar over die stranden sla die maar over als een golf de brekers golft brengt met keien tegen je kloten aangespoeld au je weet wel een knietje van de kust die je kust.…

Ze kauwden hun pruim en ze gingen hun gang en werden door brekers bedolven. Ze stonden aan dek als een rots in 't geweld van water en klaprende zeilen en dachten geen mum aan het loerend gevaar maar telden de vis en de mijlen.…