inloggen

Alle inzendingen over Dèr Mouw

453 resultaten.

Sorteren op:

Over mouwen.

hartenkreet
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 73
Vroeger kon je erop vertrouwen Dan gingen de handen uit de mouwen. De mouwen opstropen De zaak niet laten lopen Maar er aan bouwen. Maar de generatie watjekouwen Kan alleen nog maar mauwen.…
J. Quekel15 december 2014Lees meer…

Groteske kunstenmaker, opgestegen

poëzie
3.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 1.914
Groteske kunstenmaker, opgestegen In 't cirkus Wetenschap naar slappe draad Van logika, danst ijv'rig en kordaat De mensengeest om Waarheids liefdezegen; En, gracelijk jonglerend akrobaat, Houdt hij aan puntige apperceptiedegen Het kennisfruit, het voze, aaneengeregen, Of zich Haar sterrentrots verbidden laat. Telkens in lege wanhoop neergezogen…

De mensengeest, zei 'k? Ja, was dat maar waar

poëzie
4.0 met 23 stemmen aantal keer bekeken 2.129
De mensengeest, zei 'k? Ja, was dat maar waar! Iedere geest danst op zijn eigen koord; Dat de een, rechtlijnig eenzaam, de and're stoort, Die kans is klein; voor botsing geen gevaar: Ze dansen naast en om en langs elkaar, Elk door zijn eigen gratie zo bekoord, Dat hij de roep van de and're artist niet hoort, Die aandacht vraagt voor zijn…

Die stond, klaar, op een zolder van mijn geest

poëzie
2.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 1.231
Die stond, klaar, op een zolder van mijn geest: Hij stond te wachten, voelde ik, al heel lang. 'K wist, dat ik 't kon: toch was 'k een beetje bang: Ik dacht: In sport ben 'k nooit een held geweest. Maar vierde schoonheid in mijn ziel haar feest, Dan trilde 't in zijn vleugels als gezang; Ik leunde er tegen bij zonsondergang: Dan gonsde…

Maar 'k danste 't liefst volgens wiskund'ge wet

poëzie
4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.019
Maar 'k danste 't liefst volgens wiskund'ge wet: Door 't x-y-vlak zwierde ik horizontaal, En dan met lucht'ge sprongen, vertikaal, Zweefde als een mug ik op en af langs z; Zich weven zag 'k uit schimmig lijnennet De oneindigheid tot kronkel van spiraal: Het teken van de almachtige integraal Heb 'k, toov'naar, steeds met trotse krul…

Wie ooit in zee zwom, en over hem goot

poëzie
3.0 met 23 stemmen aantal keer bekeken 1.789
Wie ooit in zee zwom, en over hem goot Een storm ontzetting; en de golven slaan Over hem; maar hij - hij wil niet vergaan: In hem stormt 't leven, en hij wil niet dood; En met zijn armen mokert hij de oceaan, En met zijn benen trapt hij weg de dood. Hij voelt zich zelf voor 't eerst in 't leven groot; Zij beide, klein, laten hem levend gaan…

'K zit, wachtend heerser, in mijn vleugelwagen

poëzie
3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 1.255
'K zit, wachtend heerser, in mijn vleugelwagen; 'K zie 't wereldlicht over de vlerken schijnen, Wier spanning, glad, met lang welvende lijnen, Straks veren zal achter de motorslagen. Ik weet: bestand tegen de hardste vlagen Zijn de twee grote vlakken, mijn kwatrijnen, En mijn terzinen zullen, de twee kleinen, 'T evenwicht, als 't schomm…

Ben ik het zelf? Moe evenwichteling

poëzie
4.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 1.772
Ben ik het zelf? Moe evenwichteling, Kroop uit tricot mijn vergeefs len'ge geest, Zoals naar 't donker kruipt een oud, ziek beest, Naar druipsteengrot van koele herinnering: Vol echo's was 't, metalen tinkeling; En wat ik hoopte als jongen, daar herrees 't, Zodat 'k vergat, wat 't leven was geweest En zijn zou, als 'k weer naar de wereld…

Zoals een fijn schommelende balans

poëzie
4.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 2.133
Zoals een fijn schommelende balans, Even zich richtend, evenwichtig staat, Als voorzichtig in spiegelende plaat 'T prisma te rusten legt zijn stalen glans - Hij staat, aandachtig. 'T juk, plotseling, slaat Door, links, rechts, in rechtvaardige kadans, Want de ene schaal ving op een muggendans, Of onder de and're woei een spinragdraad -…

Nu draagt, zelf triomfant balancement

poëzie
3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.648
Nu draagt, zelf triomfant balancement, Zelf zwevend rag, zelf ontzaglijk insekt, Mij de aeroplaan, wiens vaart, zilverig, trekt Een draad, hoog boven zee en kontinent: De trots van wie zich, mens, als Brahman kent, Houdt breed zijn dubb'le vleugels uitgestrekt; De zekerheid, die 't Brahmanweten wekt, Houdt recht naar Hem 't evenwicht heengewend…

Zo, jongen, ben je daar? 'K heb lang gewacht

poëzie
3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 1.405
Zo, jongen, ben je daar? 'K heb lang gewacht. Neen, excuzeer je niet: ik had de tijd; Als achter me, ligt vóór me de eeuwigheid, En 'k wist, je kwam. 'K had 't zelf zo uitgedacht. Neen, mij is niets te klein: ik houd de wacht, Als 't wazig glansje langs een herfstdraad glijdt, En als de duiz'ling op kometen rijdt Door 't steilhellende…

Koket? Ik? Denk terug aan de eerste keer

poëzie
4.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 1.602
Koket? Ik? Denk terug aan de eerste keer: 'T was winter, en je ging naar de avondschool, Een Maandag; 't rook in huis naar was en kool, Net even naar als, straks, die vormenleer. Toen wees je vriendje: 'Kijk! de Grote Beer! En dáár, boven die schoorsteen, is de Pool.' - Wat toen profetisch in je ontzetting school, Zag ik ontvouwd: 't Hoe…

Mij, die jou naar mijn hoogten heb gered

poëzie
3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 1.684
Mij, die jou naar mijn hoogten heb gered, Toen, 't vallen zoekend, je angstig toch bleef hangen Boven de diepte aan ranken van 't verlangen, Het taai wort'lende - mij noem jij koket? Je dacht, ik spon mijn draden tot een net, Om de eendagsvliegen van de geest te vangen? Je dacht, mijn armen waren gift'ge tangen, Die 'k spin, in 't moegesparteld…

Als liefde van een aard'ling aan dorst randen

poëzie
3.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 1.269
Als liefde van een aard'ling aan dorst randen De lichtgestalte van een hemeling, Je weet, dat zij tot nevelbeeld verging, Tot hoon rondom heet hunkerende handen: Zo dacht je dat, toen - lucht'ge zweveling - Je om mij de rust verliet van effen landen, Ik jou applaudisserend op liet branden, Verijlend zelf tot vlucht'ge neveling. Voor …

Wie mij gevonden heeft, kan niet vergeven

poëzie
3.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 1.234
Wie mij gevonden heeft, kan niet vergeven, Te groot, dan dat hij 't toegebrachte leed Misbruikt tot wraak, als vergiff'nis verkleed, Te klein tot oordeel over Brahman's leven, Dat, hier tot Christus, Bach en Kant verheven Zijn diepte in daden, kunst en denken weet, En ginds door laagheid, zelfzuchtig en wreed, De top van tere Zelfzucht leert…

Jouw zenuwen, spieren, pezen, botten, knurven

poëzie
3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 1.281
Jouw zenuwen, spieren, pezen, botten, knurven Trilden, waar vals uit de afgrond van 't verdriet Waanzin de half gewilde val bespiedt, Maar ik, ik greep je stevig bij je lurven; 'K zei: 'Wat? Zou je niet kunnen? Of - niet durven? Schaam jij je dan voor Plato's gletschers niet? Vooruit! Ik maak tot straatweg van graniet De draad!' En grac…

Je zag met de x de spokig toov'rende i

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 1.113
Je zag met de x de spokig toov'rende i Meefladd'ren, als de zwevende exponent Neerstreek tot reeks, die naar 't oneind'ge rent In stormloop naar de kringperipherie: Omsmolt dan algebraïsche alchemie Tot tweelingen twee legers, en 't quotiënt, Vervloeid tot optocht van kentauren, ment De magiër Logarithme voort naar pi. Ontzaglijke triomfpoort…

Nog eens, toen je oud werd, zag je de Alpendalen

poëzie
3.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 1.506
Nog eens, toen je oud werd, zag je de Alpendalen Van 't leven jou met late idylle lokken; Je zag, hoe bergop lange schaduwen trokken Onder een mist van scheve zonnestralen; Nog hoorde je over lichte hoogten dwalen 'T elegisch tink'len van verspreide klokken Nog zag je, wit door zwarte dennen, brokken Van 't sneeuwveld, nu niet meer bereikbaar…

Zo leek je dan jouw aardse zwaarte lichter

poëzie
3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 1.615
Zo leek je dan jouw aardse zwaarte lichter In 't ijle, koele denken; de verwijding Van knellende horizon werd een bevrijding; Op 't donker ginds scheen hier het lichte lichter. Jij dacht je boven 't mensenleven dichter Bij de eeuwigheid; toch was 't een voorbereiding: Zo moest - vervulling van mijn eerste wijding - 'T kind-in-jou groeien…

Jou gaf en ernst en scherts mijn amphitheater

poëzie
3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 1.088
Jou gaf en ernst en scherts mijn amphitheater. Eerst 't passiespel: uit doop in de oceaan Zag je mijn zonneheros zeg'nend gaan, Een heerser over lucht en land en water; Dan voor wat zilv'ren sterren deed zijn hater Hem op bebloede bergen ondergaan; En wit van smart en eerbied stond de maan; En 't donderorgel speelde Stabat Mater. Dan…

Ik ben geen wereldmacht, die loont en straft

poëzie
4.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 1.296
Ik ben geen wereldmacht, die loont en straft; Mijn eigen Doper, maak 'k mijn paden recht; Ik leer: Wie zijn geluk in liefde legt, Vergaat; weg spoelt de tijd hem, vlucht'ge haft. Wat Lenau's Faust tegen Mephisto zegt: 'Zu schwarz und bang, als dasz ich wesenhaft, Bin ich ein Traum, entflatternd deiner Haft', Dat Godsbesef heb 'k voor…

'K hoor wat je denkt, al spreek je 't, kies, niet uit

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 1.478
'K hoor wat je denkt, al spreek je 't, kies, niet uit: Tot troost voor troostelozen sublimeert 'T verzet de diepe wens; zo fantazeert De dorre non zich om tot Jezus' bruid: Hij, voor wie 't huis van 't aards geluk zich sluit, Dat hij, bescheiden hunk'rend, had begeerd, Waant zich een God, die 't heelal savoureert: Leerde u dat zelf…

Wie 't meisje, dat hij liefheeft, aait en kust

poëzie
3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 1.222
Wie 't meisje, dat hij liefheeft, aait en kust, Dat hij zich, wereld, God, zelfs haar vergeet, Hij zoekt, zonder dat zijn ekstaze 't weet, De vredige eenheid van wensloze rust: Zo moest jij, maar nu denkend, klaar bewust, Achter 't wiskundig weefsel van mijn kleed - Paillet van ster en lach op nacht en leed - Vinden het hart, waaraan je…

Ik, die met bossen ruis en, meisje, lach

poëzie
4.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 1.508
Ik, die met bossen ruis en, meisje, lach, Die zonnig vink en schem'rig nachtegaal, En tot nocturnes aai met manestraal Mijn lier, de hei, besnaard met herfstdraadrag, Ik, die uit orgel, zwart voor blauwe dag, Smijt over de aarde mijn donderchoraal - Jou koos ik, dat je op 't orgel van je taal Eert Brahman, mij en jou, ons beider Bach.…

Spreek nooit, door mij verrijkt, met domme spijt

poëzie
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.229
Spreek nooit, door mij verrijkt, met domme spijt Van cirkus, slappe koord en akrobaat: 'T is of nog nevelige dageraad De zon zijn stijgen, dat hem draagt, verwijt. Bedenk ook dit: je zou tot literaat Verworden zijn, had ik je niet geleid: Jou leerde mijn Natuur natuurlijkheid, Die boek'rig versgepruts als leugen haat. Hierover zeg 'k…

Met 't vlossig deksel was de wind aan 't spelen

poëzie
3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 913
Met 't vlossig deksel was de wind aan 't spelen; En nu de weefsels losgeplozen zijn, Wijs ik je met mijn stok van zonneschijn Dwars door de ring van drijvende kastelen, Hoe 't vasteland ligt als een open schrijn, Vol blauw gefonkel van gletscherjuwelen, Behoedzaam vastgelegd in groen-fluwelen Kussens met stralig zilverfiligrein. Ja, straks…

Ik hoorde en zag. Zelf kon ik niets dan zwijgen

poëzie
3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 1.356
Ik hoorde en zag. Zelf kon ik niets dan zwijgen. Iets stuurde mijn schommelend evenwicht. Kwam ik uit 't donker? Kwam ik uit het licht? Was 't zakken van mijn denken? Was het stijgen? Lang weet ik, dat mijn wereld is mijn eigen Prachtig paleis, door 't eeuwig Zelf gesticht: Kort weet 'k, dat er een schat begraven ligt, Zoals in sprookjes…

't Is nacht. 'k Zit op de hei. Nergens geluid

poëzie
3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 1.758
't Is nacht. 'k Zit op de hei. Nergens geluid. Over me staat, als transparant kristal rondom een oude berggod in zijn hal een halve bol van stilte, die me omsluit: 'k hoor, hoe heel ver een lang gillende fluit een tunnel boort; mijn berg kraakt overal. Een blaf, ginds, hakt een gat; en recht en smal knapt een spleet open, tot mijn oor hem…

De laan in, uit westlijke wolkensluis

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 1.398
De laan in, uit westlijke wolkensluis, Stuwt-op ’t oranje licht; ’t gewelf van toppen Lijkt, vastgeklonken met fel kop’ren knoppen, Geelgroene naad van zacht hellende buis. Ik freewheel over licht; langwerp’ge droppen Trillen op ’t stuur; en ’k luister naar ’t geruis Achter me in ’t dorre blad, en naar ’t gedruis Bij sprong of droog geknap…
Meer laden...