Alle inzendingen over Dagelijkse kost

jij bloeit bundels wit in het groen van leven niet de licht verteerbare kost maar het exceptionele deelt wondertjes van laaiend vuur tot aan de diepste smart fileert de dagelijkse zaken legt excessen snel apart waar leven bloedt op het scherpst van de snede heb jij in rood de bloei en dood in bundels wit beschreven…

Ons leven lijkt vandaag af te hangen van zoveel mogelijk winkelen! En dat terwijl ons leven af hangt van: een coronadraadje! Winkelcentra’s staan overvol, iedereen moet en zal: nu nog shoppen terwijl in dit geval: verstand zou moeten zegevieren?…

Ik stap , voel nattigheid Het proeft als een zee Ik zie iemand drijven Het is een engel geworden Het is een raar syndroom We hebben allemaal wel wat Last van jeuk als iemand anders krabt De geeuw zo aanstekelijk Geen rust in ons hoofd De hebberige hebzucht Geen mens geeft zich bloot Zenuwen en spanning Op een lege maag Hartkloppingen…

omdraaien, zien hoe ze terugkeert naar het huis en de kinderen en vlak voor de drempel omkijkt en een gebaar van haast maakt alsof er wordt gewacht verlangen en verlies samen komen zonder bloedbad, maar met zachtheid het hart triest gestemd, opgewekt slaat zodra een merel zijn rollertjes maakt geen weg terug dan zo weg te gaan om te blijven…

Kruimels en catastrofes. Krant op je brood. Foto´s in je mond. En kauwen maar!…

levenswegen gaan momenten parkeren er eigen emoties langs de stoeprand staat getrouw een karrenvracht verlangen…

Dagelijks dat je mij verliet. Dagelijks dat je gedag zei. Dagelijks kwam je terug. Maar niet naar mij! Dagelijks proefde ik je lip. Vroeg verwoordde woord. Meer slaperig geantwoord. Maar nooit je wachtwoord!…

Wereld vol geluid gun u zelf rust en stilte klank die bij u past.…

Doorligwonden, zwaar dement spierverlies, incontinent Al is het maar voor even U zult ten koste van alles lijdend verder leven In sloppenwijken wereldwijd waar de mens dagelijks strijdt creperen straks miljoenen omdat wij, stervensvreemd ons niet met DOOD verzoenen…

De wereld is al zo snoeihard zo redeloos naar en vol met shit dat een knikje toch voldoende is Je niks kost ook, behalve: Meegevoel?…

ze trekken vermoeid langs de Ararat met zekerheid gewikkeld in doeken hun kinderen voorop of op de arm zwangere vrouwen, mannen zeulen bezit een touw houdt hun geloof bijeen richting fort Europa: de poorten gesloten bruggen geheven en grenzen geslecht grachten omgeven met stalen messen een meisje streelt haar hond de moeder baart, vader…

De slimme dood in eindigheid vermomd, komt altijd na het dagelijkse brood, groeit liefde aan tot aangename kost. Als bloesemvuur van een late jeugd zich meldt, versnelt de adem van de vreugd als aangevroren rijp.…

Elke dag zie je ze weer op het journaal er zijn er nu toch al veel meer als soldaten met hun camouflage pakken bivakmutsen bezetten ze gewapend separaat en adequaat onafhankelijk allemaal hun eigen Checkpoint maar hou ze in de gaten het is wel even wennen maar zo’n ding in je armen vervult je jongens droom je eigen oorlog…

Weet je wat een complimentje kost? Helemaal niks Weet je wat een aai over de bol kost? Helemaal niks Weet je wat een goedemorgen kost? Helemaal niks Weet je wat een handdruk kost? Helemaal niks Weet je wat een beetje liefde kost? Helemaal niks Waarom kan ik het dan nergens kopen?…

Een snelle meid in Heerenveen Reed sneller dan ze deed voorheen Haar schaatsen klapten driftig door En het publiek riep toen in koor Kom op ze zitten op je hielen Straks rijden ze je in de wielen Ze kwam toen bij de finish aan En wist ik ben voor goud gegaan Haar enkel zonder het textiel Bleek echter haar achilleshiel Dus de moraal van dit…

De winter is voorbij, de mannen willen actie als rammen zonder ooien en zonder herder Bij het vismeer beloof ik hun koning te zijn Het kost een vermogen, dagelijks voeren karren brood en vis aan de veldtocht begint, we trekken op door de buitengewesten Op de Zalvingsberg bij de hoofdstad kamperen we tussen de olijfbomen De heilige giet…

het snelle leven van zwellingen en groeven karikaturen…

Hoe snel ben ik die doden ook vergeten voortdurend druk met eigen dagelijks gevaar.…

Man kijkt naar vrouw, vrouw let op kind, kind ziet de hond, hond kijkt naar kat, kat loert op muis, muis kijkt naar brood. Brood ziet de muis, muis kijkt naar kat, kat let op hond, hond ziet het kind, kind kijkt naar vrouw, vrouw ziet de man. ------------------------------------------------------------- uit: 'Dat zijn zo de dingen…

Er komen dagen dat alles weer zijn gang gaat. Want hoop doet leven.…

Ik moet en mag in mijn eigen kunnen en geloof geloven, ik kan me niet iets anders voorstellen: het is namelijk het fundament van mijn dagelijks voelen, denken en handelen; een andere weg kan ik niet bewandelen... .…

Ik was van de week nog even bij De Slegte rond aan 't zwerven in een groot gedicht en zag een dame met penelopisch literair gezicht ze droeg Homerus in haar armen, struikelde en dook de roltrap op naar boven, raakte daar toen uit haar evenwicht letterlijk bewogen en metaforisch uitgelezen zei ze: die klassiekers zijn ook veel te zwaar…

De koperdieven zijn alom actief, Dus maak ik mij als brave burger sterk Voor al mijn opgepoetste koperwerk; Hij krijgt van mij geen kans, de vuile dief: Op trekbel, deurknoppen en buitenkraan Breng ik een extra slot (van koper) aan.…

'k was van de week nog even bij De Slegte tot mijn schrik en zag een dame met een hoekig boekig grauw gezicht zij droeg Homerus in haar armen, struikelde en dook de roltrap op naar boven, raakte daar toen uit haar evenwicht letterlijk bewogen en metaforisch uitgelezen zei ze, die klassiekers zijn ook veel te zwaar je moet eraan geloven…

De hedendaagse voedselbusiness dwaalt Ons eten zit vol gif, soms zonder reden En nieuws daarover bulkt van strijdigheden Wie weet nog waar je pure mosterd haalt? Ik hou me dus maar aan de schijf van vijf Dan krijg ‘k sléchts twintig gifjes in mijn lijf…

Zo drukt de man z'n kosten en z'n krenten. 'Met zuinigheid en vlijt', verklaart de bakker, 'ga ik te werk.' Hij is een krentenkakker.…

Zo kom je ertoe je af te vragen wat kost de kraai boven het bietenveld wat is de trage fietser waard die nadert op de polderweg tussen de laagstam appelbomen. Zo kom je ertoe te denken over de prijs van zijn bril, zijn schoenen, het ruiten hemd, korting en koersen waarvan hij wie weet wakker ligt.…

“Ik ben te dik en naar ik heb begrepen Rekent daarom uw luchtvaartmaatschappij Er voor mijn ticket extra euro’s bij, Een toeslag die u echter weg kunt strepen Omdat ik met mijn echtgenote ga; Die heeft gelukkig anorexia.”…

En anders is er nog een schadepost: Dan kijken we wat een bejaarde kost.…

Een Keuze Nee sprak hij onbewogen en wel overwogen Dood is dood, daar is geen ouwe moer aan te doen Geen kist , rot op, bloemen, ach schei toch uit Gaat hier alleen nog om de poen Stuk worst in mijn reet En moge de honden mij wegslepen Toen hij ging, toch enigszins benepen Hadden zij hem goed begrepen en lieten hem zo gaan En uit…