Alle inzendingen over Dansen OR Muziek

je beweegt gracieus en frivool op de langzame warme strijk van een onbekende viool in het orkest gegrepen door de muziek dans jij een schoonheid vrij die zelden zo fraai met voeten betreden is jij en de melodie trekken het publiek uit een hysterische extase voor het wonder dat hier zomaar op de dansvloer geschiedt zacht…

jij nam altijd iets mee bij je entree een stukje spanning in de lucht die sprankelend bruiste van plezier als jong bier hoorde fluisters in het orkest ook werden er andere instrumenten vlotjes klaargezet ogen begonnen aan hun joviaal warme glinstering ik zag je stralen door hun woordloze verhalen in tonen die terloops…

bewegen is er door de muziek ingeweven in alles straalde het paren ook toen ik jou voor the last dance kwam halen…

jij maakt zachte muziek alleen anderen horen dat vaak niet in je ritmisch bewegen zit de basis van je melodie je stem zingt het lied ik zie hoe jij de ruimte aangenaam vult met speelse stromen in de kleuren uit je dromen jij wervelt soms vibreert dan traag alsof ook je adem zich over jouw geluid verbaast jij danst de glimlach…

Maar toen woest–plotseling de muziek verstomde, Alleen de fluiten nog geklaag aanhielden, En zich de nacht over de tempel kromde, De luide bijval louter stilt’ vernielde, Werd zij weer needrig, tenger, slank en vloog Nog eenmaal op en stond dan, bijna brekend, Alleen de armen hield zij nog omhoog, En boog het hoofd, als om vergeving smekend…

je speelde met lucht de vlucht van jouw dansgewaad zweefde schoonheid boven de vloer langzaam verstomde het lichte rumoer toen alle ogen zich in verbazing richtten op de kleurige nimf jij bewoog als kind bevallig en vol gratie met perfectie in een ongekende souplesse op muziek van de wind in haar luwte glansden je ogen verstilde…

De muziek klonk wild, mijn hartstocht steeg In de Csárda op de Puszta te Hortobágy. De glazen rinkelden, wijn en passie maakten mij dronken In de Csárda op de Puszta te Hortobágy. En o, wel duizend liedjes klonken In de Csárda op de Puszta te Hortobágy. Nu zit ik hier en droom Van de Puszta te Hortobágy.…

je lach sloot de zak met tonen die jij mij aanbood je had ze geraapt uit de melodie die ik dirigeerde en jou de kleuren van harmonie leerde van de kleine bolero waarvan de snelle dans warmrode blosjes joeg naar je wangen liever wilde jij ze niet rapen maar vangen in hun vlucht omdat het akkoord vaak nog de muzikale eenheid…

ze loopt niet meer maar danst gewoon op de muziek van buiten waar vogels pirouetjes al oefenend fluiten pas later komt verkeer in golven op gang het groene ritme duurt nooit erg lang voeten walsen als partners toeterend afscheid nemen daarna ben jij weer helemaal alleen op straat is jouw muziek eindelijk weer je…

je draaide een liefdes pirouette op de streaming van mijn lach varieerde snelheid met middelpunt- vliedende en zoekende kracht jouw en mijn timing kwamen recht uit het hart ik zag handen komen die mij zo hadden meegenomen naar een plek waar het applaus alleen nog maar zal groeien de waardering nog meer en mooiere bloemen…

over aan de muziek van het heelal…

nooit meer hoor ik muziek zonder rammende beat hoe sneller hoe beter opzwepend en heter met activerende pil ik wil harmonie in een melodie en niet de hysterische dram geen dwingelandij van de tam want mensen houden dat ritme nooit bij mag ik bewegen op het geluid van zon en wind gelukkig zijn als een kind laat mij dansen zonder…

Ze zou willen dansen de hele dag, opgewonden Ik zie haar.. een geschenk dat aan ballet doet. Harde balletlevenslessen voor die je nooit koos, deze geluksballerina danst haar leven graag. De dans in gratie en stilte begint in een doos vol met muziek, het poppetje draait wat traag.…

jouw dans rijgt stukjes stilte aaneen haalt uit geluid zachte tonen in draai en bewegen komen vorm en ritme tot leven als melodieuze lichaamstaal jij nodigt uit met handen en voeten in een sierlijk begroeten als parels stralen je ogen tijdens ons zwevend gaan ik danste als schaduw achter je aan…

wij hebben gedanst als nooit tevoren op vleugels van de tijd muziek uit onze eeuwigheid vloeren zweefden wij werden verheven door uithalende tonen die sierlijke draaien bekroonden galant zonder pedant te zijn met hoofse ernst naast uitbundig plezier kostumeerden wij nostalgische zwier wij dachten orkest met strijkers en blazers…

zij heeft haar echte partner nooit goed bekeken las uit ogen hoe zij moest bewegen bestaan los van de vloer wenden en keren in handen en armen hoefde zij niet te leren zij heeft haar liefde voeten gegeven in een eindeloos zweven op aard pas als zij rust en de grond heeft gekust is hun passie bedaard…

je danste op een blauwe streep muziek je lichaam straalde bewoog in zachte melodie het overvloedig wit uit schuiftrompetten schitterde de felle tonen maakte korte metten met een lichte vleug magie de korte ademstootjes parelden in opvliegende klanken ze lokten het applaus het juichen en zacht janken violen speelden hartengeel…

heb het opgeschreven de stipjes op de notenbalk van het leven componeerde vaak een fraaie melodie die gevoelig raakte maar het groot publiek koos altijd naar eigen smaak er waren dissonanten waarop niet iedereen kon dansen zonder tussenpas nog is het niet af ik ben benieuwd wanneer het levenslied ook mij zal komen halen…

in je lach gaf jij weer wie je was sprankelde in hoge tonen het gewone was ragfijn door alle mazen weet je mijn hart te raken in samenzijn kom met mij mee in de zee van overgave dans met mij op de muziek van pijn…

samen hoorden we de trommels in het donker fout zagen dwaze manen schijnen sterren langzaam aan verdwijnen toen het witte paard verscheen zij standbeeldde in steen kwam in ons leven begon ritmisch warmte af te geven in muziek voor twee in haar licht bewegen neem ik jou mee mijn fee in onze eerste nacht voor twee…

heb je dromen gedanst tutude in bewegen gaf elegantie weer een kans jij reikte mij de hand in eerste opening ik balleriende op jouw change trippelde en draaide om je heen je reverensde meer dan ooit voorheen totdat ik in je armen viel in slotakkoord ons moment van stilte het applaus was ongehoord…

zag je uitdagen stoeide met handen die me zacht raakten voeten die dansten de cirkels waar we samen in sjansten kon niet ontsnappen jouw rumba en salsa wilde ik volgen tot in de wolken ja ik nam je mee niet om de passen weer te herhalen nee ik mocht jouw passie in liefde vertalen…

ze schitterde scheurde zich los van publiek danste flarden muziek en zong sterren van de hemel in een godvergeten lied applaus verbrak de betovering van mensen die kapot waren van haar ovationeel gejuich tranen als afscheid bloemen kleurden haar vallend gordijn…

pijn zal niet meer van het dansen zijn…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

mag ik je dromen lenen ze vullen met geluid de kleuren van seizoenen geven de tijd zetten we uit om eindeloos te dansen op de muziek van ster en maan nachten door te halen pas tegen het ontwaken de droom als schaduw laten gaan…

Ik zoek naar een ritme muziek niet in noten maar in woorden en klinkers letters die dansen op de vloer van mijn scherm. Wat ik hoor is getik. Waar is de muziek gebleven? Waar is mijn muziek gebleven?…

nu de dag afscheid neemt van de zon de maan hangt te wachten op dromen we dansen en dat is goed te merken de hele wereld bestaat voor nu uit muziek en dansende mensen we zingen en dat is uitstekend te horen moeder Aarde wordt vrolijk bezongen met alle vreugde van het mensenlied we slapen en we zullen dromen dat we blijven dansen, dansen…

elke cel, elke ademhaling kent het dansen van het bezielde zijn gezien en ongezien golft en lacht de kosmos in eeuwig zingen muziek in beweging trilling en verstilling verdichting en vervloeing woord, beeld en klank krijgen een vorm door inspiratie…