inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 80.803):

Adamskostuum

Het doffe duister heeft ogen
ergens in een nieuwe wildernis

onze lijven liggen naakt te wachten
op de hartklop van een medemens

om te leven, om te leven!

nu de dag afscheid neemt van de zon
de maan hangt te wachten op dromen

we dansen en dat is goed te merken
de hele wereld bestaat voor nu

uit muziek en dansende mensen
we zingen en dat is uitstekend te horen

moeder Aarde wordt vrolijk bezongen
met alle vreugde van het mensenlied

we slapen en we zullen dromen
dat we blijven dansen, dansen, dansen

naakt is de liefde!

de naaktheid waarin je mij aantreft
is slechts tijdelijk, dat beloof ik je

zo meteen ben ik weer het heertje
niet langer in mijn adamskostuum.

Schrijver: mobar
14 augustus 2023


Geplaatst in de categorie: individu

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 59

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)