Alle inzendingen over De

de zon doet ongelofelijk zijn best smijt onbaatzuchtig met de laatste krachten -de kou laat nu niet lang meer op zich wachten- hij strooit de levensvreugd die hem nog rest de zomergasten zijn nog niet vertrokken ze wachten op het teken voor de vlucht de stilte wordt verbroken door gerucht vanuit de verte roepen zacht de klokken je strompelt…

Zo zalig is aanvankelijk de reis Ik ben met een ballon de grond ontstegen (Door volle glazen vliegensvlug te legen) En even ruik ik aan het paradijs Met doodsverachting klim ik op de rand Het zicht is door een witte wolk verdreven Dan galmt m’n strijdkreet: dichters kunnen zweven! Bevlogen neem ik afscheid van de mand De hoogste tijd nu…

(naar het gedicht Sensation van Arthur Rimbaud) Viel de vette klei maar van m’n klompen Kon ik maar zo dichten als Rimbaud Waarom ruikt m’n pen naar peen en uien En zwalk ik meters onder zeeniveau Nooit krijg ik de kans om lang te zwijgen En mijn gedachten vinden zelden rust Zal ik ooit gelukkig met een vrouw zijn Is er iemand die mijn woorden…

de lange gangen met de vale tegels -er hing nog steeds de geur van natte jassen- leidden onveranderd naar de klassen waar ik zuchtte onder strenge regels ik had gezworen nooit terug te keren tot ik die lijst zag met daarop jouw naam het stille meisje bij het hoge raam dat mij geduldig hielp Latijn te leren je ogen glansden vurig als voorheen…

Zijn ogen spieden waakzaam rond in holle, grauwe kassen sliertige haren, verwarde baard geen weken zich gewassen Nergens rust noch veiligheid hij weet: ze spannen samen hoe hij zich noemt, dat maakt niet uit ze kennen al zijn namen Steeds weer verschijnt een ander gezicht hij kent hun syndicaten vernietiging van heel zijn brein is 't…

Bush probeert zijn eigen volk te winnen en keert zich dus gewoon tegen Irak ook al gedraagt Saddam zich nog zo mak toch hoogste tijd om weer eens te beginnen En als er dan Arabisch bloed zal stromen was dat toch zeker echt niet te voorkomen…

In mijn angst zocht ik naar woorden die boekdelen zouden kunnen spreken ik vond ze niet mij restte slechts een uitroepteken…

In mijn koperen geheugen rent de archivaris rond, zoekt naar waarheid, desnoods leugen, labels liggen op de grond. Kasten worden omgestoten, grijze schimmel vreet het woord dozen zijn voorgoed gesloten niets is meer zoals het hoort. Schuldig zijn drie stramme heren, grotesk in hun driedelig pak, vernielend al het moeizaam leren, systematisch…

Zo kort bij ons, zo onverwacht nog maar net aan ons gegeven niemand die er toen aan dacht een nieuwe bron van leven intens gekoesterd in de armen die nu leeg, onwennig zijn liefde om aan te warmen bescherming tegen angst en pijn slapen, lachen, huilen samen zo, is het wel echt voorbij? maar nu, starend door de ramen denk ik: 't…

Toen ik hem daaglijks sprak en zag – Dat vriendlijk oog, die milde lach – Beminden wij elkander; Toch hield ik, zo verbeeldde ik mij, Iets meer van menig ander; Van jonger vrienden, dwaas en vrij, Vol opgewonden jong gevoel, Want hij was kalm en scheen wel koel... Maar nu de vriend mij is ontvallen, Nu voel ik ’t aan mijn lange smart…

Hij is bepaald heel net gekist: gekleed kostuum; op mat fluweel doet dat heel goed, 't is rijk en eêl. Wat zou hij trots zijn als hij 't wist. Het glas heeft een geslepen rand. De schuif is van licht notenhout; Uit donker is de kist gebouwd, Als passend voor een man van stand. Plechtstatig wordt de stoet geschikt. In de rijtuigen…

Samen lopen door het bos, de problemen komen even los. samen rollen door het gras, ik ben helemaal in m'n sas. Samen wandelen op op het strand, lekker zitten in het zand. Samen fietsen over de weg, jij hoort alles wat ik zeg. Samen lopen zij aan zij, van jou word ik echt blij. Samen lachen, samen huilen, nee jou wil ik echt niet ruilen…

Zondagmorgen: geschenk onthaasting: krakende broodjes…

Niet in de scholen, neen, heb ik gevonden, En van geleerden, och, weinig geleerd; Wat ons de wijzen als waarheid verkonden, Straks komt een wijzer, die ’t wegredeneert. ’t Leven alleen is de school van het leven, Levens–ervaring het heilige boek, God! door Uw wijzende vinger geschreven, Daar ik niet vruchtloos de waarheid in zoek.…

De roep weerklinkt dat allochtonen die lastig zijn voor onze natie tot in de derde generatie in 't land van herkomst moeten wonen Zo zullen we wie niet kan integreren eerst elders eens manieren leren…

ik kan geen vin verroeren zit hele dagen stil lopen, rennen, springen dat is wat ik wil ik kijk verveeld naar buiten zie kinderen op straat kan het niet verkroppen dat alles verder gaat iemand vraagt: gaat het wel goed? je ziet een beetje pips! dan denk ik: hoe zou jij je voelen? zes weken in het gips!…

Ik vind geen woord dat jou niet stoort geen zin die jou eens zint Koop ik iets dan is het niets en neem ik niets dan eis je iets Wil jij wel willen wat je wilt en vinden wat je eigenlijk vindt? Een kind zijn als een ander kind of is dat woord ook al verkeerd? Waarom kan die puberteit in godsnaam nooit eens zonder strijd?…

Laatst vond men in een labyrint een wanhopig, verdrietig mensenkind het was zo bang want wat duurt het lang als je nergens meer een uitweg vindt…

Recente misdaadcijfers in 't AD Die wijzen op 't gevaar in grote steden Daar wordt het meest onder het kwaad geleden Op 't platteland valt 't vooralsnog wel mee. Toch is ook hier oplettendheid bevolen Laatst werd er overdag zomaar een kip gestolen…

Ik hoop steeds op een landgenoot in de finale Vooral bij zo'n toernooi in eigen land Daarvoor zet ik mijn dichtwerk aan de kant En duim ik driftig dat ie het zal halen Maar nooit echter bij die Van Barneveldt Dat verongelijkte hoofd zie ik graag uitgeteld (Van Barneveldt werd uitgeschakeld bij de halve finale van de World Darts Trophy…

Een chique gravin uit Gelderland was hevig op zoek naar een hechte band niet met zo'n gewone heer van dat type recht-op-en-neer nee, dan toch liever haar eigen stand…

'Wees u–zelf!' sprak ik tot iemand: Maar hij kon niet: hij was niemand.…

rozen bloeien niet in de wind, geen kind van welke leeftijd ook zal nachten - welke nachten? - met strikken binden, geen stervende zal dagen met stokken slaan geen gek zal knechten wat vergaat en is vergaan, geen dode vrouw zal rust en onrust vinden, rozen bloeien geenszins in de adem van een kind. alles wat deugt is weerbaar, wat niet weerbaar…

De kamerleden van de lijst Fortuyn Die blijven onophoudelijk krakelen Het kan hun kennelijk maar weinig schelen Dat de partij verandert in een hoopje puin Maar goed dat Pim dit alles niet meer hoort Anders beging hij zelf wellicht een politieke moord ...De fractieleden van de LPF blijven onverminderd doorruziën...…

Een zieke dame in Ibbenbueren Kon laatst geen Kurort meer verduren Ze zag geen heil in gymnastiek En kreeg van die baden reumatiek Doch haar dokter zei: 't zijn enkel kuren…

Nu onze prins-gemaal plots niet meer leeft Haast ieder zich om hem te prijzen Als vader, diplomaat, als wijze Die posthuum zoveel inspiratie geeft Zit het dan toch in onze aard misschien Om pas een dode echt als mens te zien?…

Een striptiseuse in Almere Moest 's morgens standjes instuderen Ze vond het goed En zei: als 't moet Dan ben ik heel vroeg uit de veren…

Straks gaat de zon onder En mijn stem wordt langzaam zachter Stil wordt de hemel in donkerblauw gekleurd Ik weet het wordt een lange nacht. Traag leven mijn herinneringen In het diepste van mijn ziel Verlangend naar het heden Kijk ik lachend om mij heen. Naar buiten wil ik gaan In de massa opgaan, tussen de mensen staan Nu sta ik in…

Mijn broer, gij leed Een einde, waar geen mens van weet. Vaak ligt gij naast mij, vaag, en ik Begrijp het slecht, en tast en schrik. De weg met iepen liep gij langs. De vogels riepen laat. Iets bangs Vervolgde ons beiden. Toch wou gij Alleen gaan door de woestenij. Wij sliepen deze nacht weer saam. Uw hart sloeg naast mij.…

Ze waren al ruim tien jaar in ons land Die 'elckerlyck', licht gefrustreerd maar lief Aandoenlijk, hulpeloos en sensitief Ik leerde ze pas kennen uit de krant Die hond maakt volgens mij nog steeds furore Hij 's wijzer dan de kinderen in de stad Al droomt hij van de roem die hij nooit had Zijn naam gaat in 't hiernumaals niet verloren…