En nooit meer zal ik drinken

Zo zalig is aanvankelijk de reis
Ik ben met een ballon de grond ontstegen
(Door volle glazen vliegensvlug te legen)
En even ruik ik aan het paradijs

Met doodsverachting klim ik op de rand
Het zicht is door een witte wolk verdreven
Dan galmt m’n strijdkreet: dichters kunnen zweven!
Bevlogen neem ik afscheid van de mand

De hoogste tijd nu voor de (para)chute
(Dat ben ik zo gewend na de kwatrijnen)
Maar waar is nou dat ding! Roep ik ontzet

De nood is nu toch minimaal acuut
De laatste strohalm zie ik snel verdwijnen
Al zwetend word ik wakker… naast m’n bed

Schrijver: Daan de Ligt, 1 augustus 2002

dldeligtwanadoo.nl

drinken

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 13 stemmen 1.217