Alle inzendingen over De heetste lava?

Oh, die verliefdheid, tot de heetste lava is gestold op de flanken van de zon drijft als grijze wolk in het ochtendgloren weggerold door de blindheid van het wikken en het wegen, uit de illusies van dromen, moest bijna alles worden heroverwogen, gedachten leken voorbeeld van geluk mild en duurzaam, zichzelf moesten terugverdienen…

Verliefdheid, als de heetste lava is gestold op de flanken van de horizon in ochtendsporen weggerold in het wikken en het wegen.…

Als de heetste lava is gestold op de flanken van de horizon in het ochtendgloren weggerold het wikken in het wegen, onder de krakende karrenwielen van dromen, moest te veel worden afgewogen, gedachten als voorbeeld dat geluk mild en duurzaam moet zijn, zichzelf moet verdienen moet maar wegvloeit in de wind van een veranderend klimaat…

Zo heet als zondag heeft het in april Sinds mensenheugenis niet mogen wezen Zo viel alom te horen en te lezen Het wordt nóg warmer als het even wil De thermometer lijkt weer niet te stuiten Het geeft je echt zo´n warm gevoel van buiten…

nooit schreef ik bij nacht zo rood een supplicatie op spiegelzilver zacht een verzoek om gratie nooit heb ik iemand zo onzeglijk liefgehad de uren van de nacht hebben wij opgebrand nog gloeit de sintel te onblusbaar na ik kus je zichtbaar door de spiegel heen als het vuur van timanfaya uit gestolde lava dat nooit meer nooit meer…

in het heetst van strijd kookte zijn water over en schoot hij... klaar wakker!…

Alles wat ademt Vet respect ten voeten uit Vulkaan spuugt lava.…

eiland gestolde lava door wolken omhelst brengt een kostbaar goed water…

Kostbaar in het heetst van de strijd... Niets tussen ons in behalve de tijd.…

Een beeltenis van blinkend ebbenhout een koolzwart profiel een ingehouden blik stil op de verte lava die nog ziedt…

Ik las dat juli (hooimaand) van dit jaar De warmste was ooit door de mens gemeten, Maar wat u ook nog eventjes moet weten: Augustus 6, was weer het koudst, echt waar! Zo wordt er continu en ongemerkt, Elk jaar aan het gemiddelde gewerkt.…

De polen van de heetste planeet blijken begot met dik ijs bekleed ! Boek uw reis naar de zon in een ruimtestation en neem uw langlauf-skis zeker mee !…

Ik sleepte mij door 't stadsgewoel, zag doodszweet op de gevels staan. Alles zweemde naar ontmanteling of balanceerde op een grens van levensmoed en levensmoe. Ik wist niet hoe zo'n vuurproef te doorstaan en waarom ik was uitverkoren om dit schrikbeeld af te pellen: uit ieder mens ontsteeg een dubbelganger die zich die zelfde nacht nog…

Geef mij ballades uit de Hades of een opgewekte blues, ik swing op elke hiphopversie van Vivaldi, mijn smaak kent geen limiet, dus leve het licht ontvlambaar geuzenlied, de wals voor weduwen en wezen, de bloedeloze stierenvechtersrapsodie. En vanzelfsprekend zweer ik bij de alchemie van een schlager voor de goede zeden of een nocturne voor…

Stuur jezelf op patrouille door de dichte wouden van je schroom. Verken de plek waar zelfs geen zonnestraal meer door de bladeren van je bedeesdheid dringt. Hef daar een oerkreet aan, zo'n volslagen authentieke brul, die zich als een laaiende loper uitrolt door het struikgewas. Veeg alle gêne onder dat tapijt en kom eroverheen, als…

Banvloek of bananenschil? Wat maakt het uit, gevallen ben ik, godgeklaagd gevallen. Met geen kerk- of sleepdienst op de been te brengen. Alleen voor bokkesprongen nog te porren in een blikveld sprokkelende opsmuk. Aan mijn zijde dus geen doorsnee toverfee of juffrouw van het tingeltangel, nee, ik heb de eer u voor te stellen aan het forsbeduimeld…

Geef mij de ballade uit de Hades of een opgewekte blues, ik swing op elke hiphopversie van Vivaldi, mijn smaak kent geen limiet, dus leve het licht ontvlambaar geuzenlied, de wals voor weduwen en wezen, de bloedeloze stierenvechtersrapsodie. En vanzelfsprekend zweer ik bij de alchemie van een schlager voor de goede zeden of een nocturne…

Hé bermtoerist langs uitvalswegen van je verlangens. Hé vaandelzwaaier op de afslag Wanhoop-Noord. Laat je toch niet verneuken man, je hoofd is echt geen voddenkraam vol halfvergane geestdrift. Wie heeft je dat ooit wijsgemaakt? Kom op, de vlegeljaren zijn nog altijd op de pof. Vannacht gaan we de kroegen af en maken zelfbedrog het…

Ivoren toetsen zingen vederlicht dansen kleuren van de regenboog zon ontwaakt schijnt lava in je vingertoppen tovert bloemen in mijn hart…

Zelden nauwelijks doel gemist Toch echt, in de luren gelegd Hoewel haar lijf bekoort verdient haar schaduw een straf Streeft heus zijn doel in volle glorie voorbij Wetend wat zij willen poseren puntjes van tong in het hemelgewelf in lava van lichaamslicht…

Onzichtbare lijn naar dat land van zand onder het heetst van de zon waar gedachten dwalen in het labyrint wanneer was het in die duizenden jaren dat wij zagen wie wij waren door donkere ogen bezield…

wij hebben brieven geschreven met poëzie gevuld bloemen geplant en tegen ze gepraat de zon beroerd op het heetst van de dag pijn gevoeld en uiteindelijke neergestort wij hebben lief gehad…

schets verdreven zijn de laatste dunne nevels het hemd vliegt uit warme stralen stormen aan in het heetst van de strijd schuift een stoel nabij witjes wacht een blouse op de ontknoping…

de zon gaat langzaam onder terwijl ik in het bos loop deze avond blijkt heel bijzonder er zit daar een vrouw op een molshoop ze ziet me en staat op begint te rennen en komt dichterbij de bladeren knarsen onder haar galop ik herken haar, dat is zij! die schoonheid uit Savoye wat doet zij in het Montferland? ze hijgt en vraagt "Waar woon…

Hoe kunnen we dat ooit nog achterhalen En bovendien wie zal daar nog om malen Waarschijnlijk wilde hij meer wisselgeld Al riep hij dan iets stoms in ‘t heetst der strijd Toch wil hij voor geen geld die Euro kwijt…

laat het maar rusten beter dan natuurgeweld in stromend lava…

Wie stralen wil als Hollands heetste zanger Wie als een topper hemelhoog wil knallen In glittergoud en krullende kristallen Diens hart is deze winter heel wat banger Tot ouwejaar kent hij geen rust of duur Met de lont van Gerard Joling in de schuur…

Jij die mijn gedachten doet afdwalen midden op de dag of in de heetste strijd van de nacht.…

Geen beeld staart me na in ’t vlokkend ijs wanneer ik ga in een tastbaar sterven dat lokkend fuift Stappen die gesmeed in ’t heetste vuur verliezen de glooiing van het besef en ik zal dapper wezen doch zonder moed, waag ik mij zonder lichaam in de vertes van jouw bestaan…

Reis naar de weemoed, Kanaal waarlangs ik Geleidelijk aan mijn Kind zijn heb achtergelaten En terugvind de persoon Die ik geworden ben; Tijd die niet meer Te achterhalen en In zichzelf vergleden is Met aan weerskanten ijsresten Die tot dusver de heetste Zomers nog hebben doorstaan, En waarin de gevoelens van Wie ik ten diepste…