Alle inzendingen over De worm

zoals de worm verzadigd uit de aangevreten appel kruipt loom en lui onachtzaam opgepikt door een hongerige hen weer deel wordt van de keten broos als een net ontloken papaverknop blijkt het leven de roes is kort ad fundum…

' en 'Worm' van Trawant, en de reacties daarop van Adriaan van Dam, inspireerden mij tot het volgende versje: --- --- --- Het gevaar loert overal Van rupsen en van wormen Agressie op ied're hoek In hele rare vormen Uilen zomaar in je nek En slangen om je been Spinnen die heel giftig zijn Daar kun je niet omheen Mij zal niemand…

takjes zoeken nestje bouwen eitjes leggen hongerig grut wormen zoeken nest beschermen uitgevlogen uitgeput!…

Alleen in mijn gedachten kan ik wonen, niets daarbuiten geeft mij onderdak - Ook al kruipen er wormen door dit brein, en weet ik niet wat ik ben vandaag - zeiksnor of twijfelaar, misschien wel zanger zonder luisterend publiek. Er kruipen wormen door dit brein en misschien ben ik wel gewoon ziek, wie zal 't zeggen?…

Wormen volgen het spoor, gieren gillen om de resten, van de volgende held. Geef ons meer! Uw wil geschiede? Amen.…

Druk die geen Bovengrens kent, Ondergrens die al Niet meer zichtbaar is Bodem van beton Aangevreten door De wormen van de tijd - Snelkookpan die in mij Op stoom raakt En mijn eigen ik Vermoordt…

Delicatessenstroop De hoed van de pastoor, in kegelvorm Zij is verslaafd aan die Cuberdonlekkernij, én daardoor plakt zijne worm steeds enorm…

Een worm stelt aan zijn woning weinig eisen: “Op woongebied steekt het mij niet zo nauw, Ik heb een bovenkamer bij een vrouw, Ik moet mij dagelijks naar boven hijsen. Het is er knus maar waar ik wel van baal: Het uitzicht daar is ook niet optimaal.”…

En als mijn botten breken door 't schuiven van de aard, vraag dan maar aan de wormen: "Was deze mens 't wel waard?" Zij zullen u dan zeggen, gelijk het was en is: "Nog nooit schoven wij aan - voor zulk een feest'lijken dis!"…

Tegen alles wat de grond vervuilde was hij de man die flink tekeer ging en hij uiteindelijk zijn baan verruilde voor een plaats in de regering Toen hij na urenlang betoog bedaarde wist Nederland van wormen en de aarde.…

Bed hèn op wormen en dek hèn met maden.…

Dode vogel in het hoge gras Waar eens zijn koninkrijk vol wormen was Schone kunstvlieger van Spreidt zijn vleugels nimmer meer Zijn laatste vlucht Een enkele reis Waar de hemel aarde werd…

De worm en ook de muis beproeft het al De genenactie van de MRP Hoe trager des te langer ga je mee (tenzij de haak en uitgezonderd val) Zo komen er nog generaties na Met kans op seks met La Patricia…

Er is een tuin rondom een huis met leven, met groei en met geur, met wormen en vogels en slakken. De andere huizen worden omzoomd door tegels en grind en vierkante vijvers, en hier en daar een kubus of bol, strak in 't pak.…

en Kremlinbaas kweekt voedsel voor de wormen...…

De brandweerman die zich verheugt op vissen Met worm en hengel aan de waterkant In plaats van weer een fel uitslaande brand Moet die genoegens nog wel even missen Het vuur onder de brandbestrijders huid Dat mag van hogerhand nog lang niet uit…

Een ij'vrige man in Kijkduin Was heel erg trots op z'n tuin Maar toen kwamen er wormen Om 't gewas te bestormen En lag heel z'n tuin weer in puin!…

De kerkbank kraakt onder vrome billen Het orgel speelt Wormen kruipen uit het hout Dominee preekt Vooral over zonden De verlossing is nabij Morgen alweer maandag Dan gelden nog steeds de eigen grillen…

Geen oven meer, geen maden en geen wormen en ach, de dood is immers toch al zuur… En na het droef gesnotter en gesnuit een kopje oploskoffie tot besluit.…

Gij zelv’, die neerligt in dit stof, Aan worm en made prijsgegeven, Verwelkte bloem van onze hof! Gij zult herleven.…

Nee, dit gedicht mist alle zin en vorm, want ook in uw pc woekert een worm.…

haar leven duurt nog als de wormen zijn uitgegeten haar vlees is niet te zien maar doordringt de kamer met gedachten haar kracht is als een inktvlek op een laken een ronde golf in een vijverspiegel haar geboorte is pijn als zwerende wonden verloren illusies en vergeten zinnen…

wormen en spinnen geroosterd als trofee bij gebrek aan scalpels een regendans dooft het vuur want niemand vindt het belangrijk dat berkenbast altijd brandt we wisten al lang van het lijk op nummer drie de brievenbus bleef open…

op het hoogste duin staat een man de voeten in het zand geplant tot aan de schuimkragen rollen zijn woorden als verse vis uit oude kranten ik ben een eilander, ik ben zeewier en watertander een worm uit deze aardkloot maar nooit, nooit, nooit een stadsidioot…

Mijn onmetelijke dank gaat heden, op de omineuze dag derzelfde datum dat een tweeling viel, uit naar de Woordenaar, vervaardiger van 't snelsonnet ________________________________ MESTVAALT DER HISTORIE Eenentwintig jaar na 9/11 Zag een Herodotus der nieuwste tijd Al wroetend in de mestvaalt der historie Verdorven wormen dood in een zwart…

Een gapend gat, de grond nog vers op wat wormen na. Slapend in vergetelheid rusten hier mijn botten en lig ik te vergaan. Kraaien plukken, bode van de dood, tot alle eindjes bloeden. Zeg me, zwart gezelschap of er voor dit dode lijf, tranen vloeiden.…

die xi en poetintrump met té veel franje en ego’s groter dan een echt zwart gat totdat een kudde wormen lekker vrat en korte metten maakt met hun campagne gedichten punt nl en ochtendkrant zijn andermaal het eerste in het land…

De bug van het Millennium was hier Een worm in onze smartphone en computer Een wereldwijde angstzaaiende toeter Ontsnapt - het staat geschreven op papier Was Marco Polo een Mongoleanus Een zijderoutekoopman Venetianus?…

je ligt hier al een tijd niet dat ik je dat verwijt want jij wist ook niet beter dan jong te leven en later te geven hier lig je nu, bot bij bot je vlees is allang verrot ma's wormen en maden hebben nu je plekje verraden samen kloppen jullie voor geen meter…

in dit bed ligt geen wachten wanneer wij het betreden met onze rubberen troepen doch in dit bed waagt zich ook geen haast - hier woelen wij winnaars voorzichtig vergroeiend ons verlies tegemoet want in dit bed wacht geen licht wanneer de ochtend ons als een worm weer uiteensnijdt…