Alle inzendingen over Droogte

Pluvius, oh Pluvius voed toch ons gewas daal zachtkens neder in druppels van glas wij dansen en zingen slaan de trom en mediteren tooien ons met turkooizen veren Pluvius, oh Pluvius bescherm ons gewas daal zachtkens neder in druppels van glas wij dansten en zongen sloegen de trom en mediteerden tooiden ons met turkooizen veren…

De natuur blust uit in een te vroege zomer alle vruchtbaarheid verdroogt wat regendruppels tikken vluchtig op een stoffig raam als je naar buiten kijkt zijn ze al versmolten in het alom aanwezig stof rest slechts de vage geur van verdampte vochtigheid die je verlangend insnuift (aangepast)…

eerst zondagavond dronk ik het hemels water weer liet druppels vallen op mijn tong ving ze op en droomde over fonteinen goh, wat was toch de laatste keer dat ik mijn handen uitstak, om op te vangen, dat hemels vocht dat de Dommel uit deed deinen waarop menig mond heeft gewacht en ik weer zweet behouden mocht ik dacht aan de komende nacht…

Het gebarsten eelt van hun te droge voeten leek op de diepe scheuren in de verdroogde grond de planten gingen dood bomen vielen al meer uit ze dansten in het stof voor een beetje regen dansend op hoop van zegen onder een blakerende zon dronken hun laatste druppels offerden hun vloeibare geest onder een genadeloze zon o El Niño waarom…

laatste keer worden dat ik jou herinner zometeen liggen deze woorden te bleken in een uithaal van najaarszon daarna vangt een reis aan, begint het zachtjes te regenen ergens moeten we een begin maken met vergeten anders raakt geheugen overvol en is er geen ruimte om iets te onthouden misschien dat ik realiteit bedoel of anders droogte…

Wat is poëzie zonder de wind en de regen en de zon waarin alles weer droogt? hier is alleen het betonnen licht van een lege kelder…

Onwetendheid en onschuld zijn als een helder stromende beek tussen bergen van list bedrog en onrecht. Het wordt pas eng wanneer de beek opdroogt zoals een korte regenbui in een woestijn van verderf.…

hoe droog een mond kan zijn bij hevige regen doornatte kleding doorlopen schoenen bij angsten die het lijf regeren zodat men verder moet…

jij hebt droogte gesprokkeld het water verdampt door een alles verschroeiende zon lucht van hitte doen trillen de schaduw gekort door de zomer in zenit stuurde de hel brandde laaiend het vuur in een onblusbaar inferno hebt de laatste uren geteld toen het leven door een vlammenzee werd geveld…

ik was er nooit in het land van de liefde zwierf door dalen en valleien door woestijnen en immense droogte door tranen van verdriet op zoek naar jou naar mij…

de zee huilt tranen vol van water en van nat droogt ze met de kade sluipt naar de kust ze moest het van eb hebben maar heeft het van vloed gehad…

ik heb de vlinders weer zien fladderen ze vraten hun cocon kapot in een zomer die niet stopt geel droogt gras tot hooi in droogte vergeten is de plas die koeler dan ooit oogde bomen zuchten in de luwte van hun blad de regen is vergeten dat zij ook schaduw nodig had kom donderbui verlos ons van de zon die zeven weken lang…

hoe ik water naar de zee draag blind zo gedreven hoe mijn lijf in droogte bezwijkt verhit naar water tast het stromend tij gewillig keert…

De wind waait zoelig zacht langs mijn gezicht en droogt het zoute spoor van ongeloof. Stil dragen wij haar naar de plaats waar zij zal zijn en toch niet is.…

het is ernst als ik de herfst zie gaan in strakke lakens, verstrooide bomen even snerkt de wonde aan de wind droogt in hemelsnaam, is volkomen…

Bladeren verdort door zomer droogte Laven zich aan ochtendmist Voorzichtig kleuren de bomen herfstachtig rood Wachtend op de winter die komen gaat…

de aarde uit je ogen droogt mijn keel en lippen uit omdat je kersentuin gesmaakt wil worden dan vleugeltippen vlinderlippen, en vingertoppen spelen een septiemakkoord dat op mijn huid weerklinkt als in jouw stem…

Regen verbindt de zee met het land zand droogt zich in zeewind in vlagen in duinen in striemend geweld in opwaarts bewegen verbindt zich in regen met zeewind met land…

verloren ziel alleen gelaten niet in staat om te praten dook en viel op haar gelaat droogt tranen met een oude doek blijft maar staren de geest is zoek…

Je ontvouwt jezelf voor mijn ogen strekt je armen over mijn hoofd en als je mijn hemeltranen droogt ben jij vol ontferming bewogen En toch, volkomen dichtgeklapt nu sta jij in de gang... mijn paraplu…

voel het doorzicht naakte takken raken aan het laatste woord het jaar droogt uit het laatste blad wordt voor je mond genomen nu ijlt de winter bij wijze van alledaagse taal…

Kijkcijfers stijgen nu naar grote hoogte, Door al die rijmelaars met grote droogte.…

ik ben jouw rots in de branding zeg jij zo vaak maar bij wie kan ik schuilen bij wie kan ik huilen als een kind dat het volwassen zijn soms zo moeilijk vindt en toch ik ben jouw rots in de branding je fluistert en je droogt mijn tranen…

vergrendeld droge woestijn terwijl buiten regendruppels huilend neervallen alsof ze zeggen willen laat ons jouw droogte besprenkelen ... diep vanbinnen…

onwrikbaar kerf jij al je gelijk in jouw levensboom hars drupt als tranen langs de bast, droogt op tot grillige sporen het contact met helend vergeven raak je kwijt…

armen namen mij mee Naar een duistere doodskring Het tranenzout droogt op mijn huid Je laat mij weer in het licht ontwaken Ik huil mijn tranen op je schouders Gelukkig hoef je mij nog niet kwijt te raken…

Er volgde op de natte periode gans onverwacht een tijd van grote droogte. Ondiepe zeeën leken wel woestijnen waar vele schepen geenszins varen konden. Aan droogte leden ook de haringgronden, geschikt geworden voor kampeerterreinen.…

De wereld van Mediterrane woestenijen Waar de mooiste droogte vlinders gedijen Denkend aan deze droge en warme klimaten Kleine dorpjes ogen er verlaten Uitdrogende graslanden en bergweiden Steppen waar droogte tot armoe kan leiden En distels zelden door regen verleppen Kleurige vlinderpracht zal je oppeppen Distels in uitbundige verschijningsvormen…

Wie weet wat ons misschien nog meer bedreigt Als straks de droogte tot de lippen stijgt.…

De zon droogt, alle tranen. De wind, geeft een nieuwe start. en… Laat het weer opnieuw beginnen.…