Alle inzendingen over Droom je los

je los uit de wortels van het mos, laat kristallen tranen nippen van het licht, in een eeuwenoud gedicht dat zichzelf opnieuw heeft uitgevonden.…

Slaap maar door mijn gerijpte vrucht, droom je los uit de wortels van het mos, laat jouw kristallen zaad nippen aan het licht, kiemend in een eeuwenoud gedicht.…

slaap maar door in mijn gerijpte vrucht, droom je los uit de tentakels van het mos, anker je gevoelens waarin je zeker staat laat je kristallen zaad nippen van het licht, kiemend in het fundament van een eeuwenoud gedicht.…

Ach, het was maar een droom. Je bent er immers al jaren niet meer.…

Je vertrok en verbrak voor even de banden van al wat verbonden is. Weg van zoveel moeten van zo vele vragen verplichtingen alom. De eerste stappen zijn gezet daar waar vrijheid en rust samenkomen in een ander bewustzijn. Waar je gaat Na denken zonder Vooruit te denken waar dankbaarheid ontspringt als een bron zuiver water de weg…

Ik heb de geur van brandend vlees geroken, een barbecue bij buren in de straat. Ik denk aan dode dieren, aan gebraad, aan 't ezeltje, wiens nekje wordt gebroken als 't offerlammetje in rook opgaat. Ik heb de geur van brandend vlees geroken en 'k denk aan ketters en aan ketterhaat; hoe het jaloerse plebs zich heeft gewroken op wie niet bogen…

ik kijk door het venster ik zie mezelf staan op een dunne muur die die onaards tot de wolken reikt beneden kijkt niemand er van op er is geen beginnen aan van onwaarschijnlijkheden wordt men kribbig en moe onverwacht stoot de wind me om zwiept me van ongekende hoogte brengt me in een tuimeling waar geen einde aan lijkt te komen abrupt…

Laat het los Sst... je ziel fluistert Het is je hart Dat niet meer luistert Je geweten Je laat het in de steek Eens waren je dromen Iets waar je voor bezweek Laat het los En al ben je het vergeten Het is de vrijheid Het verlangen, het geweten Voel het En laat het niet meer gaan Laat je angsten los En raak je dromen aan…

Zo’n droom is aangenaam en brengt jou heel dichtbij. Afstand en ruimte verdwijnen, Jij maakt mij gelukkig en blij. Die wens komt door een belofte. Mijn Schepper gaf hem mij. Het netwerk dat jou nog omsluit, zal verbroken worden, de banden die jou binden maakt hij los. Daardoor gaat mijn hart jou wensen.…

Het was maar een droom Een mooie droom in mijn hoofd Ik laat nu maar los Al valt het me zwaar Ik laat nu maar los Voor mijn eigen gezondheid Ik moet nu los laten En mijn eigen pad vervolgen Jou los laten goed luisteren naar mijn eigen hart WANT MIJN HART KLOPT..…

Plotseling schiet het licht in brand, en mijn naam wordt luid geroepen, ik ontwaak uit helse dromen, met een ferme buil op mijn verstand. verward en dolgelukkig, geen schade of averij, ik was enkel uit het bed gevallen, na die nare droompartij!…

Er groeiden pinda’s uit mijn huid vannacht, Ik kon niet anders dan ze uit te delen, Dat ik tot voedsel dienen zou voor velen, Had ik in stoutste dromen nooit gedacht. Als ik weer denk daaraan, met ogen dicht, Krijg ik weer kippenvel op mijn gezicht.…

Gedachten zoals emoties hebben ook krachten soms zijn ze mild, soms wild een omarming als troost zou fijn zijn in eenzame dagen als milde macht die het gevoel van warmte beheersen emotie van loslaten wat je dierbaar is geeft diep gevoel van onbehagen begint als wild, zelfs machteloos lijkt acceptatie maakt dat gedachte overwint wat niet…

Inspiratie...Eindeloos. Motivatie....Bodemloos. Onderwerpen..Roekeloos. Gedachten....Mateloos. Liefde voor schrijven.. Oeverloos. Háng naar méér... Grénzeloos. De lust naar méér is niet te stillen, maar vraag ik me af, zou 'k dat nog wel willen?…

Gedachten, spinsels van grijze kronkels waarmee voortdurend jouw beeld geweven wordt ... ... in volle kleur.…

Je bent wat je bent Laat het los Precies....die blauwe bomen In jouw mooiste bos…

Wanneer rook jou inhaalt en de laatste bloem aarzelend in dichte mist verdwijnt zal de aarde nooit meer zijn adem schenken aan die ene dag welke beperkt de laatste zal zijn…

de lucht het licht de liefde het kind 'n pluisje of jij en wij zijn ontelbare keren ontembaar vrij...…

troosteloos zinloos eindeloos dit verdriet niet echt zonder schijn moedeloos mateloos spoorloos bij zoveel leed blijft zelfs de dichter woordeloos…

heeft de kracht het wordt van je verwacht het woord verkracht maar de runen is men vergeten op het tablet ooit in steen geschreven door doorzettingsvermogen observeer met ogen oprecht en trouw moedig en rauw een boek valt niet zomaar uit de lucht het papier beschermt door kaft en binding positief en herinnering dan zijn wij vergeven los…

snerpende snaren vol blaren uithoeken in de wereld wij moeten maar jagen geen wereld nog ingebeeld lucht heeft vrij spel in mist tussen aarde lang geleden een bel die mij niet spaarde snijdt een reddingsboei in vel en been snij 'm los en bloei…

Een steels kusje, klein beetje tederheid ook wat vernuft Je geur vol van heftigheid, liefst liefdevol bezweet Ogen zoveel belovend, remmen totaal los Lichaam en geest; zuivere harmonie, puur Subtiel likje zomaar waar je dat zo fijn vindt Lijf en geest verenigd, ontmoet je zelden Bolero danst tergend traag wel meeslepend hitsig Tango, geheven…

laat ik mijn dromen los..…

de oplossing gevonden Een ontsnappen aan je uitgestippeld lot Je droom toont aan dat het dus kan Te gek voor woorden toch te zot Maar wat daarna wat nu dan?…

De bloemenvelden voor het duin bloeien als een fleurige bloementuin de kleurenpracht is zo machtig mooi een bruid in lentetooi De klim naar het duin is licht dan een prachtig vergezicht het witte strand met golvenrand de bloemen aan de overkant Een oog dat mij wil tonen in een geweldig land te wonen een briesje door mijn haren ik wil…

verhuisd verloren los even.... de weg kwijt thuis.... gaat komen daar ga ik nu van dromen.....…

Op dit moment voel ik me doelloos, Moedeloos, En hopeloos, Ik ben zo boos Waarom je niet langer voor mij koos. Je was zo close, Maar jammer genoeg ook trouweloos, Het is zo liefdeloos, Het klikte niet feilloos En het werkte niet gevoelloos. Zonder jou voel ik me zo nutteloos, Maar dat is zo waardeloos, Dat komt allemaal omdat je voor…

O, kindren, kindren, die nooit wezen zult, Omdat uw moeder alle warmte weerde, En liever ’t hart door eigen gloed verteerde, Dan u te dragen in een schoongeduld… Hoe heeft uw liefheid toch mijn droom vervuld, Als in de nacht de schimmen wederkeerden, Die daags ik uitdreef, naar ’t mijn wil begeerde, Maar die dan kwamen, klagend hoogmoed’s schuld…

Verslagen ontwaak ik, zwetend tussen droom en daad. En een illusie armer.…

Ik lig te woelen, ik wil het warme laken -- tot jouw lijf maken.…