inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 54.853):

terra incognita

ik kijk door het venster
ik zie mezelf staan
op een dunne muur die
die onaards tot de wolken reikt

beneden kijkt niemand er van op
er is geen beginnen aan
van onwaarschijnlijkheden wordt
men kribbig en moe

onverwacht stoot de wind me om
zwiept me van ongekende hoogte
brengt me in een tuimeling waar
geen einde aan lijkt te komen

abrupt breekt mijn hellevaart af
bungelend boven de bodem
tast ik vergeefs naar vaste grond
de aarde aanraken kan niet meer

... droom ...

Schrijver: J.Bakx, 19 maart 2015


Geplaatst in de categorie: overig

2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 99

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)