terra incognita
ik kijk door het venster
ik zie mezelf staan
op een dunne muur die
die onaards tot de wolken reikt
beneden kijkt niemand er van op
er is geen beginnen aan
van onwaarschijnlijkheden wordt
men kribbig en moe
onverwacht stoot de wind me om
zwiept me van ongekende hoogte
brengt me in een tuimeling waar
geen einde aan lijkt te komen
abrupt breekt mijn hellevaart af
bungelend boven de bodem
tast ik vergeefs naar vaste grond
de aarde aanraken kan niet meer
... droom ...
Schrijver: J.Bakx, 19 maart 2015Geplaatst in de categorie: overig