Alle inzendingen over Een paar

dit is een gedicht vertel mij wat het is en ik geef je een paar woorden een beetje wit en misschien een gedachte of de volle maan waar je naar kijkt en dat is het dan naast een paar tranen en de sneeuw die gaat vallen zoals de sneeuw valt…

schapen blaten zacht witte wolken in het blauw de heide glooit paars…

Als je geen paar vormt val je buiten de boot…

het leven is een zak gekleurde ballen ik trek een gele die wil ik niet maar zuig erop tot ik blauw zie ik pak een bruine die gooi ik weg net zolang tot ik rood heb ik trek nog een bal een paarse, ook die wil ik niet, maar okee hij is paars vooruit dan maar…

Geen paar dat als Ably ooit aangeduid is: Als eerste Nederlandse eiken paar Al tachtig jaar gelukkig bij elkaar Wars van geneuzel van een boek dat uit is Zo blijkt weer: een mooi boek kun je in wezen Tot in je eigen eeuwigheid herlezen…

misschien kent u wel zo'n dwingend kind stampend om alles wat hij niet kan krijgen je handen jeuken om een paar oorvijgen te geven omdat je hem zo irriterend vindt dat gevoel krijg ik dus al een paar weken wanneer ik naar die nar op tv heb gekeken…

IJzelpluimen, die aan takken klemmen, stijf van kou, fluistren als een zacht paar feeënstemmen Blijf haar trouw!…

Verveeld slaat ze een paar vliegen opzij en sjokt met haar dikke lijf langs de schuur. Ze loeit een paar keer hard op de boerderij en zet dan de aardappelen op het vuur.…

kleinduimpje ging voor een paar zevenmijlslaarzen naar de schoenenreus…

In de loop van een paar laarzen heb ik de winter aan mijn voeten…

Ieder klein beetje, al vraag je soms hoe, op ons blauwe planeetje ieder beetje doet er toe Die paar woorden in dat spannende verhaal Een paar akkoorden maken een lied speciaal Die paar simpele lijnen in een schilderij Ieder grassprietje in een wei Iedere groene bomenlaan Iedere druppel water in de oceaan Ieder beetje, nu en later.…

je schrijft een paar dingen dan ga je wachten een waterkoet zit op een nest in de vijver zit je op woorden komt er niets uit ja daar zijn een paar piepende kuikens ze zeggen nog bijna niets maar ze volgen de moeder in de vijver terwijl de zon valt in het gebladerte van het woordenboek…

in roze en paars en vloeibaar oranje…

ik wacht op een paar woorden ik kijk er naar uit woorden kom en zeg wat je bedoelt maar sinds wanneer ik heb een bedoeling de woorden niet dus wat zijn woorden en wat kan ik nog zeggen eigenlijk kiss me terwijl ik wacht op een paar woorden misschien wacht ik niet meer waarom zou ik wachten toch ik hou van woorden…

Een vriendschappelijke wedstrijd een vriendelijke man met vlag, een boze puber die niet inzag, dat geweld niets oplost, een paar schoppen, een paar klappen een trap na, en geen dag, is hetzelfde voor de familie van de man, met de vlag, na die vriendschappelijke wedstrijd die het leven kostte aan de man met de vlag!…

het lied van de straat duizenden melodieën onthoud er een paar…

Hoor goed de klanken van de paarse seringen zomergeluiden…

Zo heel luchtigjes wieken al een paar vlinders in de voorjaarszon...…

Ze bloeien het felst de paarse rododendrons een eclatant feest…

Die bosviooltjes met hun diep paarse tinten, fijn dat ik ze zag.…

Die paarse schimmen, die hersenschimmen van de vergankelijkheden die nog niet vergeten zijn. Die kleine juweeltjes van het eens beminnen; die nu nog in een vaagheid een kleurenspectrum van ons leven kunnen zijn.…

Met een sponde aan tijd lag hij haar tegenwicht te wimpelen (tegen de haren in) de heldendaden tilde hij naar haar ledenen op het lemma in het splijten van een paar seconden en een weinig stuurmanskunst zij telde zijn paar gespleten borstharen getuige van wat speelgoedgeluk hier in zijn moestuin het oeverloze emmeren de glunder op zijn…

Met een sponde aan tijd lag hij haar tegenwicht te wimpelen (tegen de haren in) de heldendaden tilde hij naar haar ledenen op het lemma in het splijten van een paar seconden en een weinig stuurmanskunst zij telde zijn paar gespleten borstharen getuige van wat speelgoedgeluk hier in zijn moestuin het oeverloze emmeren de glunder op zijn…

Een rododendron doet mij verbluft het licht zien, oogverblindend paars…

Uit zijn hoge hoed Tovert de schepper een paar Magische benen.…

Kleine eeuwigheid in een paar seconden tijd klokslag van liefde…

Jij bent weggegaan, er is nu afstand, vergroot -- door een paar brieven.…

ik las een paar verhalen vandaag van deze of gene direct hield ik er van hoe dat kan weet ik niet verhalen van lang geleden die blijkbaar iets zeggen leg mij uit hoe dat kan ben ik nog steeds zo zoals men ooit schreef en wie weet eigenlijk nog veel verder daarvoor een paar sporen in de sneeuw las men toen van vogels, begin…

Geel en paars, zie ik ze staan, steken net hun kopjes boven het gras uit, ze piepen voorzichtig als het ware omhoog, blikken naar de zon. Geel en paars, ik zie ze staan, ach de krokusjes weten wel, hoe de mens te behagen, want een ieder die zijwaarts kijkt, glimlacht.…

En ieder klein, heel klein paars kelkje vertelt me over leven dat oneindig verder gaat.…