Alle inzendingen over Een rode traan

waarom, voel ik jou soms zo dicht bij me raak je even teder m'n wang en haren voel ik me ongedwongen, vrij en blij waar en hoe valt dit toch te verklaren? Als ik 's avonds voordat ik mijn ogen sluit jou met mijn woorden dit probeer te geven denk ik het is soms net een beslagen ruit veeg je ze schoon, krijg je alsnog de strepen. Niets veeg…

Rode wijn.…

een politieman die kookte van woede werd hij rood ook toen het licht op groen sprong en hem een variatie bood…

Zij is zo mooi als nagellak rood kan zijn als rozen van gisteren gesneden en in een vaas gezet ondanks schijnbaar verzet sneven met restjes rood als hele kleine rosse bloemen op blanke nagelglans Een gedicht gaat op en onder in haar lach, zo zacht als was en harder dan de hardste diamant…

Ineens was daar een rood van mij dat jij ontkende. Wij lagen samen bloot op vreemde oevers toen mijn moeder zei dat het niet mocht.…

mijn hart heeft weer wat pijn doorstaan dus legde ik een wit en strak verbandje aan doch onbewust prutste ik wat letters uit de wonde nu stromen woorden bloed eruit wit verband wordt steeds weer rood…

aardbeien om te stelen lopen rood op van het wachten om geplukt te worden…

als had het iets devoot dat sappig rijpen in het rood dat ritselen dat plukken boven verweerd stro op knieën in een zon van lood…

wankelt nog wel enk'le keren maar 't lukt, oh schoen met rode lak en haar dochtertje keek opgelucht en gaf mama twee zoentjes en zei toen met een diepe zucht mag ik ook rode schoentjes?…

vanuit het niets komt het zwaard neer zweeft ontknoping tussen mensen en witte muren ontwijken ogen de waarheid en spelden wij vandaag voor het eerst een rood lintje op onze jas…

onder het gehemelte van rochelende woorden sijpelt angst in herhaling om het smeekgebed gelaten in de helse dood te graven het ontvleesde sterven in de nacht gebrand trekt benen in een stuipend baren wanneer het einde in een nooit meer begin rumoerig in enkelvoud nadert…

Wanneer zij de trap opgaat vangt vroeg morgenlicht haar spaans rode haren voorzichtig maar verbeten neemt zij de laatste trede alsof de zolder gevuld met haar stralende lach alles kan wissen dozen, gestapeld met vergeten jaren verbergen niet maar weten muren verdwijnen uit het zicht alleen haar diploma hangt nog aan de muur…

Ze staan er mooi bij die jonge beuken rood van opwinding lijkt het mij…

Kan ik je bekoren kan ik je donkerrood zwarter nog dan rood rond op rond morellenrood kan ik je kan ik je bekoren…

uitblust vertel mij dat u beter schrijft jij ook weer blij Vertel mij alles wat ik al weet dat u recht schrijft en ik zo schreef Vertel mij dat de taxichauffeur ff wacht Stappen wij uit in het maanpark deze nacht Vertel mij dat je kunt lachen in dit leven zonder te wachten Op de dood vertel mij over een roos zo rood…

Mij stond het rode licht weer toe te stralen, ‘k zat opnieuw geduldig op wacht, maar van mij hoor je geen klacht, al zat ik gruwelijk te balen. Nu is dit verhaal niet zo bijzonder, maar toch, ‘k was er reuze treurig onder.…

kleur mij kleur mijn dag mijn lippen in rood schilder mij schilder mijn blik mijn ogen minder dood schets mij schets me dan mijn leven mijn zijn in roze met rode rozen en ik ik beloof je leer je zweven over de wegen tot aan de hemel tot aan het blauw…

Een rood appeltje knappend om in te bijten spannend in zijn vel…

Rood licht ... Plankgas, ogen dicht eind in zicht ... kreunend metaal, brekend glas ... ... wou dat ik het slachtoffer was…

Als ware zij verschroeid onder invloed van veel regen koolzwart aan haar randen maar naar binnen innemend rood…

rood licht komen te staan…

De kaart voor elk gebied kleurt donkerrood Maar wat betekent dat voor mijn vakantie Want het wordt tijd dat ik een ander land zie De reisproblemen zijn straks levensgroot Dit heb ik in mijn tuinstoel overdacht Het valt best mee als je niet veel verwacht…

Een traan uit medelijden, een traan voor het verdriet. Een traan voor de pijn, Een traan voor de liefde die ze nooit gekregen heeft. Ze is bang, bang voor nog een ruzie, nog eens de pijn. De tranen stromen over mijn wangen. Haar armen zijn rood gekleurd. Op haar wangen lopen zwarte strepen. Er vallen tranen.…

een traan stroomt in een tranendal over rode wangen zachtjes naar benee waar hij droomt toch bovenal te worden opgevangen in een kopje thee mag ik jouw tranen zijn die langzaam zullen zinken in een warm bad van jasmijn dat jij dan op zult drinken?…

als je blik mijn ziel splijt de tranen in mijn ogen die jou zien niet te stoppen zijn het einde van de horizon de sterren zwart zijn heb ik spijt spijt als je in je dapperheid rode wangen krijgt en je de tranen in je ogen verbergt ach lief je bent zo mooi…

ik sprak met een klaproos ze wiegde cadans in de wind haar antwoord was rood ik was boos plukte het hart haar bloem zal niet bloeien melkwitte tranen verdruppelen de stam dood verkleurt rood violet ragfijne bladeren verlept in haar aderen groen ingebed hebben niets meer gezegd…

bruine ogen warrig haar een lieve lach waren we maar bij elkaar jij in mijn dromen samen hand in hand verliefd en heel gelukkig op het verlaten strand vluchtige blikken een rood hoofd jij en ik samen wie had dat ooit geloofd een traan in mijn ogen een traan om jou een traan vol liefde omdat ik van je hou!…

De tranen zullen paden kerven In het gezicht van de liefde In mijn huid, het brandende gevoel De hel schroeit mijn zondes op aarde Gezondigd zijt gij Die lieft maar niet trouwt Een doods gevoel bekruipt mij En maakt zich meester De pijn wordt een gewoonte En de tranen een gezicht Ik zie mijn tranen terug Op mijn linker onderarm…

Een rode wijn gewerveld in een schots en scheef gehouden notoir glas van tranen zat hield zich heel keurig maar fruitig waterpas…

Als ik me alleen voel soms zelfs een beetje leeg niet weet wat en hoe dan zet ik klassieke muziek op met name choristische werken dan gaan we samen werken samen als goede vrienden waar nog steeds iets of wat nieuws aan te ontdekken valt in de melodie, de tekst, het ritme met een visa versa werking op mijn lichaam, mijn geest, mijn zijn…