8261 resultaten.
Lente 2006
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 310 kinderen spelen
met jong verworven
idealen nog niet klaar
delen groeien tot meer wezen
blozen zonlicht in elkaar
een accordeon weerklinkt
laat de buren
muren breken
tot een tuin die voelen zingt
stemmig
zonder dat er
echt iets spreekt
of het moet de lente wezen
die de zomer in zich leegt
rustig zit ik in mezelf
te wachten…
de stilte lengt
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 255 de stilte lengt
de dagen nieuw
naar zomers vol
gevoel
klein
zoals intens
geluk kan zijn
het vijverwater
valt in druppels nieuw uiteen
schittert lucht als bellen
vol plezier
klettert leven
slechts tot hier
in mij
gaat alles
verder
met vleugels
als verlangen
water als
gezangen
voor mij
en wie
het hoort..…
regendruppel
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 437 opgevangen regendruppel
in zoveel vormen reeds bestaan
zon verdampt en opgestegen
eengeworden wolkenpracht
afgesplitst en neergedwarreld
licht gesmolten hemeltraan
neergevallen buienregen
kristallen druppel zielsverwant
boodschapper van elementen
houd ik
al is het maar heel even
het universum in mijn hand…
4 landschappen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 366 landschap
de vochtige grond
de dampende aarde
de baarmoeder van een kreet
na de stilte
de nacht als sluier
de maan in de kring
de man erbuiten
verzonken in de dans
van onvergeeflijke woorden
de auto’s op de snelweg
krassen monotoon
de runen in het duister
landschap…
Waar de hemel aarde werd
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 559 Dode vogel in het hoge gras
Waar eens zijn koninkrijk vol wormen was
Schone kunstvlieger van
Spreidt zijn vleugels nimmer meer
Zijn laatste vlucht
Een enkele reis
Waar de hemel aarde werd…
Recht zo
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 535 Wij hadden het over de wind
zand en golven van een verre kust
dichtbij gebracht en glazig
zoals ik jou in jouw ogen lees
geen ondertiteling nodig heb
in welke taal dan ook
Toch bleef daarna het zweven
wat meeuwen op een verwarmde wind
Zij schreeuwden, weet je nog?
Van jou en mij een foto
in zwart/wit omdat het beter
blijft dan onbetrouwbare…
ZWARTE ZWAAN
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 574 Gracieus en rustig zwom in de vijver
Een schone o zo mooie zwarte zwaan
Naar mij toe zwom zij met veel ijver
Toen zij mij daar zo stilletjes zag staan
Met haar slanke hals omhoog geheven
Keek zij mij een ogenblik doordringend aan
Onzer beide geesten leken voor heel even
Vervlochten tot hetzelfde dierlijke bestaan
Haar ogen leken door mijn…
tegenstrooms
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 211 vissen
zwemmen niet
tegen de stroom in
ze zijn wijzer
geen enkel golfje zie je
bij vloed
anders dan de rest
zich bedenken
omkeren…
Zo mooi zij
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 509 Zo bijzonder is zij niet
althans volgens haar
maar als ik haar beschrijf
in een winter te Heverlee
schudt zij de rood geverfde haren uit
rinkelt met ringen om haar middelvingers
De borsten in haar trui ajour
zich voortzetten zonder genade
door het spleetje van haar kin
Zij leest het nieuws voor
van de morgen in de ochtendkranten
zeeft…
Wat kan meer omkluisteren dan naar zee en d’ aard te luisteren.
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 224 Op ’t land bindt men de laatste schoven,
trekt verse regels dichtbij het stille huis
ik kijk naar ’t stro, t’ opstuivend pluis
d’ aard waarover deze boeren staan gebogen.
Wittere wolken zullen vandaag zeker winnen
‘k hoor vallende stengels als stemgeluiden fluisteren
open mijn hart en ziel om gekluisterd te luisteren
laat ‘t tij ontginnen…
kerstfeest
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 259 Nog sluimert melancholie in haar nevelbed
of romantiek hult zich in dwarrelende winterpret
De donkerte staakt zijn verzet tegen plaagstootjes van licht
en aarzelend tovert de wereld zich een nieuw gezicht…
TWEESPRAAK.....?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 198 Zij zei:
'houvast heb ik
aan mijn geloof'
ontstak bij schemer
gewijde kaarsen
Hij zei:
'voorwaar
het is
geen apekool
dat ik beloof,het is
het paradijs'
Ik zei:
'je brengt me
nu toch
van de wijs,is
aarde - nu
niet ons paradijs
de inlossing van beloften?'…
Jaargetijden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 119 Bruin dwarrelt het ooit
zo groene leven langs me heen.
Het dekt de wortels die het in
vervlogen tijden samenbracht
en sterft er nu, alleen
Ik loop langs afgesleten paden,
enigszins verblind
door de schoonheid van het zonlicht,
dat traag door kaalgeslagen takken
een nieuw, verloren, evenwicht hervindt.
Het is de wind
die hier als bruid…
Blijvend van aard
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 176 Kolos was mijn naam
uit 't diepste van de aarde eens gewrocht
de handen groot, vol kracht en faam
en staande met de armen wijd geheven.
Beschutting bood ik wie het zocht
voor zonnesteek, of storm en regen
en vele wegen hebben naar mijn staat geleid
symbool van kracht en moed, om naar te leven.
En meende altoos er te kunnen zijn
als vorst…
Appassionata
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 95 Allegro assai
Het aardewerk met beide
Handen goed gevuld omvat
De grote dorst die tussen
Rotspartijen vingers splijt
In wilde kracht en beven.
Als watervaste wanden
Onverwacht tot overmaat
Verzadigd raken en triolen
Paukend tijd ontsteld doen staan,
Ontbrandt handenwringend strijd.
Gekant tegen de zege
Van de doorweekte, losgeslagen…
Voorjaar
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 122 Traag wentelt de dag zich in de vroeg geboren eerste lente zon.
Enigszins loom kijk ik, zonder zicht op wil en vrij van alle mijmeringen,
langs de borders van mijn vijver waar het leven zich ontknopt.
Stil en bijna schuchter ontworstelt het groen zich uit haar lang verworven slaap.
Met de wortels in het oude, reikt de hoop weer naar het blauw.…
Spiegel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 236 Als een spiegel
ligt de plas
in het landschap
wat ik nu snap
het is een oog
tussen het geboomte
Het kijkt mij
aan
ik zie m'n gezicht
als in een dicht.…
Ach was ik maar een boom
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 68 dat ik over 't weiland staarde
mijn wortels stevig in de aarde
met in mijn kruin een vogelgaarde
sprookjesachtig, als een droom
ach was ik maar een boom.…
Dijken...
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 146 Land van water
rijk aan dijken
waarvoor rivier en stroom
zelden zullen wijken
De hand-en mankracht
nu duw-en trekkracht
van bulldozer en tientonner
'n zandbult zover....
het oog wil reiken
met vereende krachten
werken we door
strijden tegen hoog water.…
Handwijzer....
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 132 Het bord, wit geverfd
-van eigen makelij-
wijst me de weg
een pad
geplaveid
van deze tijd....
De weg
hoef je hier
aan 'geen kip' te vragen
Alleen voor
fietser, wandelaar
mij stoort het niet
Ik ben te voet
-wat geen twijfel leidt-
m'n fiets, thuis op slot
Nu niet gedraald
niet langer dolen
de weg naar huis ingeslagen…
Welig tiert
netgedicht
3.0 met 71 stemmen 38 welig tiert
de leugen
om bestwil
de kleine
waarheid die
nog geen pijn
hoeft te doen
omdat
dan alleen
de werkelijkheid
mogelijk iets
minder mooi
lijkt uit te
pakken
het licht
diffuse
verrondt de
scherpte van
het beeld pas
als zij elkaar
gaan versterken
en in de
waarheid het
onechte gaan
merken met de
bekende blikken
dat…
Natuurlijk is het de natuur
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 170 En zeg nou niet, da's de natuur, want DAT weet ik nou wel
ik kan er niet tegen, zeg eens eerlijk: WIE WEL?…
Sluitstuk
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 67 met wind
in de rug
liepen wij sneller
omdat aarde
meer helde
werden onze
inspanningen
steeds feller
we lachten
om kleinigheden
in onze filosofie
bedachten dat
alles in oorzaak
en gevolg ook
actie en reactie
als sluitstuk had
zwaai en lach
niemand heeft
dat ooit bedacht
en toch zijn er dan
energiestromen
die elkaar kruizen…
Zalf
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 75 Ken jij Seneca?
vraag ik aan mijn vrouw.
Is dat een helende zalf?
vraagt zij mij terug.
Jazeker, zeg ik stoïcijns.
Seneca is ook zalf.
Zalf voor onze ziel.…
tussen grijs en grauw
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 52 tussen grijs en grauw
brengt één ijspauw kleur in
de morgenstilte.…
de visarend
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 162 sierlijke vleugelslagen
maken hevige wind
een bruinwitte schicht
raast
sneller dan het
licht
Om dan even te zweven,
beter dan
een vliegtuig
enkel wat wolken
belemmeren zijn
zicht
als jager geboren,
hangt hij hoog in
de lucht
Om plots dan
in zee te vallen
echt doelgericht
na weinige tellen
schiet hij omhoog
met tussen zijn…
moeder natuur
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 194 o, moeder natuur
rein en zo puur
de wind en de zee
spelen gedwee
met aarde en zand
scheppen een band
de zon en de maan
een storm of orkaan
bloemen die bloeien
dieren die stoeien
ze laat alles begaan
een hemel op aard
is er ontstaan!…
Regen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 136 Geef mij de regen
een zomerregen
waar ik nat kan worden
liggend in het gras
Laat mij wachten
op de regen
van de ochtend tot de avond
Ik zal wachten
als de bladeren van bloemen
waarin ik de samenhang
kan zijn met alles
een ontkiemen
een belofte
voor de volgende dag
Dan zal ik drinken
van het water
Dan zal ik dichter bij
de aarde…
elfjes en filosofie
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.303 Er is een Elfje
En dat elfje danst
Hier voor mij op tafel
En zegt ik mis je
En het loopt nar het blad
En het trekt aan mijn vingers
En het schrijft een gedichtje
Tussen de regels
Het elfje vliegt omhoog
Vliegt in mijn oor
En dicteert me lief maar duidelijk
De rest van het gedichtje voor
Het vertelt iets van een elfje
Dat enkel in…
De grens van de filosofie
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.053 Waar stopt de grens van
het filosoferen,
met een rondtollend hoofd
in een lichaam dat veroudert?
Is het zinvol je hersenen
te voeden,
met de kronkels
van een onbegrijpbare geest?
Kunnen we echt nog
diep nadenken,
als het goed is
en geen voldoening mee hebben?…