Alle inzendingen over Frits Wester

Het oosten delft gezwind het westers graf. De kwaliteit wordt onbeschaamd geveld. Waar buren hypocriet de buit verdelen daar laten wij ons nimmermeer bestelen.…

Frits Bom keert plots weerom als 'Leningman' Hij persifleert zichzelf in zo'n reclame Waarvoor de maker zich zou moeten schamen Maar ja, er komen toch wel klanten van Waartegen Bom voorheen ten strijde trok Omdat iets ongehoord of dubieus was Heult hij nu mee.…

Als ik drink dan ben ik beestig feest ik door de ganse nacht alles vind ik dan erg geestig ben de laatste die nog lacht Lig ik 's morgens in de kreukels kraak ik als een oude schuur braak de stoep vol frit-met-pickles toch nog vind ik de prijs niet duur Nuchter ben ik erg verlegen ben ik stuurs een stroeve vent en ik kan ook nergens tegen weet…

Haast driekwart Nederland had goede zin Als enig hoog ontwikkeld westers land Met kleurpotlood en een gevouwen krant En regentonnen met een gleuf erin Met deze spullen en een pot met vet Bouwt Rutte* straks een stevig kabinet *vervang door Samsom indien nodig…

hier zijn we na drie eeuwen nog niets anders dan een stukje westers curiosum. -------------------------------------- uit: 'Hoe zeg je dat', 2009 Vertaling Dorsman & Van der Haar…

in tegenkomen zit het niet wij gaan als kuddedieren knikkend zwaaiend aan elkaar voorbij anders dan zij wijzen wij de ander af of plannen wel een uurtje maar zijn ook dan veel liever vrij al dat moeten moet niet moeten ons vergaat de lol het geregeld westers leven maakt ons nummers op een rol…

Op blote voeten kwam zij met een bundeltje niets keek haar ogen uit naar de overvloed van dit westers land zij warmde haar handen aan een fata morgana slikte lang vergeten tranen de oorlog leek voorbij maar was nooit zo dichtbij huis schrijnende beelden van haar moederland waar dood geduldig wacht…

moe, verzwijgt de lage vlucht naar rouw de appelboom, vol van schaduw, schudt druppels op de nacht wanneer mijn huid, nog wit omrand, bogen vouwt omheen de tijd ik zie jouw naam in het gras geschreven hoe bladeren vallen, bruin en rood mijn stem kent slechts het schreeuwen, zwart, in vlagen van de dood * foto : frits…

Heb ik het getroffen met mij zelve Of heeft men het getroffen met mij In ieder geval treft het mij bij deze trefmaaltijd te mogen aanzitten raak ik getroffen door het treffen van de mens achter de maaltijd Wat dat betreft treffen wij het allemaal Een heuse voltreffer!…

5 uur liep ik mee In en met de milieu-vredes-demonstratie Van vorige week zondag De zon scheen gelukkig en ik was 1 van de 85 duizend ik had een boodschap ik droeg een bill-board ik sprak niet ik had geen woorden ik wilde alleen maar troost bieden met het Requiem van Fauré die zondagavond met mijn WesterCantorij te zingen in die Oude Wester…

----------------------------------------- Frits Deubel www.gedichtensite.com…

ik ayasophia de Bosporus en keer de rug aan westers denken nu komt de rust terug die deze oversteek gaat schenken in steen heeft wind herinnering gestraald de grond heeft nooit getreurd om alles wat er is gebeurd zij bloedt haar oogsten in draaien naar het oosten ik schop mijn schoenen uit en blotevoet de grond ook…

je oogt westers toch sluieren je ogen mediterrane kleuren lach jij de temperamentvolle luidruchtige emoties spreekt jouw omfloerste lichaamstaal haar terughoudendheid jij bent een bloem die nog volop moet bloeien de moederplant zal ontgroeien in een onafhankelijk bestaan want er is geen man die jou de weg zal wijzen zijn paden…

Veel meer zoudt u ons verplichten met Piet Wester z'n gedichten. Díe bieden tenminste vergezichten.…

De aarde stort in zee de zee bespoelt de aarde zekerheden storten in onrust, chaos, alles weg westers Japan verschrikt bang. Plaatsloze emotie gevoel geruïneerd hoe te redden wat te redden verstoorde wereld opgeschrikt. Watervloed na watervloed Tsunami ongekend. Niemand weet wat deze stroom nog later doet.…

sluimert oude zomer bladrood grauwt daarna doorborduurt de narcis kil krokust jonge lente er trekt een voorhang op boven vluchtende ruïnes ver uit krijsend hete bergen slijkland zompt verdriet naar het westers paradijs somma knijpt een oogje toe ruilen lokt de satan zijn glimlach zegt genoeg…

. ---------------------------------------- In Noord Korea was er steeds censuur, Maar nu neemt men een voorbeeld aan het westen, Van Kim Jong-Un een ongekende geste, Dat nippen aan die westerse cultuur. Voor de bewoners kan hij niet meer stuk: “We mogen nu van Kim de Donald Duck.”…

Te ver de reis het dagelijks verbrandingsritueel De eeuwenoude adat van voorvaderlijk cremeren Uitsmijter voor westerse toeristen Amerikaanse beefburgers Nazaten van blanke koloniale kaaskoppen met welvaren gevuld Te ver de reis De weemoed na 't uitgestelde weerzien Bekroop haar als berouw Als een niet ingeloste schuld Te ver…

Er is al zoveel afgevochten en nog gaan mensen rust’loos door elkaar volkomen te vernielen, als ik de vele stemmen hoor. Waar kun je nog de vrede vinden, wie leeft er naar het hoogst gebod: Heb lief uw naaste als uw zelve en allereerst uw Heer en God! Er is al zoveel afgevochten, verdraagzaamheid is nergens in. Wie weet wat ons nog staat…

Ik blader nog eens in mijn jaarboek. Het lukt haast niet het dicht te slaan. Er zijn als ik bewogen rondkijk veel beelden om bij stil te staan. Zowel de zorgen als de vreugden gaan als een filmband langs mijn oog. ’k Zie naast voorbije wolkenvelden een lichtstraal aan de hemelboog. Kijk, op een maanden oude foto lacht een beminde mij nog…

Je dicht bij God te weten waar niets je van Hem scheidt, je in Zijn arm te nest’len, van eenzaamheid bevrijd, Zijn liefde te beleven door ’n kinderlach misschien en daarvan te genieten, dat is: de hemel zien! De vogel die gaat zingen in een verkilde nacht, je hart dat weer gaat gloeien terwijl je ’t niet verwacht, een bloem die gaat ontluiken…

Eens was ze fier en sterk geweest, je zag het aan haar handen. Maar zoals zelfs het grootste vuur heel langzaam op zal branden, verdween de ongetemde gloed die haar eens begeleidde en bleef slechts de herinnering aan lang vervlogen tijden Dan tilde ze de kind’ren op, weer met diezelfde krachten en drukte ze dicht aan haar borst om pijnen…

Nick Drake opgezet, hij komt binnen en neemt direct zijn plaats in. "When the day is done" is na mijn werkdag iets anders dan wat jij ermee bedoelde, voor mij is het een glimlach. En jouw "which will" gebruik ik, je moest eens weten, om even bij te komen. Ineens, steeds weer ineens ben je er even bij. En anders ben je op te roepen…

Geef jezelf eens vleug'len. Stijg hoog in de lucht. Laat je niet beteug'len in die snelle vlucht. Er is meer dan treuren om een droeve dag. Er zijn hemeldeuren waar je binnen mag. Er is licht en luister, veel meer dan je denkt. Dring maar door het duister tot de zon je sterkt. Vlieg maar naar de hemel met een forse slag, waar je '…

Ik ga met jou tot aan de poort en in je laatste nachten zal ik daar blijven wachten tot je een hemels welkom hoort. Ik zal wel bij je blijven staan totdat we moeten scheiden. Er is geen plaats voor beiden om samen door de poort te gaan. En bij de allerlaatste groet zal ik je hoofd neerleggen en zacht als afscheid zeggen: Vaarwel, tot…

Ik heb duizend dingen willen zeggen, maar ik wist alleen niet hoe. Ik heb duizend wegen willen volgen, maar ik wist niet waarnaar toe. Ik heb duizend vragen willen stellen, maar geen mens die een antwoord wist. Ik heb duizend maal een raad gegeven, maar me menigmaal vergist. Ik had elke dag wel duizend plannen en vervulde er geen één. Ik…

Ik zag een bron haar schoonheid tonen zo dikwijls als ik er bleef staan en stil zag ik haar waterstromen uit diepe gronden opwaarts gaan. Ik zag een bron haar schoonheid tonen in wat een liefd'rijk harte biedt, aan zegeningen die er wonen en offers die een enk'ling ziet.…

Er zijn nog altijd wond'ren, al zie je ze niet elke dag. Je moet er oog voor hebben, zodat je ze beleven mag. Soms kun je maanden tobben, terwijl je nergens uitkomst ziet en eig'lijk wordt je leven een weg vol angsten en verdriet. En toch zijn er die wond'ren, de kleine vreugden naast je pijn, die zorgen dat je samen nog opgewekt en…

Denk eens met je hart. Zet maar het verstand, dat je dikwijls plaagt, even aan de kant. Buiten loeit de wind, is het guur en koud en te veel verstand warmte tegenhoudt. Denk eens met je hart als je zorgen ziet. Het geeft meer gevoel dan verstand je biedt. Vaak is het één woord dat de ander raakt, hem of haar ineens weer gelukkig maakt…

Geef je verdriet maar een plaats, een plekje waar het kan blijven, door in een rustig moment al wat je smart te beschrijven. Lees en herlees ze dan maar, die onverwerkte gedachten en geef de jaren de tijd jouw diepe wond te verzachten. Geef je verdriet maar een plaats. Het kan zo onnoem'lijk schrijnen, als alles wat je bezat zomaar ineens…