Alle inzendingen over Het gevecht

Er was geen oorlog, geen strijd noch gevecht in mij: de haat transformeerde de woede het grote vuur tikte weg, elk uur. Het lag op de waarheid van iedere fractie in de seconde... mijn magie der geest, door menig mens bevreesd. Echter, alleen in heden haar innerlijke kracht loslaten, ten zeerste gevreesd...…

Min met de minnende, Roei als de stroming stroomt, Vecht als het gevecht zich bevecht, Roer, twist, verberg en onthoud. Rotsen bloeien als kostelijke nardussen, Al tranend leest men de lezing, Gezaaide oesters broeden meer dan dit, gedicht kan bevatten, opteren, toch, tenslotte.…

ik wil niet meer wachten ik ben het zat kwijt al mijn krachten weer een kou gevat het zicht wordt slecht mijn handen trillen ik wil geen gevecht dood zou ik willen…

De nachten leken eeuwig te zijn of er geen einde aan kwam het maakt niet uit waar ik ook ben te moeilijk is het gevecht als je het moet stellen zonder kracht nooit genomen steeds gegeven ik heb het nooit verleerd rust ik peinzend aan de waterkant niets meer wat ik nog verlang.…

De aanzegger van de regering sprak: "Ik heb een goede boodschap en een slechte: Tot onze spijt is tijdens de gevechten Uw zoon onlangs gesneuveld in Irak, Maar wel als nummer duizend van de doden; Dus krijgt u deze feesttaart aangeboden.…

Advocatuur gedijt in dit klimaat en midden in de hitte des gevechts claimt Gerard Spong - mijnheer is niet van gister - een baantje bij Justitie... als minister.…

Tree voor tree Ik ga met haar mee Een emotioneel gevecht Ik ga zo slecht Tranen als zee Nee! Is het echt? Een steeg Een wagen Ik zweeg Wij zagen Het is leeg Het duurde dagen……

door jou voelen meisjes zich goed, door jou voelen meisjes zich slecht jij hebt mij het beide laten voelen met mijn gevoelens was het een gevecht ik laat je gaan en ga nu op mijn eigen pad staan.…

Als de nacht Meester is in Mij, de dag Het gevecht Om het licht Verloren heeft - Het donker Mijn gedachten Knecht, en ook De slaap zich Overgeeft aan Het onderbewuste, Het ondermaanse Van mijn eigen ik, Zie ik dat Ik wezenlijk verander, Dat ik mezelf Niet meer ben, Hooguit nog iemand Van eeuwenlang geleden…

Een gevecht, een zware strijd vol hoop, kracht en onzekerheid. Momenten van verdriet, vechtend tegen een traan kon jij nog steeds het leven aan. Toen al dat vechten niet meer mocht baten, hebben wij jou los moeten laten.…

getaand door de strijd het gevecht met zichzelf sluit zij haar ogen, rusteloos aanvaardt zij het dromen die geen antwoorden schenkt berust in de keuzes waar zij zich hervindt maar niemand begreep het gekoesterd verlangen haar toekomst verloor zij vandaag…

Schemering verdwijnt mijn zijn in niet zijn het felle lichten van mijn hopen dimmen grotere dingen veranderen in kleinere prioriteiten veranderen tussen al dit strijd en gevecht voel ik de vrede en rust ik heb mijn doel bereikt het doel zonder bestemming…

Mens het idee een universele naam voor God bijvoorbeeld ‘Liefdevolle’ maar als te verwachten reacties menselijke krachten muskens wordt dement alsof de demente mens niet voelt en denkt en nu al gevechten mensenwerk wat mag men dan verwachten.…

Als ik een wensgod was het woord dat niet bestond zou het wachten groter dan de rij voor de hemel zijn Als ik die wensgod was het woord dat nu bestaat zou daar onrust groeien en gevechten uitbreken Als ik god van wensen was zou ik willen dat de rijen met die mensen bestaan er zouden dan geen wensen zijn…

Daar sparren in een ongelijk gevecht, En weerbaar is hij tegen woeste horden. Ze weten hem daar ginder flink te raken, Het drinkt alleen niet met gebroken kaken.…

Die terminale fase van het leven, Creperend, doodsbenauwd en heel erg slecht, Wie wil dan niet een eind aan dat gevecht? Wie smeekt dan niet een pilletje te geven? Gemeten naar de menselijke maat Deed dokter Tromp de man meer goed dan kwaad.…

Vol levenslust nog is er niks te merken, Van Merwijk voert geen ‘ongelijk gevecht’. Zijn joie de vivre was nog nooit zo groot, Er is nog volop leven voor de dood.…

er woedt 'n gevecht in mijn hoofd nu mijn hart in duizend stukken aan mijn voeten ligt hoe kan ik de onrust in mezelf blussen, begrijp je dan niet dat deze papieren vrede voor mij geen vrede is jullie gewoontes zijn mij vreemd ook al ben ik nu veilig brandt de strijd nog altijd binnenin…

Het is niet relevant aan oorlog of gevecht, dat jij in mijn leven belandt; terecht of onterecht. Sinds ik je ken is er geen weg terug, ik weet nu wie ik ben jij bouwde een brug naar mijn innerlijk mijn hart, mijn ziel daarom niet verwonderlijk dat ik voor je viel.…

Geen man-tot-man gevecht Zal omslaan in een man-aan-man-gehecht…

Rugdekking biedt soldaten zekerheid die in de strijd het pleit moeten beslechten, een ondersteuning tijdens de gevechten bij onmin, tweespalt en vijandigheid, al is 't effect daarvan zeer discutabel wanneer dat plaatsvindt met de blanke sabel.…

Te veel gevechten heb ik gezien, te veel gejank van vrijers gehoord, ik ben altijd te ver gereisd. Een kijkdoos heeft mijn oog vervangen, Een bromtol mijn oor. Te veel modder, te veel krengen er in. Te veel vreugde.…

Nu heb ik mijn gevecht gestaakt. Alles gaat langs mij heen. Ik wou dat ik verdween. Ik wil niet meer, Ik ben zo moe. Ik wil ergens anders naartoe. Ik wil hier niet meer zijn. In dit leven vol met pijn. Ik heb nergens meer om naar te streven Of om voor te leven. Dus laat mij gaan. Ik heb zo geen bestaan.…

Flarden Oorlog voerend In het brein Ongelijk de strijd Van mijn ik Met de andere Vormen van zelf En eigen die wonen In dezelfde mens Zwaar het gevecht Uiteind'lijk aangeland Op de rots die in De branding vrede is En 't nieuwe leven gekust…

Als Fred de lat iets hoger had gelegd, Dan winnen ze met 3-1 dat gevecht.…

de trage hartslag op een zachte winterdag broos en doorschijnend de zwijgende tijd niet bevreesd voor het verval het gevecht voorbij uit de pijnbossen het blaffen van de sneeuwuil op een winterdag als gesponnen glas de glans van het witte land de trage hartslag…

de leugen is zijn waarheid haar waarheid een gevecht met bleek gekleurde wangen spuwt zij zijn leugen uit zij moet toch beter weten hij belazert steeds de kluit…

Verstand en gevoel, een ogenschijnlijk oneindig gevecht De strijd van mijn denken Maar is dit wel echt? Een lichamelijk verlangen, maar ik zit gevangen In het denken van het doen, het wel willen, maar verstandelijk teniet doen Behoedzaam zijn voor kwetsuren hoe lang gaat deze strijd nog duren?…

tegenover mij staan ze op pedalen in gevecht met de wind omdat ze ergens moeten zijn ik laat mijn trappers gaan vandaag laat ik me dragen voel ik me vogelvrij want ik hoef nergens heen in deze onstuimige herfst kom je van alles tegen verbeten trekken en die glimlach van mij…

is het buiten donkere wolken hangen laag dikke druppels vallen gestaag de regen klettert tegen de ruiten dan breekt de lucht open de zon gaat zich ermee bemoeien een zwak licht begint te gloeien en doet de mens weer hopen kleuren verschijnen hemelshoog want tegen de sombere lucht verschijnt een flauwe regenboog dan volgt een stil gevecht…