Alle inzendingen over Hugo

Een slakkenspoor. Meer is er niet om te vertellen dan dat ik langs gekomen ben, een woensdag. Je hoeft jezelf niet te vergeten, men vergeet voor jou. En toch: zo donker als het in mijn varens was, zo wit als ik ooit de zee heb gezien, zo laf als ik stierf en zo vaak kan er niet een geweest zijn. Zag je mij dan niet? Wie hoest? Het is mijn…

Ik wil dood Zoals vijfenveertig procent van de Belgen Ik heb niemand 'Omdat je nooit in liefde hebt geïnvesteerd, liefje' Ik begin Ga verder Sodium thiopenthal Zo, je bent bijna buiten westen Dan pancuronium bromide Je longen begeven Dan potassium chloride En je hart houdt op Dat kan ik nooit onthouden ---------------------…

De zon is een Antwerpse planeet De aarde houdt op bij de Schelde Cyclonen gaan liggen op de Groenplaats Van alle machtige steden die vallen Valt Antwerpen het laatst Tot op het laatst autochtoon. ------------------------------------------------ uit: 'De Leeuw', in verzamelde gedichten, 2004.…

Lieve jongen dit is je vader, hoe is het daar op het slagveld? Mag je er zingen? Met je mooie bariton? Pas op voor de paarden daar maar ook voor de vrouwen. Je mag er wel aan nippen maar niet te lang op de lippen. Je krijgt er herpes van. En denk eran, hier bij ons is onze haan ook gestorven door een teveel aan kippen. Ik moet nu sluiten…

Bergen met coyotes en ratelslangen, in het dal de stinkende auto's en in het bed met de twaalf kussens, jij op je rug. Ook jij wordt havelozer, tandelozer, maar vanmiddag niet. alhoewel je al kleurlozer murmelt, al bijziender stommelt uit je bed. Jij, ooit van marmer, ooit met groengespoten haar, je wordt meer en meer opgeslorpt in een verhaal…

'Zeg het eens, Madame,' zei de controleur en noteerde haar naam, het nummer van haar paspoort en de aard van haar smokkelwaar. 'Gij ziet er nog goed uit,' ei de controleur. 'Ach voor mijn jaren,' zei zij. 'Wat hebt gij er voor over,' vroeg de controleur. 'Waarvoor waarover?' 'Om zonder boete naar huis te mogen.' 'Ach naar huis…

Lief, ik zit aan de oever van de Taag te zingen. Het is hier vrij goed toeven. Alsof de meeste dingen niet meer hoeven. Althans niet meer vandaag. Wel verga ik hier van de schrik, o, vraag me niet waarvoor, voor het riet langs de stroom of voor de gemelijke geest van El Greco. Wat doe ik hier? Ik eet boekweit en af en toe een varkensnier.…

Het kind wurgt een kauw Vingers zijn er om te graaien Het puin glinstert van de dauw Het duin staat in lichtelaaie De uren jagen op elkaar De dagen korten in elk seizoen De weken halen elkaar in De maanden verwelken Het jaar is minder dan een vlinder Minder dan de spin die 's avonds Hoop geeft en 's ochtends rouw *) Alom dit alles alleen…

Als dan het koperen keteltje vol as van wat ik was wordt leeggeschud over het geduldig gras mijn lief, sta daar niet voor schut en veeg de rimmel van je wangen. Denk aan de vingers die deze regels schreven in onze tijd van verlangen en die je streelden tijdens hun leven. En lach om wat ik was, onder meer het gesnurk in de bioscoop, de…

Ineens die drie maanden met alleen maar droogte. De cipressen met hun rosse borstels. De witte schorpioen zonder venijn. Een zomer van verbrand papier. De natuur blijft snateren terwijl ik rot. Toen kwam jij en sindsdien kom ik handen en ogen tekort met mijn mond vol tanden. --------------------------------- uit: 'Ik schrijf je…

Vaak was zijn drift groter dan de kennis van zijn drift, genaaid als hij zat in een zak vol woorden. Vereenvoudigde droomfases en drogredenen schikte hij tot een syndroom en vertrouwde op reeksen ongelovige gebeden genoeg om er een feest van te maken. Maar wie hem leest kan niet verzaken aan het ander beest. Dat snikte terwijl het zijn stigmata…

’t Wordt laat, en ’t zwijgen zinkt met stille avond neder, En stille, de avond dringt me in ’t eindloos diepe hert, En ’t eindloos herte, moe van ’t wentlen weg en weder, Staakt ’t wentelen en rust in stille zoete smert. O smert, geen zoetheid kan aan ’t rustend zoet genieten, Het zoet genieten van uw ijdele eindloosheid, Uwe ijdele eindloosheid…

- fragment - Dertig varkens, vijftien koeien, een tractor 75 PK, een TV, vijftig kippen, geen kinderen. (Wij hadden er wel gewild, Mijnheer, maar naar de dokter gaan wij niet gaarne, want als er iets gebeurt met de vrouw, Mijnheer, wie zorgt er dan voor het vee?) Villa's, 'Windekind', 'Lentewind', 'Bambino' staan in hun velden geplant…

De vlaamse tale is wonderzoet voor die heur geen geweld en doet, maar rusten laat in 't herte, alwaar ze onmondig leefde en sliep tegaar, tot dat ze, eens wakker, vrij en vrank te monde uit, gaat heur vrije gang. Wat verruwprachtig hoortoneel, wat zielverrukkend zingestreel o vlaamse tale uw kunst ontplooit, wanneer zij 't al vol leven…

Ik ben niet, ik ben niet dan in uw aarde. Toen gij schreeuwde en uw vel beefde Vatten mijn beenderen vuur. (Mijn moeder, gevangen in haar vel, Verandert naar de maat der jaren. Haar oog is licht, ontsnapt aan de drift Der jaren door mij aan te zien en mij Haar blijde zoon te noemen. Zij was geen stenen bed, geen dierenkoorts, Haar gewrichten…

Vandaag is de vogellucht een loos gerucht Hun gekrijs om spijs verbluft Zij hebben voornamen Zij onthouden gezichten Hun lawaai is vervormd tot lied Zij weten immers niet dat een immens netwerk de planeet omspant om mensen en vogels te vangen en splinters meteoriet Men herkent in de zwerm de raaf Hij verft zijn haar met bloed…

De koorts van mijn lied, de landwijn van mijn stem Lieten hem deinzend achter, Wolfskeel Apollo, De god die zijn knapen verstikte en zwammen, Botte messen zong, wolfskeel, grintgezang. Toen vlerkte hij op, gesmaad, En brak mijn keel. Ik werd gebonden aan een boom, gevild werd ik, gepriemd Tot het water van zijn langlippige woorden in mijn oren…

Geheim kan (en het mes in pijnloos In uw dubbelhuid) verscholen in de vreugde Het schuwe woord, het klare woord (een opening in u gedrongen) er de liefde scheuren. Wellicht kent gij geen vrouw meer, jager, Wanneer deze verwondering zich voltrekt. Uw gave zinnen weerstaan dit niet. Koorts bereikt u voortdurend en houdt de koude wonde wakker.…

Zaterdag zondag maandag trage week en weke dagen Een stilleven een landschap een portret De wenkbrauwen van een vrouw Die zich sluiten als ik nader Het landschap waarin blonde kalveren waden Waar het weder van erbarmen In het Pruisisch blauw der weiden ligt gebrand Toen heb ik nog een stilleven geschilderd Met onherkenbare wenkbrauwen…

Het geraas van het nabije vee. De boer die in de schaduw zit van het bleke beeld. De bomen die buigen voor de wind van de zee. Zijn ouders hebben het lapje grond gekocht waar hij tot het kraakbeen in de modder stak. Hij was een begaafd student. ‘Iets in de wiskunde,’ zegt de boer. Het beeld werd gemaakt naar een schoolfoto. ‘Twee jaar later…

Het wordt steeds gekker met die Haagse lieden, Bij elke wedstrijd, elk muziekfestijn, Dient het publiek wel ‘geplaceerd’ te zijn, De Jonge vraagt zelfs dansen te verbieden. ’t Is de geknipte kandidaat, die man, Voor kabinetslid bij de Taliban.…

Victor Hugo heeft er een tijd vertoefd Zeker als ik genoten van de tinten De Sure en de Ourthe ; zilveren linten Oktober heeft daarover flink gesnoefd Is prat gegaan op Goedlands grote bossen Haar heldere sterrenhemels, voortbestaan Van voren in de akkers, eigen graan Notenlikeur, inheemse druiventrossen Het Letzenburg waarvoor zovelen…

kust gij mijn voeten als ge wilt misère, wat een misère te weinig gedanst te weinig gedronken omdat ge geboren zijt uit één bonk eikenhout gesmeed in het vuur zijn uw stalen knieën kloostergrut waart ge vlees achter loden ramen rijstpap met gouden lepels las ik later in de gazet ik weet, ’t is moeilijk uw uitgezakte wangen te…

hoe een groot schrijver zo klein worden kan de kist, eenvoudig strak op sokkel met witte roosjes overal zijn ogen, mensen die spreken en buiten wachten in groepjes wolken schudden zich uit er hangen mantelmeeuwen boven de stad, zij roepen hem naar zee, dwars door klei, polderland en dijken Bourlaschouwburg loopt langzaam leeg, kaartjes…

Het reddende vaccin komt er nu aan! Als je nog ergens heen wilt, iets wilt kopen, Rest niets dan braaf je mouwen op te stropen, Omdat het in een paspoort komt te staan. Daar staat - de overheid wil alles weten -, Ook of je frikandellen hebt gegeten.…

Ter nagedachtenis van Hugo Claus Tussen het licht en donker wanneer het gerijpte koren zijn gouden schijn laat als lijn tussen twee landen de wereld even niets wordt alsof het even stil staat weg van glorie en stil ongedwongen loslaat van wat er is geweest als afscheid nadert weer een dag voorbij in eindeloze gedachte vergaan…

In 't jaar zoveel was ze een deerne met de fleurige naam Violette tezamen met hare zusteren Constance en Bernadette toog zij jong als ze was naar de kostschool voor juffers en maagden, het pensionaat Sainte Marie Antoinette De mussen vielen en bloc van de daken de koeien lagen te slapen toen ene Maurice van 't voorname geslacht…

t'Amsterdam 1645 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - * Hugo de Groot 1583- 1645 Na zijn terugkeer te Stockholm vroeg De Groot zijn ontslag en ging naar Duitsland. Hij leed schipbreuk op de kust van Pommeren en stierf, ten gevolge van de doorstane vermoeienissen, de 28ste augustus 1645 te Rostock.…

DE BRAND DER KEEL En... hebt u het meegebracht? Het wezen kijkt mij vriendelijk aan Ik overhandig mijn bestaan In boekvorm en het neemt het zacht In handen, transparant als glas Om dan met bovenaardse pen Te glijden langs wie ik echt ben Buiten al wat ik schreef en las Ik liet een prachtig oeuvre na Nu worden al mijn woorden beelden…

Daar was hij weer met zijn gouden stem De man die maar niet oud kon worden Remco Campert Bij het afscheid van de God der Belgen die niet weg mocht maar toch ging Jezus wat een dichter van de eenvoud die de tijd verslaat…