Netgedichten

netgedicht (nr. 19.821):

ode aan hugo claus

kust gij mijn voeten
als ge wilt
misère, wat een misère
te weinig gedanst
te weinig gedronken

omdat ge geboren zijt
uit één bonk eikenhout
gesmeed in het vuur
zijn uw stalen knieën

kloostergrut waart ge
vlees achter loden ramen
rijstpap met gouden lepels
las ik later in de gazet

ik weet, ’t is moeilijk uw
uitgezakte wangen te
vullen met een borst van
een schreeuwende leeuw

het hooglied der dorpen
klieft door de vette klei
er hangen boeken en bundels
te drogen, vissen verwelken

wij hebben uw erfgoed
uit alle bibliotheken gehaald
gestapeld om u heen, een
kist mee al uw verzen erop

in de witte tuin geplaatst
daar zingt de winterkoning
op uw ribes en blijft ge staan
tot alle woorden zijn vergaan