Alle inzendingen over Irene Maud Lentz

bij een foto van Irene Suchocki alleen om de klank al boulangerie/confiserie geschapen voor de poëzie hier bakt men broden en gebak hier koketteert men met het vak de Franse bakker is een kei wat hij ook bakt het maakt me blij het is een ambacht om te smullen laat de pessimist maar lullen…

Alleen Irene kan d'r achter komen; Die kan het gewoon vragen aan de bomen.…

Prinses Irene kan met bomen praten Die zijn vaak hard en vangen alle wind Net als Bush en Bin Laden, maar ze vindt Dat zij hun strijdbijl achter moeten laten Ik ben benieuwd als ze elkaar gaan spreken Hoe diep ze moeten buigen om te breken…

zoals alle mensen heb ik de meeste prijzen op deze wereld niet gewonnen heb ik de meeste boeken niet gelezen er nog minder van geschreven heb ik de meeste kinderen niet gebaard de meeste mensen nooit ontmoet de meesten niet eens gekust dat stelt mij voor vandaag gerust ------------------------------- uit: 'Ik ben mogelijk', 2011.…

haar naam was Sanderina ja schonk haar fiets aan een vluchtende Joodse man hoera bracht verzetskrantjes rond met haar oudste kind slepend in de kinderwagen 40/45 mijn DNA was werkend als kindermeisje Joods echtpaar en enig kind Maud vader hiervan sloot angstvallig vlug de overgordijnen dicht vanwege het kletteren…

Lachen en huilen met elkaar Soms een stiekem geheimpje hebben, echt waar Maar als Irene met bomen praten kon, had ook dat met liefde te maken en wij, kappen bomen, snijden takken, en praten met bomen? Ze laten je opnemen als ze je dat zien doen!…

vaarwel en tot ziens net als ooit wees welkom blijft eeuwig verbonden aan wat leven mensen zijn doet onwerkelijk daarom is nu jij als bij windvlaag in onbewaakt ogenblik stilletjes bent vertrokken naar de overkant van tijd en zijn een welgemeend gedag een woord van waardering voor de momenten samen kan eerst daarom nu een jaar…

je ogen zijn leuker dan andere ogen. Het zijn net vogels duiven of zo. Je wimpers zijn vleugels die even bewegen. Je vliegt bij me binnen als ik naar je kijk en jij kijkt naar mij tegelijk…

Soms is het als een tinteling, zo oninvoelbaar zacht. Soms is het als een donderslag, zo ongelooflijk hard. Soms wil ik niet, soms wil ik wel, je weet niks van dit geheime spel. Je doet, je weet, je voelt, je zegt, ik ben van slag zoals gezegd. Ik wil, wil niet, verlang, ben bang, je doet met mij wat ik niet kan...…

Ik weet dat je me gaat verlaten Ik ben jou voor Vluchtend in een wereld zonder emotie De kick van het onverwachte Zolang ik maar niet hoef te voelen De pijn van de leegte Misschien, wen ik er zo aan te leven ongebonden Misschien, wen ik er zo aan te missen wat ik liefheb Misschien, wen ik er zo aan niet te voelen wat ik voelen moet Misschien…

Gekruiste armen Je staat in het licht Je opent je ogen En je zwicht Telkens weer Voor mij Wiegende heupen Je kijkt me aan Ik verdrink in jou De stervende zwaan Neem me mee op je rug Laat me zweven in de vleugels van je tijd En hou me vast Als ik weg moet gaan…

ik staar naar de sterrenhemel in de nacht. een ster kijkt me aan en lacht. verzin ik dit, kijkt de ster nou echt? de ster lacht nog eens en zegt: geloof in jezelf, je kunt het! het is zo mooi dat ik me er niet tegen verzet. de ster neemt me mee in mijn verbeelding. ik keek, ik viel van een gebouw, en het was de ster die mij opving. ik sta…

Je baart ze en brengt ze groot, je denkt ze je hele leven te kunnen beschermen....ja tot je dood. Helaas gaat het geregeld wel eens mis, en zit er hier en daar eentje tussen die anders is. Je denkt dan "god wat deed ik mis?", maar je weet dat het niet anders is! Niet iedereen leeft zoals men verwacht en heeft de liefde voor elkaar zoals men steeds…

De kamer is leeg De slingers hangen De stemming steeg Drie kussen op mijn wangen De kamer blijft leeg Het feest begonnen De stemming steeg Als schizofreen alles verzonnen We nemen een biertje we nemen er twee Een voor Eef, en Liedewij Voor Irene, Saskia en voor mij We doen nog een borrel We doen er nog twee Als een schizofreen zich…

Moeder ging uit schaatsen eerst op de korte baan je wilde meer dan kaatsen steeds verder zou je gaan Wat Diane, Ireen en Marije doen heb jij hen voorgedaan jij was de eerste kampioen zij kunnen in jouw schoenen staan We groeiden op met Atje zoals met Ard en Kees als sportvrouw nooit een watje ging je voor elke race Nu heb je ons…

(foto: Irene Verkerke)…

Ondanks de luxe die Hoogheid Prinses Irene heeft waardeer ik de boodschap die zij telkenmale geeft en welke absoluut moet worden opgedragen aan alle politieke en maatschappelijke lagen want het gaat natuurlijk om een groter geheel ja het gaat om absoluut onnoemelijk intens veel wat zij in een zeer heldere brief weet te pareren dat het ontkennende…

de dromen in haar hoofd belandden onder haar voeten niet vleugellam geslagen nog geen korstje op de wond alleen het allerzachtste komt tevoorschijn een wenkend perspectief de liefde alleen telt het strijklicht streelt haar rug…

mijn handen aaien lang de foto, waar je lachend op staat die keer dat ik je heb ontmoet die ik nooit meer vergeet mijn handen pakken vast het bedeltje, het hartje met jouw naam die herinnering die vast staat die ik nooit meer vergeet mijn handen voelen zacht de trui, die mij in de kou warm hield die keer dat alles mij warm hield die ik…

Er is licht zoveel licht licht zonder enig gewicht Er is licht zoveel licht licht zonder gezicht...…

rimpelende rietkragen schommelende schaduwen in de plas het dragende drijvende water koel zoete waterschelpen zeeverbonden huiden duinende handen spiegelend meer zij zwemt in de adem van het koele water verdwijnt in het groene gebladerte als gras zij is daar even gebleven in haar natuurlijke hart hij was als aarde zo bleek ontstegen…

dierbaar mensch je glimlachte -verzachtte al de trekken van pijn en de ernst op diepe groeven van achtergelaten doodssmakken- de pijn voorbij…

kristalbetovering witte ragfijne vleugels van winterfeeën zonder teugels verdwaalde vrij in het wintersprookje van de vorst een winter zonder kou de zomer zonder hitte mijn herfst zonder bladverlies en een lente met jou heimwee naar ijsbloemen…

ik ben de gouden gloed van de zon en kus iedere aar op het land in groei en bloei in de gouden glans van de zomer en streel de grond waarop het groeit de aarde voren dieper ik hoor hier alle wortels groeien maai me in de rijpheid van het graan ik aai de stoppels die blijven staan en bevries en verstil gedwongen door de ijzige winterring…

daar waar de branding buldert de wind loeit de golven kletsen op het zand het schuim waait over het strand waar de wolken vliegensvlug veranderen in staalblauwe luchtdromen daar is mijn oog en hart beland in het schuim van de woeste baren de eeuwig durende verandering ontwaarde in alle vrijheid en onveranderlijke eenheid zeemijlen…

schone eenzaamheid waterruimte die het al omvat grijzende adem blauw getinte zee in zilverlamee vlakke zachte golven van winden ontdolven luchtende ruimte oogstrelende zichter zoute geur berichten ploegen watergolven aarde bewegingen rollend verglijdt de strijd in ontheemde tijd horizonten water voelend reinigende…

ochtendnevel zacht en koel vochtig veebont in witte uren flarden zweven de tijd voorbij langs bomen gras en grond de toekomst in een vochtig glas het is ondoorzichtige huid in verhulde openheid een zwevende dans een overduidelijke kans op liefde en hoop in de bedauwde ochtendglans zweeft daar in nevelen door dalen en heuvels…

ik kan mezelf niet vinden niet in jou en niet in mij vergeef me ik ben geen wonder en toch kan ik niet zonder vind me alsjeblieft zing mijn lied speel me op de piano zoek me in de tonen in de snaren van de gitaren ergens in de dood ben ik verloren en word opnieuw geboren laat mijn schreeuw daar waar het resoneert in een bevrijdende…

als alles dood lijkt is er weer leven waar de dood voor wijkt als voedingsbodem naar nieuw leven reikt mijn vriend dat nieuw leven dient hier ben ik groei bloei in de bodem van die zin is de kern levenszin wortelt daar in een schijnbaar zinloos ding die zinnen waard zijn in tegenstelling met de pijn die schoonheid is overweldigend…

het kriebelt in mijn handen het hunkert naar een kwast om je in beeld te vangen nee geen woorden maar een ander vast gegeven het voelt als blauwgroen zeewater rosé rode voeten pure chocolade wijnrankgroene twijgen druiven rood en zwart als olijven purperen wijsheid blauwgrijze tinten kruipen wingerend langs de bast bind me daar in kleuren…