305 resultaten.
Vaarwel
poëzie
3.0 met 25 stemmen 3.145 Vaarwel! geliefkoosd land vol liefdeleven,
Waarin ik leefde voor de liefde, en zij,
Die mij de liefde heeft in 't hart gedreven,
Het leven liefde! 't Leven gaat voorbij,
De liefde blijft. Verliet de liefde mij,
'k Gevoelde mij aan 't leven óok ontheven -
Een liefde, wortlend in het lent-getij,
Is ieder in zijn winter bijgebleven.-…
Het lied des storms
poëzie
3.0 met 23 stemmen 2.744 Door 't woud der pijnen kreunt en zucht de wind,
En machtig wuiven de gepluimde toppen,
En strooien rond de zware schilfer-knoppen,
Die stuiven over 't knerpend naalden-grint:
En uit het hemel-groen dier ruige koppen,
Die schudden: ja, en neen, van woede ontzind....
Daalt daar een lied op 't bevend mensenkind,
Dat van een groots ontzag de…
De forel
poëzie
2.0 met 23 stemmen 2.354 Gelijk een schaduw grauw, schiet de forel,
En schielijk, uit de zwarte nacht der stenen,
En ijlt de bergstroom ver vooruit, verdwenen
In 't rimplend zonlicht, dat daar flikkert schel.
En zie! ginds springt zij uit de klare wel,
En glanst van zilver, door de dag beschenen,
Doch plonst, dat vlokken spatten om haar henen,
Terug, in 't vlietend…
Iris (fragment)
poëzie
3.0 met 38 stemmen 5.874 Ik ben geboren uit zonnegloren
En een zucht van de ziedende zee,
Die omhoog is gestegen, op wieken van regen,
Gezwollen van wanhoop en wee.
Mijn gewaad is doorweven met parels, die beven
Als dauw aan de roos, die ontlook,
Wen de Dagbruid zich baadt en voor 't schuchter gelaat
Een waaier van vlammen ontplook.
( --------------------------…
AAN MATHILDE
poëzie
4.0 met 17 stemmen 2.328 Wanneer de moeder van het licht weer licht,
En voor haar goud de zwarte mist doet wijken,
Dan laat ze er stralen langs de bloemen strijken,
En dankbaar doet elk bloemeke zijn plicht.
Zodra de bloem de lieve zon ziet prijken,
Dan wolkt ze wierook op in wolken dicht,
En geurenmoeder wordt het moederlicht...
Ik moet, Mathilde, u aan de zon gelijken…
Onthulling
poëzie
2.0 met 9 stemmen 2.108 Eens zag ik om mijn liefde sluiers glijden,
En toen ze omhuld bleef, is mijn vreugd gevlucht....
Thans zijn de raadselnevels blauwe lucht,
Die zich aan 't aangezicht der liefde vlijden....
Nooit zal mijn weeldekus uw wang ontwijden,
Uw huivrende aanblik is mijn eêlst genucht:
Woonde er begeerte naar u in een zucht,
Zou 'k dan u aan uw minnaar…
Ommekeer
poëzie
2.0 met 7 stemmen 2.296 Door al wat leeft gevoelde ik mij verlaten
En nergens was ik en met niets tevreden;
Elk haatte mij, zo meende ik, zonder reden:
Ik leed en kon de lieve haat niet haten.
'k Verlangde en wist niet wat; ik heb gebeden;
'k Zag al wat slecht was, vond natuur verwaten*
En ijdel 't leven; wie een lach bezaten
der domheid kroost, die ketterleer…
Besluit
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.236 En honderdmaal verklaarde ik mij, doch, neen,
Zij hoorde 't honderd malen niet, want ogen
Verstaan de taal, die zwijgend spreekt, alleen....
En ach! haar ogenlach bekroont mijn pogen!
Bij haar werd droefenis en lijden logen;
Mijn mond moet dus bekennen, wat ik meen:
't Is, dat ik mij, toen me oog en lach bewogen,
Als een, die doet, hetgeen…
Liefde
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.383 Ik weet nog je ogen en je lach
de wind blies zachtjes door je haren
Ik weet nog goed waar wij toen waren
je was mijn ideaal
Ik weet nog de dagen dat ik naar je keek
een droom was plots’ling waar gebleken
De dagen duurden soms wel weken
je was mijn ideaal
Liefde kent geen tijd als ogen warmte stralen
Liefde kent geen tijd als handen kracht…
Zintuigen
gedicht
2.0 met 44 stemmen 16.959 Na dagreizen slaap komt denken vermurwend
een diep mes langs achter in mijn ruggemerg
en haastig breek ik je binnen
en word geboren genezen gedragen hersteld
in een oogwenk
reuk: een lichtende ingeving
mijn huid wordt bevleugeld met tastzin
smaak komt als bloed in mijn mond staan
gehoor breekt door het netvlies van mijn oren
de morgen…
Werkelijk
gedicht
2.0 met 22 stemmen 8.583 Werkelijk,
men moest de steen
met menselijke waardigheid
bekleden, zijn woord
voor menswaardig
aannemen.
Men moest, om nog
in de mens
te kunnen geloven, zijn oor
te luister leggen
bij de steen of met de stem
spreken
van een steen.
Men moest,
om de eerste de beste
steen te citeren,
uit de steenrots een geheel
nieuwe mens
slaan…
O, zomer!
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.302 O, zomer, met uw lokken, glanzend gouden,
En met uwe ogen, blauw gelijk de wanden
Van 't rondend hemeldak, en sneeuwen handen,
Die bloemenslingers slank gebogen houden!
Wier geurige adem zucht door rijs en wouden,
En gloeien wekt, waar zielen wieken spanden,
Tot die miljoenen traan en leed verbanden,
En lachten, of zij nimmer wenen zouden:…
Dorpsvesper
poëzie
4.0 met 8 stemmen 1.423 Heen is de dag - de nacht nog niet geboren
En langs de bergen wademt avond-dauw -
De vogel laat een laatst geneurie horen
In roerloze aandacht luistert de landouw.
De zwerver daalt, in zielsgepeins verloren,
In 't dal en naar 't gehucht van wit en grauw;
Daar klinken vrome tonen uit de toren -
De star der liefde flonkert zilver-blauw.…
DE GROTSTROOM
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.146 Het breed gewelf, door rosse gloed beschenen
Is ruig van stugge pegels, grauw en goor,
Die wenen, wenen, duizend eeuwen door
En tot het eind van duizend eeuwen wenen.
En 't kromt zich over warrelrotsen henen
Waar elke traan, die viel, een traan verkoor
Om tot albast te worden en te schoor
Aan nieuwe smart, die kegels wordt en stenen.
En…
Twee rozenblaadjes
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.377 Zie, hoe de beek langs enge boorden schiet,
En 't rozenblaadje met zich mede-draagt,
Dat vrolijk langs de harde oever vliet,
En draait en wendt, naar 't aan zijn hart behaagt.
Dat andre zoekt de grauwe rots, waar niet
Die domme beek zijn vrije wil belaagt;
En toen 't uit vrije keus te bersten stiet,
Had het zich toch tot volgen niet verlaagd…
Eerste aanblik
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.170 En peinzend zie 'k uw zee-blauwe ogen pralen
Waarin de zachtheid kwijnt, de liefde droomt
En ik weet niet wat mij door mijne aderen stroomt:
Ik zie naar u en kan niet ademhalen.
Een gouden waterval van zonnestralen
Heeft nooit een schoner aangezicht bezoomd...
't Is of me een engel heeft verwellekoomd,
Die met een paradijs op aard kwam dalen…
Kennis I
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.630 De dieren, onze vreugde- en leed-genoten,
Zijn onze broeders, maar niet, zoals wij,
(Daar zij ons niet beheersen kunnen) vrij;
Hun leven is, als 't onze, uit stof gesproten.
Dit weten wij, maar 't is ons niet ontsloten,
Niet of zij weten van der stof waardij.
Zij denken en herdenken; nochtans, zij
Vermogen…
Dorpsdans
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.632 De vedel zingt, waar roos en wingerd-ranken
Verliefd omhelzen 't huis des akkermans,
En gloeien in de avond-purper-glans, -
En twintig menschen rijzen bij die klanken;
Het avond-maal heeft uit: van dis en banken
Verdween der jonkheid blij geschaarde krans, -
De vlugge voeten reien zich ten dans,
En de arm buigt om de leesten heen, de slanken…
Het rijk der tranen
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.224 Een waterval, gestremd in 't vallen, bomen,
Verstijfd bij 't wortlen in de holle schacht,
En schepselen van duizend nare dromen....
't Is alles dood en steen en ijs en nacht.
De geest der hel, die dit heeft voortgebracht,
Doet vloek en klacht door lege stilte stromen:
Gij, rijk der tranen, waar de dood slechts lacht,
Baart angst en…
Duif en sperwer
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.283 "Mijn God" - zo sprak de duif - "is innig zacht,
Heeft donzen wieken, en bemint ons allen;
Almachtig, heerst hij over duizend-tallen
En houdt op ieglijk duifje trouwe wacht."
De sperwer sprak: "Mijn God heeft vlucht en kracht,
En kan op eens uit hoger luchten vallen,
En die Volmaakte laat een juich-kreet schallen,
Wanneer zijn schone…
Vloed
poëzie
3.0 met 19 stemmen 2.068 De dag verdween in tranen: regen gutst
Langs rots en ruigte, en klettert op de paden -
Wat stuit de golf, die langs de bergen klutst,
En breekt door 't woud, met rots en woud beladen?
De stroom zwelt aan, en bruist en schuurt ontrust
De boord, die valt, om straks het hoofd te baden
In 't vochtig, vratig graf, dat Judas kust,
En zwelgt de…
Kalliope
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.974 En driewerf kruiste ik de armen, driewerf drukte
lk niets, en niet de blonde Muze er in,
En tot mij sprak de stralende godin,
Toen zij ten kus zich naar mijn voorhoofd bukte:
"Ik zond de vrouw tot u, die u verrukte....
Ik zeide u 't aan: gij mindet met een min,
Zó vol aanbidding, z¢ vol vrome zin,
Dat ze u aan al, wat haar niet was, ontrukte…
Niettegenstaande
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 409 Haar beroep, het oudste maar lang illegaal,
is nu ingebed in wettige perken.
En al snapt ze de regels niet allemaal,
ze kan niettegenstaande werken!…
Pizza
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 686 Men zwaait de bodem met veel zwier,
totdat hij dun wordt als papier.
Een bijna heilig ritueel,
maar ook een bron van veel vertier.
Tomatensaus, liefst niet te veel,
kaas, champignons, gehakt of heel.
En soms wel een seizoen of vier,
ansjovis, uien of makreel.
Italië, voor jouw primeur
bleek ras je zonnig land te klein.
Men bakt hem dus…
Kennis I
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.742 'De dieren, onze vreugde- en leed-genoten,
Zijn onze broeders, maar niet, zoals wij,
(Daar zij ons niet beheersen kunnen) vrij;
Hun leven is, als 't onze, uit stof gesproten.
Dit weten wij, maar 't is ons niet ontsloten,
Niet of zij weten van der stof waardij.
Zij denken en herdenken; nochtans, zij
Vermogen niet, als wij, 't waaróm te ontbloten…
Contra-scholarch
gedicht
2.0 met 8 stemmen 9.029 Wie meester Treiter gelooft, schmierend
'de natuur is een kapotte televisiekast'
moge per helicopter wat boven het kooksel
in de kraterketel van de Mauna Loa hangen.
In de vuursoep die wordt omhooggeschoten
gaat de radende zon persoonlijk te gode.
Zo iemand van mening zou zijn dat hier
Disneyland is moet hij op de prut landen.
----…
Op bezoek
hartenkreet
1.0 met 5 stemmen 3.109 In de gang
van mijn leven,
hier en daar verduisterd,
was jij heel even
het baken,
dat weer richting gaf
aan mijn weg.
Als geschenk
alleen jezelf,
zomaar een bezoekje,
spontaan en welgemeend,
als mens,
die weer voeding gaf
aan mijn geest.
In de spiegel
van je ogen
ontdekte ik mezelf
en ik herkende
het licht
door je hart gekaatst…
Idealen
poëzie
3.0 met 9 stemmen 3.033 "Mijn ideaal van zaligheid en deugd,
't Volmaakte, waar ik immer naar zal streven,"
- Zo spreekt de roos, "is een kortstondig leven,
Vol kleur en geur en tederheid en jeugd." -
"Is dàt me een ideaal!" spreekt de eik. "Genéucht,
Te zien geslachten na geslachten sneven,
En eenzaam, boven lot en dood verheven,
Te staan in statige, eeuwig-kalme…
Avondzang
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.282 Het zuidenwindje suist door zwarte twijgen,
En kust het slapend dons der zangers teder, -
De zilvren bomen wiegen heen en weder,
En doen hun schaduw met hen mede nijgen, -
Een stille zwoelte komt uit de akkers stijgen
Een koele stilte daalt op donzen veder, -
De zilvren nacht-zon sprenkelt dromen neder,
En lacht van liefde in eeuwig-lachend…
leven
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 859 In een monsterstad
staat een somber huis
ik hang er
rond en kom
tot niets
achter het sombere huis
ligt een lommertuin
ik dood er
rondjes
van verdriet
in de lommertuin
staat een hoge boom
een pijnboom
daar huil ik
uit
klaag ik aan
aan de pijnboom
zit een tak
daaraan hang ik
zeer
en terwijl ik
dat doe
voel ik…