Alle inzendingen over Jannes van der Wal

Hoe holler de taal Hoe voller de zaal (En ondertussen schrijven de stuurlui aan wal hun distichonnetjes!)…

Als een wals is deze schone ochtend op me neer gestreken doch het plaatsen van mijn voeten is in tijd gebleven…

geniet van een glas wijn, jij van een zak drop Nog zijn wij zo verschillend Het meest ligt jouw hart op de tong als het voelbaar met het mijne samensmelt in een zoen ontvlammend en explosief als het kruid in een kanon Op het spoor van elkaars grootste gemene delers in de liefde, grenzeloos, bodemloos en eindeloos tijdloos Jij houdt van Jannes…

De Waalse pistes zijn pessimistisch voor langlauf op de autostraden.…

echt aan de grond genageld staan een nachtmerrie Hij had ze nog zo gewaarschuwd: niet een hol graven in de wal van de geweldige kuil. En nu zaten ze daar toch in hun holletje naar hem te grijnzen. Duifjes in hun columbarium. Hoofdschuddend sprong meneer Jeronimus de kuil in en de wal bezweek.…

Heel Nederland stond plotseling muurvast De snelweg vol met talloze tractoren Op weg vanaf het vroege ochtendgloren Zo’n actie vond men blijkbaar wel gepast En om de stemming verder te doen stijgen Ging men ministers met de dood bedreigen…

Ik zag hoe mist wreed je oevers verhulde Die van mij pas ontdekt Wat had ik je graag zachtjes aan wal gezet…

De Walen hebben in het taalconflict de tegenstelling overbrugd en beloofd de bal ballon te noemen alleen bij ballen door de lucht.…

De weemoedige Weense weende hete tranen in haar danspartner’s hals net toen het erom ging verpletterde hij haar ~ als een wals.…

Nooit krijgt hij het heen en weer de baas van 't veer Hij kent zijn pont,zijn schip kortste route van zijn vaart: Van wal naar oever van oever naar wal, de oversteek telkenmale weer Hij kent de mensen onderweg naar werk, huis de ruis van het water van boeg van 't schuimspoor Hij gaat door -het varen nimmer moe- krijgt…

Eens in de buurt van Portugal Dreef er een kwalletje bij de wal Die vroeg zijn mama: "Lijk ik op papa?" "Ja", zei zij "je wordt net zo'n kwal"…

Na een Waals economisch debat sloeg men de pal in het molenrad. Maar conjunctureel vervangt men nu 't meel door hele ladingen kiloWatt ...…

in het land waar hemel de aarde kust woorden kant noch wal raken loopt zij nog altijd verloren opzoek naar wat eens was…

We zijn scheep gegaan kant en wal gekeerd De riemen in de dollen het drijven beproefd Wat wisten wij van varen?…

De toeristen zijn terug naar de wal. Het puinruimen kan beginnen. Tijd voor bezinnen. De eilanders zijn moe van het gelal. Nog is er geen rust. Tijd voor eigen lust.…

De Waal krijgt nu reeds 't vliegend sch....…

Die oude Waalse dameslikeur boogde op rijke Franse grandeur. Maar ach, sinds heden blijkt hij versneden door een Hollandse distillateur.…

regendruppels glimwormen onhoorbaar door de ochtendduisternis nieuwe passagiers beladen de trein met frisse lucht Waalse vrouwen verkakelen de rust…

Met de stroom komt de mooiste droom mee: Wij, met z'n twee een scheepje, schip beiden, beste stuurlui niet aan wal.…

(Vrij naar Jacqueline van der Waals)…

Nabij Asjkelon uit Gaza, kwam Youssef Nasr, Palestijn: allen om de Waal te zien, golven in het kustland bij de groene zee, vele honderden aan boord van drie uitvarende schepen op de Waal. Ver weg de Syrische grens voor Zohier Hashem en Rima, ginds is het gevaar, eentonigheid loopt hier de hondenwacht - ver weg de grote brand.…

De weg rond die wal vol met hoop laat zich door de zon graag verlichten terwijl ik mijn levensweg loop. En tussen de muur die kan zwichten als liefde weer roept voor een doop schrijf ik deze woorden in dichten.…

met zichzelf te begrijpen voor bestwil opgesloten in zijn hut hij was tijdelijk even stuk maar lijkt weer op zijn spiegelbeeld alleen de naam ontschiet hem steeds de stuurman was al afgezet had om de boot te redden het roer met kettingen vastgelegd zo neem ik nog even rust op deze illustere notendop tot een zeemansgraf aan lager wal…

'k Heb dan met mijn stramme voet, Eindlijk uit d’onstuime vloed, Hollands vaste wal betreden!…

Wij dansten, moeder, door de keuken je had mij lachend opgetild vier jaar was ik 'daar bij die molen die mooie molen' van de radio geboren, losgeschild je kleine vrucht, een zoet bestaan een appel die zo rood moest glimmen dat je ogen ervan glansden opgenomen in een wals tussen tafel stoelen pannen dat het kleine wandkleed moeder…

De regen wast de wereld droog de kloof tussen hoop en verdriet lijkt de dans zich te herhalen, alleen dat ritme vult de putten niet, moet geduld zich bedwingen om aan deze wals te ontspringen?…

levensgroot gevaar, een potige schaduw met schepnet is wat ik in mijn ooghoek ontwaar driftig roert mijn staartje waarmee ik watervlug verdwijn ik duik als de donder kopje onder, wacht maar tot ik in vol ornaat verschijn dan kom ik je wakker maken in koor met mijn groene gabbers zal ik oorverdovend kwaken…

Walsend op de maat van langzaam dichterbij komende sirenes die de balzaal verlichten met angstaanjagend licht dat ook met ogen dicht blauw doorklinkt in de oren Het is middernacht geweest laat je masker maar zakken het feest is nu voorbij de roes weer veranderd in regelrechte pijn…

Jouw wal heb ik slecht geslecht Slechts het slechtste gedeelte Slechtte ik naar behoren Te slecht om te slechten als jij bent Handhaaf jij de resten…

Hier sluit ik dit hoofdstuk af een deel van mijn leven heb ik eraan gewijd dat wordt nu verleden tijd het is als de laatste dans op het feest nog één wals dan is het genoeg geweest.…