Alle inzendingen over Jij kende mij

kende je gezicht in je ogen was de wereld ontwricht pakte je hand maar kon jouw gevoel niet bereiken sprak onze woorden de zinnen gingen als wind langs je heen zag je verstijven paniek in kramp de overhand krijgen jij gaat verliezen mijn klein hoopje mens alleen op een wereld die jij niet kent…

Het was of ik je al kende Zo kwam jij aan mij voorbij In één seconde van de tijd Waarin een sprookje werd geboren Want jij gaf iets ongewoons door En betoverde met woorden En veroverde mijn hart, zo mooi ik kende je maar pas Want jij was, zoals ik was Een sprookjesmaker eersteklas En je strooide kruimels liefde Als Klein Duimpje steeds…

Praten over leven praten over de dood hoe jij je hebt gegeven aan iedereen in nood we praatten alsof we elkaar al jaren en diep kenden en samen over uitgestrekte weiden renden we praatten, het leek wel honderd jaar.…

ik ga maar moet jij gedacht hebben en jij vond achter iedere kraam ogen die zochten naar jou de regen huilde met je mee en de stille dood verliep in kou verdwaald vocht je jouw weg naar buiten maar telkens die dove roep terwijl de diepte verdween en de aarde enkel afmeren kende het bracht je verder heen…

je bent ontgroend en in de kleuren die je koos al jaren uitgewoond verfletst in schraal behagen geen liefde om de werkelijkheid te schragen hoe jij de pigmenten ook vermengde er bleef een kleur die niemand kende pas bij het retoucheren van jouw schilderij kwamen onverwacht die schitterende beelden vrij het was jouw warmte…

Het was een legende, die eigenlijk niemand meer kende. U kunt uzelf versterken, Door samen te werken, Het resultaat zult u merken Omdat niemand die legende meer kende, Werd het een grote bende.…

schokschouderend dwaalde ik door een verlaten nacht uit het niets stond je voor me zo oneerlijk mooi het leek of we elkaar al jaren kende schoonheid als een magneet volgde ik je de maan liep mee ik nam je hand vertelde je dat ik je niet weer wilde verliezen en jij keek mij alleen maar aan leerde mij vertrouwen te hebben jij…

Ik vraag me af, mag ik wel zo hopen op iets wat eigenlijk 'n droom zal blijven of is 't verboden jouw liefde te mogen ook al is dat, wat jij me geeft, maar klein.…

ik kende de betovering door je ogen jij raakte diep in mij het andere land waar wij ooit verliefd hebben gelopen uren hand in hand voelde de magie die om je hing als een gouden ring waar alles anders was door de bijzondere uitstraling die jij het gaf jij hebt mij nog het meest verrast door het mysterie dat jijzelf was…

Een engel verbleekt bij jouw aangezicht slechts je vleugeltjes ontbreken Niet alleen ben jij de mooiste vrouw ook de liefste, zo is gebleken Nooit eerder kende ik zoveel bevestiging nooit eerder voelde het zó goed Als jij toch eens in mijn hart kon kijken om te zien wat dit met mij doet Jou wil ik écht nooit meer verliezen jouw liefde nooit…

jij genoot muziek wist van symfonie en componeren ik kende enkel maat heb mij bekwaamd in het vak van dirigeren toch waren wij niet voorbestemd om samen te gaan spelen jouw ultiem gevoel had passie en een diepte die mij snel verveelde jij verweet mij oppervlakkigheid als ik de telling in de gaten hield en ik jou corrigeerde…

jij zonde het blauw in de lucht ik schilderde wolken wat wit jij kaatste ons licht snel weer terug ik warmde mijn rug onder jouw stralen om mijn kleur op te halen en penseelde prilgroen ons verlangen wij bloeiden wild in bloemen die alleen deze zomer maar kenden wisten de lente in voorzichtig verkennen maar de zaden…

jij was het gezicht in de wolken gaaf gemodelleerd door de wind van volwassen tot kind hij speelde met jou kende je ups en downs wist welke ruimte jij nodig had om te groeien zonder te verdwalen in het strakblauwe bloeien ik proefde jou toen het donkere van de bui mij kuste en je vriend het nat van de regen van mijn…

gestaag golfde energie middelpuntvliedend uit jouw bron het vibrerend rood raakte alles als het licht van de ondergaande zon er waren geen obstakels in de vloed van kracht die jij ons bracht warmte kende eindelijk universele verbondenheid het alleen staan was uit een gepasseerd station omdat reizen sindsdien met de rode…

Ik reed die weg Tientallen keren op weg Nu leeg, kaal Enkel een paar rode klaprozen witte kamille geel koolzaad Deze kende ik al van voor jou Andere niet die leerde je mij Net als ik jou leerde kennen En jij mij Niet uit mijn hoofd in mijn hart Zelfs in tegenwind een lange weg vol…

je leerde snel en kwam al gauw in tel en klom tot buitensporig hoog niveau de claque-kliek kende slechts één woord: chapeau jouw val wordt voor die lieden dus een hel voor macht en geld ging jij echt UBER alles; gestraald in dit theater: nooit meer ‘stalles’…

Het spel tussen licht en donker sprak al van je sterven, jij dacht nog in jaren terwijl de matheid in je ogen me vertelde van het pas gegraven graf Al kende ik alleen je kalme oppervlakte met hier en daar een stukje diepgang, maar de tijdsgolven droegen begrip en mededogen naar elkanders hart Je boeg stuitte tegen rotsen en versplinterde…

Heb ik je nu al voorgoed verloren je kent mijn angst niet en ook mijn pijn wat jij ook over mij hebt mogen horen maar waarom kunnen we niet samen zijn? Verloren, ik kende je misschien nog niet door je ogen zagen dan de dichte mist dit bezorgd me daardoor ook wel verdriet wie weet heb jij je in je gedachte vergist?…

jij was excellent in het spel van overheersen jij had niet alleen het talent van de geraffineerde keuze maar kende als geen ander het uiterst subtiele mengmoment in jouw domein stonden verstilde geuren naast elkaar te kleuren vaak bekroond met talloze sterren uit aromatische dromen hier kwam crème de la crème uit het hedendaagse…

Door het realiseren van een hemel in de heel gewone dingen van ons dagelijks bestaan geef je zin aan het leven zonder ver weg te hoeven gaan.…

een vos verliest wel stemmen maar geen streken dus wilders moet wat mij betreft maar gaan een functie elders zal hem vast wel staan heeft u zijn wangedrag eens goed bekeken? geloof die vent die passie preekt maar niet zijn woorden tellen niet, wél wat u ziet *…

Ik denk aan die tijd Die tijd van toen Ik denk terug Terug aan die ene zoen Ik denk aan jou Aan die persoon in mijn leven Ik kende jou maar voor heel even ik denk terug terug aan die tijd ik kende je maar even nu ben ik je kwijt…

jij hebt mij je hand gegeven die even boven een blauw witte golf leek te zweven glinsterend applaudisseerden rollers in opkomende vloed hun verfrissing in zomerse gloed jij rende lange passen vol courage in nog onbekend gebied ik kende de diepe kou die je zo niet ziet je lachte om mijn voorzichtigheid ik genoot mateloos…

In jou zie ik mijzelf, mijn moeder en alle vrouwen die ik ooit kende We hadden beide lief we huilden beide zoute tranen We klaagden af en toe en waren eenzaam in onzelf De leegte die wij voelen is voor een man niet te begrijpen Rationeel zijn we niet wie we emotioneel zijn Zij voelt, wat jij voelt, wat ik voel Zij is, wie jij bent, wie…

voor de wereld ik heb de conceptie gezien hoorde humor geboren worden kende al de antithese van wat het fenomeen lach de wereld heeft gebracht…

ik kende de melodie van het lied maar pas na driekwart van mijn leven heeft zij eindelijk stem gekregen na een aarzelend begin met kleine lieve woorden kwam jij goed op toon gingen wij als duo voor de mooiste akkoorden nooit was er applaus er waren geen zalen het gordijn viel niet dicht maar bloemen waren er altijd als ik je kwam…

het was rust die samenbracht toen wij jouw as met het hare deelden een vleugje wind droeg jou zacht naar de lach die jij goed kende die jullie elkaar gaven in het samen dragen van het leven dat was aangegaan hier rusten schatten aan herinnering zij leiden ons bestaan terwijl hun zielen verder gaan…

Kende ik je enigzins dan had ik nog begrepen hoe je me bezig hield vandaag en hoe ik naar je verlangde. Ik ken je niet en toch was je naam op mijn lippen. Brandend. En ik wilde om je roepen, schreeuwen dat 1000 gedichten dit gevoel nog niet vangen kunnen. Kende ik je enigzins dan had ik dat begrepen. Maar ik ken je niet.…

ze kende geen roem.…

onderhandelen kende jij je pappenheimers wel jij kwam zag en overwon nog zonder slag of stoot zij waren weerloos door jouw vleugje imponerend borstenbloot…