Alle inzendingen over Kruipt Beer

Als bloed kruipt, waar het niet gaan kan, zit het daar onder de nagels dan?…

De maan kruipt naar de late avond ik denk weer terug aan de oude boomgaard en het vrijen met mijn overleden man toen de liefde als lente zo pril was mijn oude avond kruipt naar de maan alsof mijn man mij weer kan zien met appelwangen en perenbloesem in mijn hart dat nimmer blind was voor zijn liefde en genegenheid mijn lichaam kruipt naar…

niet meer bestaan wist mijn vader toen al dat ie dood zou gaan ergens tussen venus en de grote beer staat een ster die al bestaat hij dan niet meer nog heel goed is te zien en wie weet misschien is die ster tussen venus en de grote beer wel mijn vader die al leeft hij dan niet meer daar aan de hemel is te zien wie weet misschien....…

Een blanco blad, dat ik beschrijven wil Waar is de dichter eigenlijk gebleven Heeft hij, als ik, de moed maar opgegeven Te zingen van malaise of paskwil? Houdt hij, begraven onder humus’ dril Een winterslaap, of ligt hij er te beven Trillend van faalangst niet in staat te weven Webwoorden, interpunctie, want zo stil Maakt hem de grote dosis…

jouw ziekte vereenzaamt mij het houdt deuren gesloten waar ooit licht onderdoor glipte blijft stof langer liggen de leegte verruimt zich zienderogen doch kruipt de stilte dichterbij bijna verstikkend kleurt ze grijs…

er hangt een familie om mijn nek de ene verdrietig de andere gek ze schuilen bij mij en ik bied ze hulp bij de een droog ik tranen duw een ander uit zijn schulp voor de een doe ik boodschappen bij de ander maak ik schoon ik draag ze al maanden het lijkt zo gewoon maar er zijn van die dagen dan wil ik niet meer ben ik moe…

de stille nacht omgort mijn mantel van eenzaamheid en pijn van afgesneden zijn de stille nacht neemt op mijn tranen en kleine Beer kijkt teder op mijn huilen neer de stille nacht luistert geduldig de nieuwe Maan is zelfs zichtbaar aangedaan de stille nacht kalmeert mijn twijfel en grote Beer maant mij probeer het mog een keer…

Zij reikt me mijn beer, verscheurd door kinderleed. Ik omsluit hem in mijn armen en weet dat hij begrijpt. Zonder een woord.…

Laatst liep een dompteur in Almere Zomaar door het park met twee beren Ik at daar mijn brood En was als de dood Dat zij hem opeens zouden smeren…

Ik zag twee beren, Broodjes smeren.…

het meisje in de kamer naast slaapt naakt onder een witte deken haar borst gaat op en neer de tepels in rust bewegen haar hand kruipt onder haar kussen door ontspannen vuist kruipt naar buiten zakt omlaag en de rand van het laken vlecht zich tussen de vingers uit dat meisje maakt geluid…

gevoed en gelaafd aan eindeloze woorden, dansend langs de woordeloze einders, onzuiver trekt een satelliet zijn spoor langs Grote Beer en Poolster, in geluidloos, zilver blinkend metaal, nu alle vogels zwijgen, geen ritseling geen bladerfluisteren meer, een stille nacht, terwijl met een helder, zilvereren silhouet, de blinkende maansikkel…

mijn eigen beren Drugs Alcohol Criminelen Het is waar wat ze zeggen: Kleine kinderen kleine zorgen Grote kinderen………

Ik herken de sterrenbeelden die hij me aanwees: Grote beer en Kleine beer, Steelpannetje en de gordel van de Melkweg. De wolken weerkaatsen het licht van de nacht, dat in duistere holten ondergaat. De maan, halfgedroomd wezen, hangt stil. Ik juich van binnen om wat onvergankelijk is en afstandelijk tegelijk.…

Een droeve dompteur uit Almere Moet positief denken aanleren Het lijkt dan wel sterk Maar laatst op zijn werk Zag hij enkel leeuwen en beren…

Zó traag kruipt die slak zeker zeer vermoeiend, met het huis op de rug…

Als bloed kruipt waar het niet gaan kan, hoe weet ‘n transfusie waar ie zijn moet dan?…

Wie trots niet kruipt als een slak, Rijdt auto in prak.…

wanhopig wespje kruipt langs pas geverfd kozijn op zoek naar suiker…

Als beren boeren blijven plagen mag je ze wel verjagen. Desnoods, als ze van land verhuizen, ook nog ontwormen en ontluizen. Maar stop met het ontberen door kogels uit geweren !…

Ik vecht mij door het leven Ik vecht mij door de mensen Ik mep om me heen Als was ik een beer Moord en doodslag Verwoesting en vernieling Richt ik aan Aangenaam, mijn naam is Urs Graf…

verdriet kruipt heel diep het zit tot in oren en tenen die zwellen paarsblauw omdat ze niet kunnen wenen…

Een pissebed kruipt door de schuur; een spin springt toe, schrikt, staat stil, en - vlucht.…

Alles nog in knop tijd kruipt verder als klimop onmeetbaar en dan op het juiste moment is onthulling van de lente daar…

Zo liep hij bij 't filosoferen de godganse dag te is-beren.…

De mens is het slijk dat uit zijn handen gleed toen hij nietsvermoedend de maan verplaatste de grote beer verwekte en water bij de vissen deed terwijl een moddersculptuur zijn armen strekte.…

het leeft in alles onder de tranen in de bomen in het graf het is er altijd ook diep in mij kruipt het schreeuwt ze tot het einde der dagen zelfs dan is ze het ZIJ al dat winnen zal alles is ze ze is er altijd…

Geen beer. Geen eend. Voor het eerst open ik mijn ogen. Zojuist werd ik opnieuw geboren. Het donzen kussen is mijn moeder. Haar koesterende liefde voel ik weer. Heerlijk gaap ik en strek mijn lichaam uit. Ik voel mij als een uitgeslapen beer.…

Een beerput vol met beren 20 tamme die 30 wilde kunstjes leren. Verzinnebeeldt de neergang van de rede en de vrede die eindelijk zijn plek vind. Speelsheid overwint !…

Maar herders in de Pyreneeën sneren: “Wij willen hier geen ongelikte beren!”…