Alle inzendingen over LEVENSKRACHT

Haar kniehoge laarzen Draagt ze met klasse Gracieuze passen Opgewekt Kijkt ze de wereld in Opgeheven kin Op weg naar haar bestemming Gaat ze onbevreesd Een vrije geest Niet hooghartig Niet gedwee Zuiver met de golven mee Met gracieuze passen Een vrije geest Wat geweest is is geweest…

zijn hand wrijft liefdevol over haar warme wang haar ogen kijken vragend van binnen is ze bang zachtjes neuriet hij 'n deuntje terwijl hij haar kalmeert ontnomen is haar vrijheid 't is de ziekte die regeert met 'n fijnzinnige glimlach steekt hij alle kaarsen aan legt zijn hoofd trouw naast het hare vastberaden dit monster te verslaan…

Compost Turfmolm Vermiculiet Het witte boontje In nog geen week het vliesje als cocon afgelegd De plant fier rechtop Twee helften knalden open In 'no time' gigantische bladeren Alsof ze er altijd al waren De wortels een wegennet van kabels Dit plantje symbool voor de wil om te leven!…

levenskracht sijpelt langzaam uit haar lichaam in bloei ze was in de kracht van haar leven totdat ze gebroken werd in de knop…

Gewilde levenskracht, verstilde momenten. Met 'n balans ertussen in, geeft leven kans en 'n nieuw begin.…

drang die ongekende kracht waaraan ik toch zo hang die ook u betovert met z’n macht die zorgt dat we niet opgeven die veel sterker dan gedacht ons dwingt te willen blijven leven ons altijd laat geloven dat er nog een toekomst wacht dat is dat vonkje aan ieder en alles gegeven dat ons doet smachten naar een eeuwig leven noem het god of levenskracht…

jij zwierig zingend langs het zwerk zwevend inspirerend vogeldier ik heb je gemist waar ben je al die tijd geweest jij gaf me zo’n plezier zo klein maar met een wonderlijke levenskracht het doet me deugd je bent weer hier en met je onovertroffen mysterieuze tovermacht breng jij weer nieuw licht in mijn donkere nacht jouw spetterende…

hoi mag ik jou voorstellen aan mijn allerliefste Vriend was drie dagen overleden nu weer eeuwig horend ziend Zijn eerste nieuwe twee woorden shalom aleechem kan niet beter toch doch velen willen dit helaas niet erkennen bid hiervoor tezamen opdat zij verblijvend in de andere wereld dit horen amen…

Uit de eikenstronk groeit nietig, met levenskracht, een berkenboompje,…

ik adem, ik leef ademloze beweging lucht en levenskracht…

als klaterend goud valt het zonlicht in het bos bron van levenskracht…

Als de stormgod raast buigen jonge twijgen diep doch zij breken niet…

Daar waar het blad de boom vertakt de wind een volle bloemknop knakt gaan dromen soms verloren En als de bodem leven voedt de Aarde al het goede doet in stilte niets zal storen Bent U met mij, mijn goede Vriend de Kracht die al mijn fouten ziet en in mij blijft geloven Het leven desalniettemin en iedereen die ik bemin zal ik mijn goud…

Stil graast de rikke; bij de bosrand beweegt iets. Schuwt haar jong het veld? Onverwoestbaar leeft de beuk voort, met doorkliefde stam... Het bos geurt fijntjes; veelstemmig gezoem klinkt op: paardenvijgenlied!…

Jarenlang heb je op me gewacht in mijn boekenkast, totdat ik kon begrijpen wat je schreef. Je hebt ons voorgesteld om ons verzet te staken. Om te aanvaarden, al wat ons overkomt, in voor- en in tegenspoed. Je hebt ons laten zien dat we geen slachtoffers zijn, maar dat we gedachten kunnen leiden, van kwaad naar goed. Je hebt ons geleerd…

In het oorverdovend stille schreeuwt soms het woordeloze ongeduldig om een stem tot zolang zal de geest in cirkels blijven zweven op golven van thermiek vertrouwend op die levenskracht durf dan de krampachtige greep los te laten op het leven het binnenste zal naar buiten breken op de mooiste tonen van innerlijke muziek…

Ergens buiten de bebouwde kom buiten de bewoonde wereld buiten de begane wegen In stede van de buitenplaatsen plaatst het zich in volle steden plasma dichtgegroeide vaten Kringloop tussen slib en ader snelweg tussen de organen chaos voor een buitenstaander Ergens in de koele luchtstroom myriaden moleculen ruisend langs het geitenpad…

Laat ons nu smachten, naar de levenskrachten.…

Deze levenskracht beklijft, Zolang je maar nieuwsgierig blijft.…

Sinds mensenheugenis symboliseert de fallus: vruchtbaarheid en levenskracht. Baudet’s roman, die net is uitgebracht, beschrijft een exemplaar dat inspireert. Ik klink op Thierry's held en zijn baguette als ik mijn broodmes in het stokbrood zet.…

Vroege viooltjes bloeien koud, overhuiven een platte hommel. Bij oma 's graf zijn sporen van hazen, vogels en kleindochtertjes. Zachtoranje rook verlaat langzaam de fabriek. Avondrust nadert.…

Veel liefde en levenskracht Heb jij nu al in dit leven gebracht Roosje lief bloei maar fijn Waar je ook mag zijn…

Tonen wil ik alleen nog wie ik ben, want van toneelspelen word ik moe. Toonkunstenaar wil ik worden. Samen vallen en weer opstaan. Dat is wat ik het liefste doe.…

slaperig bolleke, vol in stilleven gehuld levenskracht ontloken, rank slank lenteklokje vol in wit gestoken, en groen gevat, verlok je grijzig grauw verslagen, van blije hoop verguld…

iemand vertrouwt een fles met levenskracht aan het water toe nu rust ze ergens in een ondiep zanderig graf misschien sluimert ze aan een oever of bij een verre zee ze gaat niet ten onder aan verlies of van verdriet wie schittert als jij haar vinden zal…

Waar de geliefden vreemdelingen zijn in oude schaduwen van bittere wonden van nijd en angst is de tijd wat ik wens en niet meer zal vragen als de dood mijn laatste vriend is en alleen een geboren droom mij nog zal laten ontwaken in het licht waarin alles zonder levenskracht bestaat…

Door levenskracht aan te raken lost het denken op en de schaduw van het lichaam verdwijnt Een gedachte is gevormd vraagt om een gebaar een oeverloos woord Het trilt op de wind droogt vleugels in licht wil worden gehoord beluisterd, begrepen en luchtigjes verder gedragen…

Zuurstof voor stikstof zal ons goed bekomen als de bosreuzen levenskracht produceren onder de zon.…

Woorden worden gedragen door de golven van de zee zachtjes fluisteren zij haar naam in tederheid de wind zwelt aan golven worden groter onstuimig zijn zij de koppen vol schuim in het gebulder gaan de woorden verloren dooft haar levenskracht heel langzaam uit…

Ergens wacht een melodie zo schoon van kelk en kroon weerspiegeld op een lenteblad een portret van bloeiend vuur en levenskracht een hart van tijd zo teer, zo zacht maar vol van leven vol van pracht in wind en onder sterrenlicht een lofzang op papier gedicht.…