Alle inzendingen over Lamgeslagen

Een uur later, na mijn boodschappen, zaten ze nog steeds in het gras met elkaar te vechten en noemde ik hen domme mafkezen, herhaalde ik mijn kleine missie om de strijd te slechten, maar ze gingen er weer vandoor in de vijver, die ook protesteerde, maar net zo lamgeslagen was.…

Laatst in het ziekenhuis Weer zo geschrokken Ik zag jouw gezicht Bij een ander in die kamer Mijn hart ging fel tekeer Jij was werkelijk daar En had me lamgeslagen Gemokerd met een hamer Daarna ging het wel weer En lag zij daar Mijn schoonmoeder Getroffen door die ziekte Met die grote K Zelfde gezicht en zelfde handen Wellicht in korte…

helderblauw en wit gevleugeld als vogels met een lange hals staan zij in poldergrond genageld met de vleugels lamgeslagen stil zwijgend de boodschap te getuigen van een op apegapen liggend land kortwiekt geketend waggelen zij in het moeras van winst en verlies dat hen langzaam verzwelgen zal als niet diepe zakken en rijk gevuld van het…

Ben ik voortijdig lamgeslagen? Werd bevestigd wat ik eigenlijk al wist? Was de rook er eerder dan de inslag? De rook, de rook die verdampend werkt. Als alcohol of drugs, die je laten functioneren in een schijnwerkelijkheid. Een creatie van schimmen in je brein, een plek van valse rust. Achter mij slaan de scherven in de muur.…

mijn oren werden bedrogen door gillende sirenes mijn ogen door verwoestingen verblind in hun leugen kon ik niet geloven wie is het die zoiets nu toch verzint leiders maakten ons tot lijder leren leerden verderf en dood vernauwde blikken keken niet wijder niet verder dan de leer hen gebood lamgeslagen door despoten gedreven in het nauw…

leven Ik heb mezelf bijeen geraapt de blik weer vooruit gericht schouders gerecht en hoofd omhoog voorzichtig een glimlach op m'n gezicht Niet teveel achterom kijken wat geweest is is voorbij ben weer in staat vooruit te kijken 'k werd stukje bij beetje weer blij Ook deze dip kwam ik teboven klauterde langzaam weer omhoog 'k was een lamgeslagen…

jij bent niet hier vanbinnen niets meer een omhulsel ben ik slechts een krot voor afbraak in de steek gelaten leeggehaald tot op het bot lamgeslagen, zwaar gehavend voelt mijn hart, mijn lichaam aan wankel zoek ik naar een houvast struikelend over kruiend ijs maar de toekomst ligt in duister voor mijn ogen doemt het grijs waar is onze…

Geen zwijgende Verhalen meer uit Lamgeslagen monden. Afgesloten oren als Een kluis. En dan is er Stilte.…

verbijsterd zit ik met de telefoon in mijn handen krijsen wil ik, schoppen slaan maar het is alsof mijn keel dichtgesnoerd zit lamgeslagen wanhopig slikkend wil ik mijn zus troosten maar vindt de woorden niet haar meisje, haar dochter hoogzwanger heeft vannacht haar man verloren nog maar pas zesendertig jaar een hartstilstand er was zo…

Tranen over mijn wangen bij het horen van jouw bericht totaal lamgeslagen rijp voor een gesticht Tranen voor mijn lieve vriendin die totaal verslagen moet zijn tranen voor haar man en kinderen want zij voelen de meeste pijn Tranen lieve meid, laat ze maar gaan het zal nog heel moeilijk worden voor jou maar wij weten, je bent een sterke…

te kijken schipgestrand ligt daar een stalen kolos Scheepsbel klanken als een droevige roep S.O.S. wie redt mij toch, wie trekt me vlot een zeemeeuw kantelt scheef in mijn oogblik zijn schreeuw van sarcasme, windgedragen lijkt een triomfantelijke uiting van vogelvrijheid Kijk, ik vlieg, ‘k kan gaan waar ik wil of niet En gij, krakend en lamgeslagen…

Maar dan die geschilderde Eva van jou, die zo kwetsbaar en lamgeslagen onder de volle appelboom inslaapt terwijl ze met haar rechterhandvingers zachtjes tikt op haar onschuldige hoofd, ze tikt een slaapliedje terwijl de nawereld haar zal misvatten, want voor haar ligt die ene gevallen, rijpe appel, het was dus anders en de zondeval is…

Ik zie je handen rustloos zoeken en verstranden in ’t doelloos uur der lege dagen, of heel je tenger wezen half opgerezen gebogen naar de schemering aan ’t lezen, waaraan gedachte geenszins hing; de losse vellen, vogels lamgeslagen vervlarden op de grond.…

't Is zó onterecht dat dit haar moet gebeuren, ze voelt zich zó ontheemd, verbijsterd, lamgeslagen, haar hele wereld is aan stukken geslagen! Haar lijf, waar ze bést wel eens op mopperde, dat laat haar in de steek. Ze wíl geen vlekjes, niet klein, niet groot, en niet er tussenin.…