Alle inzendingen over Lichte liefde OR Tinkelbel OR Hartekreet

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Laat de maan en sterren uw zonlicht zijn Laat mij u begroeten licht uit de duisternis zijn Laat mij u verzoeken u die redactie zijt woorden van leven verzoeken bepaald wat geschreven blijft Over deze songtekst: Het is een vertaling van het bekende lied Yerushalayim Shel Zahav.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

zoals de korrels van zand voel ik je wegglippen zo dichtbij en toch zo ver weg... de tijd tikt traag voorbij wachten, elke keer opnieuw totdat tijd ons samenbrengt schrik in mijn hart om wat komen gaat omdat het verlangen om bij jou te zijn zo groot is dat mijn hart soms, heel even, de tijd overslaat... ik mis je...…

Liefde is wat ik voor je voel. Dichten met maar één doel. Schrijven wat mijn hart nu zegt. Ik mis je zo en mijn gemis is echt.…

Ik stuur U slechts één hartekreet, 't moet... een n vergeten, ja dat weet ik wel maar er is reden dat ik dit zo spel; ik heb slechts één hart dat hiervoor bloeden moet. Ik blijf de regels consequent negeren. U kunt ook dit sonnet dus annuleren.…

Ben ik dat varken, kip en koe, in grote dichte schuren die binnen de hele tijd en voedsel krijgt op tijd uit een ander continent Ben ik dat dier, onderworpen aan 's mens' wil om dik en vet te worden een prik krijgt in zijn bil, mijn kleintjes niet mag zien, mijn melk niet met hen delen, maar aan de volgroeide mens, en als ik vet genoeg…

Het toppunt van het gevoel wat je steeds eenzaamheid geeft is als je dit in tegenwoordigheid van die ander beleeft…

Mijn hartekreet wil jou tot in je hart raken met mijn tederheid. Het zou heerlijk zijn nu al je stem te horen roepen: ik kom.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Dat mis ik meer dan ik met tranen kan zeggen, dus slaak ik deze hartekreet.…

Al schrijf ik snelsonnet na snelsonnet, gevolgd door column, hartekreet, couplet die soms wel honderd keer worden gelezen! Zal ik eens zeggen wat ik er van vind? Ach nee... laat het maar waaien met de wind.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

verlegt vaak grenzen zo is er buurvrouw die ‘t weer doet met buurman en niet omdat ‘t moet kwestie van de weet ‘k kreeg hartekreet aangezien 'k alledag van haar mee eet werkend aan ‘n verslag - m’n gemoed is er zoet mee…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Staren over de zee naar eb en vloed, die net als ons samenzijn hetzelfde doet, ondanks open armen krijgt zout en zand geen kans, ondanks gesloten ogen verliest de zee zijn glans, als achter het masker van geluk de zee zijn glans verliest, drijft het masker naar degene die het laatst kiest...…

Vanzelfsprekende natte wang bij een plotseling geopende deur, draagt een levensbagage van ongelijke kleur, De oude glinstering bij het einde van de wandeling, aanschouwt een nieuwe herinnering bij het begin van een verovering, de wind verdoezelt het ogenblik, de regen verborg de gevallen tranenblik, in de avond als antwoord...vandaag…

Als een mus die me plotseling aankijkt en weer wegvliegt nergens heen, wil ik voorgoed vertrekken als iemand die je kende en voorgoed verdween, me verbergen om de dingen die je zei want ik las het nooit in je ogen, de liefde voerde mee…gaf me geluk of heeft me bedrogen, tranen op het kussen van de vorige nacht doen mij m’n adem benemen, kijk…

Ja of nee? kan ik niet zeggen Of wacht...ja en nee? in mijn verstand weerleggen Uiteinden weer aan elkaar knopen het was toch al één geheel? Of was het blijven hopen? in een equivalent moreel Tracht een baby niet te laten huilen als een ziel vragen sterfelijk te zijn En je hart te verschuilen in een camouflage van satijn Want…

O lief elke letter geeft een onbekende taal, geen bibliotheek waar ik je boek vinden kan 33 becijfert gefronst de Delfts blauwe schaal, liggend in de tekening geen betere talisman O hartje een naderende datum als het cijfer, de gedachte even angstig als het eerste thuis Je diamanten ziel versnelt naar moordende ijver, een oude onschuld betraand…

Maar soms loopt het wel en komen woorden snel want voor het uiten van jouw hartekreet ben je de enige die juiste woorden weet…