Uit lenig hout gesneden
In een zachtfluwelen doosje
Verborgen in mijn toren
Daar wacht ze al een poosje
Wanneer ze langzaam opstaat
Gratieus in elke geste
Dan druppelen er klanken
Uit haar ingelegde veste
Buiten wacht haar lot
achter bossen en rivieren
dat ze heimelijk moet vinden
bijna hoffelijk versieren
Dans, mijn lief
Stroom in…
van mijn ledig hart, zo jij vertrouwde
droeg je mijn bloedsporen, meelevend
naar maagdelijk witte sneeuw, besproeid
beleefde jij, die helletocht, gevaarlijk
nam jij ook afscheid, doch wederkerig
sliepen wij afstand terug in duisternis
voelde ik de faalangst tussen tenen
die onder dekens bewogen, nagelscherp
verving jij dagen in de muziekdoos…
het Wad graast eeuwig
in het zoute gras nu de storm spreekt
en het water steeds maar hoger stapelt
tegen het groen van de hoge dam
‘k voel me nietig nu de dood
twijfelt aan mijn voeten
er is geen ginder en geen hier
slechts wat bijvallen uit een oud geweten
de wind als een muziekdoos
speelt het spel met ruwe woorden
het pijnigt…
Woedend doe ik een greep
in de muziekdoos van het geheugen, waar
haar te vinden voor ik omval? Maar kijk,
de trommelaar brengt ons het kleinkind,
verlokt ons tot een nieuw lied, zadelt ons op
met de laatste vreugde voor de eindstreep.
-----------------------------------
uit: ' Een kooi van klank', 2013.…
Ik nam aan je deel
zoals wind deelnam aan het Westen
verleidelijk met mijn Oosterse ogen
je hield mijn hart tegen het jouwe
alsof we voor altijd werden verbonden
de geest voorgoed uit de fles
we dronken oude jenever
omdat er een muziekdoos werd gevonden
oudere liederen over haveloos werk
omdat ik naakt was
schilderde je mijn lichaam…
679
Bezig met laden