voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 37.542):

Het Wad spreekt in stormen

het Wad graast eeuwig
in het zoute gras nu de storm spreekt
en het water steeds maar hoger stapelt
tegen het groen van de hoge dam

‘k voel me nietig nu de dood
twijfelt aan mijn voeten

er is geen ginder en geen hier
slechts wat bijvallen uit een oud geweten

de wind als een muziekdoos
speelt het spel met ruwe woorden

het pijnigt mijn gelaat en laat mijn
blik afzijdig hangen in het zachte licht
waarin ik me beweeg; zonder vorm
of behoud van een eigen ik

Schrijver: elze, 5 februari 2011

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: filosofie

1
2
3
4
5

4.1 met 15 stemmen

357

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Herman Grouwels, 14 jaar geleden

Mooie beelden. Schitterend verhaal. Je hebt 2011 goed ingezet. Ik ben fan!

annabel, 14 jaar geleden

Stuk voor stuk prachtige strofen. Geweldig!

Hilly Nicolay, 14 jaar geleden

Een krachtige bries tekent de schraalheid, ontzagwekkend zien de ogen.
Mooi gedicht Elze!

lijda, 14 jaar geleden

zeldzaam mooi de tweede strofe, beeldend neergezet de storm die over het wad raast.

LadyLove, 14 jaar geleden

Ik ben net gezandstraald op het strand, en genoot van jouw prachtige gedicht elze.

kerima ellouise, 14 jaar geleden

'‘k voel me nietig nu de dood
twijfelt aan mijn voeten'....alleen al die zin, maakt van het gedicht een pracht!

jan haak, 14 jaar geleden

Ruw schuimend wad, hangend in de wind...Ik kijk mee en geniet.

Geef je reactie op deze inzending: