Alle inzendingen over NIJVERHEID

in restaurant ~Chiqutroelala~ dan wel met nabestaanden van een vriend naar ‘t kerkhof ga en dan het brede lange taps gevormde linkerdeel van de beschaafde zacht getinte stropdas rond mijn keel voor doorsteek twee keer om het korte rechter eindje sla besluipt me deze niets ter zake doende vraag al dra ~hoeveel aan moerbeiblad verslond het nijver…

tamme kastanjes kijk ze staan, als een glimlach als een ode in hun schaduw aan de stam is het goed vertoeven zonlicht sijpelt tussen de takken door iets ervan schittert op de lijfjes van libellen ook op het donsveren kleedje van opvliegende vogels in felle kleuren in het mos is het een drukte van belang kevertjes en bosmieren draven rond nijverige…

Maak mij waakzaam, vlug, en nijver, En aan elke plicht gehecht, Door uw wil mij opgelegd! Leid mij langs dit pad der smarte, Naar de storingloze rust! Niet verlangend, niet onthutst, Maar met onverschrokken harte, Dankbaar in het aards genot, En gewis van beter lot!…

De vorsten spelen 't hoge spel, 't Plunderende, volkenmoordende spel, Waar 't krijt gekozen is, wordt al Wat oogst beloofde Groen weggemaaid; 't Hinderlaagbiedende struikgewas En 't breed gekruinde hout geveld; Bloemrijke villa's en nijvere hoeven geslecht; En vóór de oorlog Is reeds het schone land geschonden, Natuur verkracht.…

Geertruid samen met haar laatste snik naar mijn stoffer en mijn blik Jodelend dweil ik Thea op wring haar in mijn emmer sop Onder opgeruimd gefluit druk ik Barend door de ruit Ach, wat wordt mijn huisje schoon Saar en Bep doe ik gewoon in de groene en de grijze ieder op haar eigen wijze Bep, met alle drie haar zoenen stort ik nijver…

Waar zich de stromende vlieten een uitweg baanden, verrezen Beemden met krokos en eppe, die 't nijvere werk van de bouwman, Zuivrend en ploegend, de vrucht deed dragen der blonde Demeter. Doch waar Helios rijst en zijn zongloed koestert de helling, Werden op staken en tralies de ranken geleid van de wijndruif.…

bondgenoot of vijand de groene vestingwallen in de rug en bij gevaar nog niet zo stug of elk viel op de stad terug uit niemandsland na elk beleg beging de tijd zijn weg grondig langs de eens zo stille laan gezichten kwamen, namen gingen en leefden er een levenslang bestaan voorbij in voorspoed ongewisse jaren kwam tijd voor Zandbergs nijverheid…

Ik zie je weer gloeien en blozen je zoete lippen weken vaneen, deden al het bloed naar mij vloeien, gaven je ogen een wezenloze bijenglans van liefdes' noeste nijverheid. We waren water. We baarden golven. We waren zee. We zaaiden storm. Jij kwam boven, ik zonk.…

Ik zie je weer gloeien en blozen je zoete lippen weken vaneen, deden al het bloed naar mij vloeien, gaven je ogen een wezenloze bijenglans van liefdes' noeste nijverheid. We waren water. We baarden golven. We waren zee. We zaaiden storm. Jij kwam boven, ik zonk.…

De dag stond bol van nijverheid. Dit is geen gezeur, dit is de kolder in m'n kop, secondewerk. En dit hier liep ik in de oorlog op, ik was een scherpschutter, ik schoot met scherp, waande mij een voorvader, mijn bleke snufferd in alle soorten en maten.…

Langs spoorwegen vindt men Utrecht's arbeiderswijken; de vruchten van de Stichtse nijverheid. Boven op de Domtoren biedt een stad die het millennium wederom overschreed aan nieuwe generaties in het Sticht geboren de beelden die men nimmer meer vergeet.…

pet af – hoed op | van harte sedert de dag van jouw geboorte veranderde de wereld om ons heen als was er doorheen die olifant gelopen die toen jij al achttien lentes telde een gekke mannen groep bezong waar ooit de tijd leek stil te staan verbouwen sindsdien met slopershamer als nijvere mieren de hollanders het decor van ouderwets en eigenaardig…

zichzelf na een drukke dag op moest beuren Als de een één appel had gestolen of de ander de fiets in de prak had gereden het was vaak de lieve heer die luisterde naar haar smeekbeden Oh, als het maar goed terecht zou komen dan was altijd een van haar dromen De moeder is er voor altijd in de eeuwigheid ze is een blijver met ijver en nijver…

En vlijt en nijverheid kan net zo goed een ziel verdoemen Als ze niet in de dienst des Heren staat Luiheid op de riem van de onnozele soldaat. Is een zegen voor moeder en zoon. Hij heft immers niet het zwaard. Daarvoor is hij immers te lui en hangt met lippen roze aan de vrede Dus ook luiheid kan een goede eigenschap zijn.…

Welnu, deze honig, dat manna der aard, Zo rijk in bet bloeisel der boekweit verborgen, Wordt dáár door de nijvere bijen gegaard.…

Want of ik schoon al las Hetgeen zo kunstig was Als goddelijk geschreven, ’t En ging ter ziel noch zin Zo nijver mij niet in Als ’t eigen zelfs beleven. Nu heb ik ’t al verzocht, Zo dol als onbedocht, Zo rauw als onberaden. Och God! ik heb te blind En al te zeer bemind De dingen die mij schaden.…

Ook het vissersvolk, nijver en vroom, viste volle netten uit de stroom. Zo werd Schouwe zeer welvarend, toonde dat ook heel voortvarend: menig schip had in z’n hout trots wat spijkers van glimmend goud. En om onze lieve heer te loven (alle zegen komt van boven) kreeg de kerk een hoge toren met klokken, mijlenver te horen.…

Wat aantal honigkorven Staat daar ter zij der woning, Als zo veel stille hutten Van nijverheid en vrede! Zie hoe die schrandre diertjes Op elke veldbloem rusten, Daar was en honig puren, En naar hun korven dragen. Ik zie hun blijde arbeid; Ik hoor hun wiekjes gonzen, En zweven als met hun mee.…