Alle inzendingen over Natuur vogels nesten

een middag in mei waar vogels hun nesten bestuderen en bewonderen. de stilte proef ik op mijn rode tong van de aardbeien. begroet de zon met de kracht van lichte ogen. en bedenk me hoe heerlijk gewoon kan zijn.…

Laat stilte blijvend zijn waar wit van wolken waaiert over de lariks en de den Mijn wereld is van hen, van vogels veren poetsend zij nestelen nog laat Mijn boom dat is hun vogelwijk, hun nest is niet mijn home…

Onze dagen worden langer, onze nachten worden klein onze stiltes worden dieper zou ik liever bij jou zijn wonen mensen altijd samen die elkaar steeds lieven hebben vogels nog een nest als alles anders is?…

Maar de natuur gaat zijn grillige gang vier kleintjes zijn er nog, 'k ben bang voor die onzichtbare moordenaar onder water want na veel moeder-gesnater verdween een kleintje onder 't oppervlak kwam niet meer boven, hoorde geen gesmak dus vreten niet alleen vogels die kleintjes op nee, de onzichtbare moordenaar in 't ruime sop.…

De lagere toonsoorten klinken hoog boven de aarde; wanneer die onder weg is naar het reeds voor het vrouwtje gebouwd nest; in een parasitaire relatie met een vogel van waarde. Een koekoek noemt men zoals die klinkt, in diverse toonsoorten en soms in valse dissonanten.…

Wandelend door een boomgaarden wereld vroeg ik een vogel een vederen woord een zingend woord een zonlicht woord smeekte ik een vogel een woord mij ten dienste een vliegwoord een vangbal een boemerang Maar toen ik droomde dat mijn wens zich vervulde verschool ik mij om het te breken om te zien wat er in zou zijn: een nest jonge vogels of schaduw…

De dichter, in zijn afgeleefd karkas, spreekt van de vogel die hij liever was. Hermetisch is zijn lijf tot vlees vervloeid in wat achter zijn vel is aangegroeid. Dicht zich een vogel met alweer een wens: het klaaglijk tsjilpen: “Was ik maar een mens, de boom waarin ik zoveel nesten vlecht is door die zak als kachelhout geslecht”.…

Dan staan ze weer trots in volle pracht En kunnen de vogels hun nesten bouwen Waar ze hun jongen mogen aanschouwen Waar ze al zolang op hebben gewacht. Bomen, hoge bomen, ik kan er niet zonder Bomen, het zijn de meubels in de natuur En ze staan ze er zo vast als een muur Bomen, voor mij blijven ze een wonder.…

zwarte vogels hangen doelloos boven pijnboombossen aan de zee zij laten zich niet tekenen -hun vleugels zouden breken- in het zachte mulle zand hun nest is in de bomen hun klaagzang op het water nog weigert de wind hen te voeren overzee…

Oh jij lieve vrije vogel, jij komt elke ochtend bij mijn raam zingen als ik stil zit. Mag ik je vragen een stevig nest te bouwen in mijn hart zodat ik de hele dag met je mee kan zingen?…

Iets moois natuurlijk is geluk het raakt je en je hecht eraan maar wordt ook kwalijk genomen het geluk is immers gewetenloos Gelukkig gaat het geluk ervandoor als een nest jonge koolmezen in mei want wat blijft over van een mens zonder zijn zeurend schuldgevoel…

Ik zie gevlochten takjes groeien tot mand gevuld met verenpluis de architecten zijn twee kauwen die bezield een wiegje bouwen in d’oude Linde voor mijn huis Het tweetal is gezwind verloren en treedt zich in het lieve lusten tot de plicht die aan hun beidjes gesteld wordt als er broze eitjes in ’t warme liefdesnestje rusten…

je waterhoent in vliegend vaart en galoppeert over de golven bent verbolgen om de aanval op je altijd weer zo zeer beminde maagd je takt haar nest duikt dieper dan de meesten geeft haar het leven op zijn best ook jij wilt ouder worden als de schalen breken weet jij in jouw domein alles weer op orde…

De V van vogels in de lucht gingen op wintervleugels heen komen met zomervleugels terug klapwieken zich zo een brug tussen seizoenen. De V van vogels in de lucht met enkel één ding in hun kop willen wel heen, maar niet meer terug en in hun lijf de harteklop van nieuwe nesten.…

Als een vogel spreid ik mijn vleugels, Zoekend naar een eigen stek, Uitgevlogen van het ouderlijk nest Zoekend naar een boom, Een boom die geeft wat ik wil, Rust en veiligheid.…

Buiten gaat de natuur haar gang Bomen worden kaal, Vogels kwetteren en fluiten Ieder seizoen haar eigen verhaal Binnen gaat de natuur haar eigen wil En ik ben bang Pijn legt me lam Zoals de vogel floot ik elke dag Het is al maanden stil…

is niet meer van nu verdwijnend van binnen uit tastend als een blinde rustend op een bed waar het matras van versleten is het maakt het niet meer waar waar het voor geschapen is de wereld slechts nog een dorp op het podium van onvrede waar mensen door elkaar lopen in vleugels reppend op zoek naar hun nieuwe nest…

Ik zag een ekster op een zondagochtend halfweg maart op zijn nest van vorig jaar hoog in een kale kruin van een populier wat dacht je wel heus zwart en wit het zou geen ekster zijn was hij op zijn nest niet fier…

de lommer van jouw lijf is mijn bladerdak in het holst van jouw arm slaap ik best in de gloed van jouw lichaam vlieg ik telkens voor 't eerst op jouw stem die de storm in mijn vleugels beheerst keer ik elke keer weer naar ons nest…

Een verlaten nest hoe bezorgd als een handpalm ooit die leegte was…

ik eindig in een cirkel naaktvoetig en wit in letters gedoopt 'halt' roep ik deze lijn is eindig hier wacht ik op mezelf tussen alle mensen waar ben ik gebleven ooit ben ik kind geweest jij noemde me zo en ik mocht in je armen slapen als een deel van het deelbare waar is boven, waar is beneden waarom houd je niet van me ik…

steeds vaker wil ik het leven vergeten het handvat breken, achterstallig zoals de huur van het huis dat enkel in mijn hoofd uit muren bestaat zwart en rokerig in jouw ogen past geen dood zeg je ik luister verder op de nok van het dak, de wind plukt jouw stem als een veertje uit de schoorsteen, vliegensklaar wanneer de avond valt…

Hij bouwde eens een houten nest, waar de wolf 's nachts zachtjes huilt. Wurmde zich in het wollen vest, en heeft zijn goud toen ingeruild. De honingbij geeft hem honing, buiten staat de stalen zeis. Hij is vandaag alweer de koning, om zijn hals hangt de eerste prijs.…

Herfstwind houdt huis in weerloos volle bomen En neemt de kleuren van de zomer mee Ons hart is veel te ver geopend Nog eenmaal fietsen wij naar zee De lage zon legt heimwee op de wegen De kinderen zijn gelukkig groot Ons leven is voorbij gevlogen Een trein die voortraast naar de dood Straks mogen we het glas gaan heffen En toasten op een…

golven van vogels vliegen door de lucht wat is dat toch prachtig we kijken ernaar en slaken een diepe zucht. duizenden vogels hemelsbreed en duizenden vogels lang wat is de natuur toch mooi hij gaat gewoon zijn gang…

Kooien vogels. Negeren de natuur. Groene jagers. Verstaan hun vak. Produceren biologisch. Helpen de natuur.…

de ogen van het kind met de camera laten mij kijken naar een kleurrijke vogel die met gekortwiekte vleugels het luchtruim tot een gesloten boek verklaarde deze breekbare vogel vliegt zich niet bijeen ook de takken zijn te teer ze verschanst zich je weet maar nooit in een vergrendeld nest vol spullen die haar veilig omhullen…

het was de nacht dat winterlucht zwaar zou wegen zijn schreeuw naar buiten sloeg, gedwongen om de tijd te verlaten het was de nacht dat zijn bast brak, neergehaald net toen hij dacht dat alles goed was jij hebt mij je hart getoond, zei ik -er hangt nog sneeuw in- het was die nacht dat een vogel zijn nest niet meer vond…

In de muren van ons huis hebben mezen hun nest gebouwd. Eén van de vogels kleeft aan de steen, kijkt schichtig heen en weer en heen en weer en weer en dan ineens, verdwijnt het beest. Weg is het in de woning die ooit, nooit aan gedacht, een mens hem schiep. Even later ligt de kat van de buren een meter hoger in de zon.…

Misschien nog ietsje verder, tot bij de vogel die net floot. Je kan me de boom in, kijk de koekoek bij dat nest. Hij wil daar zijn ei kwijt, want dat kan hij het best. Je kan me dus de boom in, je zit me nogal hoog.…