Alle inzendingen over OPBLOEI

Misschien dat uit deze narigheid, met heel veel vlijt, de komende tijd, iets moois zal opbloeien, maar ‘k hoop geen bonussen meer zullen groeien. Kredietcrisis 2009…

vlagen Klein meisje in mij vol van verlangen Blij met een glimlach vlinders willen vangen Klein meisje in mij onbetwist vertrouwen In liefde genegenheid luchtkastelen bouwen Klein meisje in mij kermis en suikerspinnen Spelletjes meedoen om te willen winnen Klein meisje in mij groei ga eens groeien Leer van elke dag een vrouw zal opbloeien…

Zou de kleurenblinde hebben gemerkt hoe technicolor de beelden in de bioscoop deed opbloeien, het moet haast wel de wereld raakte voor hem steeds verder uit het zicht hij wist dat hij het anders zag.…

van mijn stem Koorts zonder hoge temperatuur Is wat het met mij doet Ik begrijp het niet Ze is als water dat niet vloeibaar is Als ijs dat niet smelten kan, Vaag als de mist Ze staat en zegt niets, Kijkt met eindeloze bedoelingen Richting mij, ze laat het in mijn hart regenen En in mijn hoofd waaien, als ik thuis kom Laat ze geen liefde opbloeien…

Iemand anders die die passie laat opbloeien? Of is dat waanzin? Ik kan blijven hopen, mag dromen en denken dat het kan. Ik heb het gezien bij anderen maar... zonder jou voel ik me heel wat minder man!…

windbuil mal en tipsy z’n molens worden nu gedraaid door ’n gypsy’ zelf stuur'k week’lijks m'n opstelling: ‘zoek een lekkere vrije frisse jonge meid leid haar langstondig in opstandigheid’ de redactie heeft mij al 37 maal afgewezen 'als tractaat te moeilijk om filosofisch te lezen u vertoont groei en krijgt voorlopig respijt prognose is opbloei…

De warmte van jouw hand vloeit samen met de kou die mij omringt als een te grote jas ik voel de levenstromen opbloeien door je vingertoppen vloeien nadat je in mijn ogen nadenkend las dat ik de gloeiende hitte van je hartstocht miste toen jij heel langzaam van me dreef vandaar mijn roep in de kou mijn radeloze schreeuw naar jou verdrijf de…

avond waar de mist vroeg over de velden komt hangen spreekt de bange stilte van de naderende dood de weemoed van december hangt ook in mij die dolend in het donker zoekend is naar uw Licht maar nog zo ver verborgen ligt verwijder de wazige floers uit mijn ziel - die wacht op die grote ster dat eerste geschrei als van Het Kind dat wil opbloeien…

Zonder somberte kon je ópbloeien. Inzicht heeft zich over jou ontfermd: hardgrondig wil je met het goede stoeien!…

Dichter zijn binnen de landsgrenzen van Nederland is dubbel zo zwaar, zoveel felle kleuren kan men in dit grijze, afgestompte niet verdragen, India ligt ver weg, maar ooit zal er een opbloei komen, zal men aan mij terugdenken, die dan zal zwijgen als een gouden beeld, een verstoten heks in een bos vol heilzame kruiden en geheime tekens.…

jij bedoelt hij is er ook om jouw genegenheid liefde en vriendschap te ontvangen zodat je die ook kwijt kunt die jou daarmee een reden van bestaan gunt en vervult daarmee beider belangen daarom houden mensen zo onomwonden van honden echt veel meer is het niet hij verzacht pijn hij is de zon die dat miezerige bloempje opeens laat opbloeien…

een opbloeiend kinderleven moest onrechtvaardig en wreed eindigen met krachtige gebeden werd je begeleid naar het Leven hierna dat altijd voort duurt sterk geloof mateloze genade men bad zelfs voor jouw moordenaar ondanks je korte leven op deze aarde brengen bewaarde papieren en een hartroerend boek woorden die blijven spreken…

De bij een plant een dier een mens we willen het niet altijd weten of werkelijk beseffen maar samen vormen wij een keten Laat eentje uit de rij het afweten dan kan het zomaar zijn bekeken Als we de bij met gif uitroeien wat zal er dan nog kunnen opbloeien geen plant geen groente geen dier geen mens door ons kortzichtig menselijk bemoeien…

Weten elkaar onophoudelijk op te beuren Lentegevoel begint in vernieuwde vorm in onze opbloeiende harten te geuren Wij hebben elkaar met woorden verwarmd IJzige kou uit gebroken harten verdreven Hebben elkaar in treurgedichten gevonden Beginnen een hartverwarmend nieuw leven…

Door diep besef van vrij gaan en staan Schiep zich het ontstaan bij ‘n juichend bestaan ‘n Lach verbreekt ieders keten Als op een dag scherpte is vergeten Niets meer dan de helheid van licht Is de felheid van het zicht Door de diepe wortels van weten en zien Schiep zich de mortel om ons misschien Te laten groeien tot compleet mededogen Opbloeien…

Ik zag je staan Ik zag je lach Ik zag je kijken Het begon met een lieve groet Hierna volgde al snel de eerste woorden Het voelde al gelijk vertrouwd aan Jij gaf mij een veilig gevoel Een gevoel dat ik niet snel zal vergeten Een gevoel dat mij deed opbloeien Een gevoel dat mij weer aanzette om te genieten van dit leven Een glimlach van…

willen onszelf herkennen in de ander een zijn met velen, maar met onze beperkingen die soms een uitleg verdienen, wat niet altijd lukt onze karakters zijn ook nog geheel verschillend leven met elkaar, naast elkaar en voor elkaar gevoelens nemen soms de overhand het zien moet echt kijken zijn door begrip komt alles nader zo is dus de opbloei…

Nu de liefde zich aandient, ben ik als een vulkaan ontwaakt, als een wild paard op hol geslagen, zie ik mijn Spaanse natuur weer opbloeien, waardoor ik overigens ook mijn literatuur bedrijf, maar goed, ik zal wat meer valeriaan slikken en me hullen in lavendelvelden, me suf zuipen aan de hopflesjes, New Age muziek beluisteren en veel bedwelmende…