Alle inzendingen over Ochtendgloren

Uit alle dagen in de rij zocht jij het mooiste ochtendgloren uit liefde geschapen en geboren op deze gouden dag in Mei Jij, jongste rimpel in ons water, droomt nu de uren naar veel later.…

De nimf in al haar schoonheid In een erotische pose Een onschuld om te zien Profileert ongewild passie Teder als porselein Contouren glad gepolijst Belicht door het ochtendgloren Behoedt schaduw de verboden vallei…

de maan at de zon kleurde de wereld blauw schuchter kwamen sterren uit en verfden het blauw geel wijselijk slokte de oceaan de nacht op en gaf de zon terug aan het ochtendgloren…

't ochtendgloren gisteren vermoord. De stad komt op gang. Maar er is geen haan die er nog kraaien kan.…

roze ochtendgloren steekt speels af tegen de wakkere kerktoren wiens puntje bevroren leek voordat de zon hem wakker had gekust doorkruist een troep ganzen het morgenbeeld die verkozen hier te blijven…

Mist en morgendauw de eerste goudgele stralen Troebel, maar hoopvol!…

Droombazuiner Schudde zijn warrige haar in sneeuw uiteen en besloot maar te ontwaken hij keek, om zich heen was de wereld van vijf voor twaalf met klokken vol richtingwijzers en woonkazernes voor mensen die al (zelf)beeldschermend in oorlog door snelwegen vol snijpunten scheurden alles leek in vreemde driehoeksverhoudingen rechtlijnig…

daarginds waar de hemel de aarde kust is de schildering idyllisch vanaf het palet ruikt de dageraad naar vers gras koebloempjes ontwaken met ochtenddauw kabbelt een beek zijdelings uit zicht als het opkomend zonlicht ragfijn de contouren verdubbelt schittert de schoonheid alom…

terwijl de zon haar eerste stralen haast door gesloten wimpers werpt dringt bij het ochtendgloren een vrolijk kip-gekakel door nog afwezige trommelvliezen en in mijn sluimerend bestaan voel ik jouw ogen zacht en teder dwalen over glooiend lijflandschap je elleboog stevig in het matras geplant rust je hoofd op je hand wat ben je mooi zeg…

Al schijnt de dag nog donker En duister van de nacht Er rijst een ochtendgloren Veel mooier dan verwacht Ga mee in dat bewegen Laat het gevecht met rust Het is jou echt tot zegen Wees daarvan bewust Het is het ware licht wat alles lichter maakt tenzij jij zelf anders verkiest en overgave eraan verzaakt…

ik stap behoedzaam in de kille ochtendstad verblind door de lage zomerzon langs hondenpoep en nachtbraaksels van vierenden zonder grenzen : ze aten spaghetti kip met curry en friet wat de honden aten weet ik niet…

Zorgvuldig ligt een deken wattig om het Ochtendgloren de omgeving klammig ingepakt. Hoort! de nieuwe dageraad is niet bang, komt toch op gang zij het wat laat. het gevecht om warmte nu verloren doet de Zon het vandaag op zijn gemak. Hij heeft het al bekeken: "Morgen wordt een nieuwe dag geboren."…

soms is de nacht heel koud en hard je hoort zelfs het kraken van de sneeuw op de daken soms is de nacht heel zwoel en zacht je hoort dan de krekels dat geluid is zo hemels soms is de nacht heel vol met gedacht’ de slaap wil dan niet komen verloren zijn je dromen soms is de nacht heel goed en tracht met duizend hete kussen je verlangen…

Met zonsondergang kantelt de horizon kleurrijk door het zonlicht glinsteren je ogen in spiegelbeeld elk detail begint te leven van de honger naar de nacht. Met zonsondergang spiegelt het licht jouw make-up de schaduwlijn is jouw taille wat in silhouet figureert in spiegelbeeld is waar ik na zonsondergang op je wacht. Na zonsondergang ontmoet…

Het ochtendgloren bereikt mijn gezicht ons ideaal smelt onbegrensd samen met een frisse wind door mijn haar en de condens tegen de ramen. Het zijn jouw zachte handen in mijn zij die accentueren de karakteristieke tonen de beleving vanuit mijn onderbuik bij de symfonie waarmee wij ontwaken.…

Een ochtendgloren als nooit te voren liet mijn droom nog in silhouet glanzen haar duistere structuur overschaduwde het korte moment om in violet te dansen. De horizon nam haar getekende glimlach en zegende haar in het opkomende zonlicht haar brede mondhoeken typeerde haar groet en vertrok in de corona met een verguldde blik.…

Haar ogen ontsluiten hun pracht nog niet Ze is nog slaperig en heeft een ochtendhumeur Maar nu al is zij zo mooi als je nooit ergens ziet Ze gaat zitten, ik zet koffie en ze ruikt de geur Nog altijd bedremmeld kijkend, neemt ze een teug Ik denk, als ik naar haar kijk, wat ik nu ga zien… Nu komt het moment waarop ik mij iedere dag verheug Op…

In het ochtendgloren trekken nevelsluiers van gedachten door het kreupelhout van mijn herinneringen waar doffe ellende hoogtij viert. Wind en water zwelgen gulzig graaiend mijn leven naar oneindige diepten. Luctor et emergo!…

Als een naar de zon gedraaid gezicht, door zijn warmte uitverkoren, zonnebloemen verlangend naar het licht een nieuwe dag, het ochtendgloren. Hunkerend na de donkere nacht, wachtend op de dageraad, verdriet en pijn weet ik verzacht door zonnestralen die ik binnenlaat.…

Met niets te vergelijken alleen: ochtendgloren boven een blauwe kustlijn zonlicht tegen een bergrug, vulkaan. Hij is zon water rood bloesem schaduw. Nooit vind ik de juiste woorden.…

Als Ochtendgloren Goud in de mond heeft Wil hij Die vrouw wel 'ns zien Als ze dan gaat krieken Gaat hij Met haar en de Dageraad Op zoek naar de Zingende Merel En als er dan ook maar één haan Gaat kraaien Dan krijgt de dag Een gouden randje…

Als een stille schaduw met vragende ogen ademloos kijkend naar het ochtendgloren bij het ontstaan van een nieuwe herfstmorgen.…

‘Ach,’ sprak een eendagsvlieg te Doorn, ‘hoe heerlijk is het ochtendgloren en hoe verrukkelijk het uur waarop het laaiend zonnevuur verstild ter kimme wordt gedreven! Men moest twee dagen kunnen leven.’ ------------------------------------ uit: Het grote beestenfeest, 1988.…

Dat het podium kraakte ik mijn chanson zong jij van concentratie gebogen me aankeek uit een hoekje van je ogen impromptu dat je maakte Dat blijft als ochtendgloren duisternis van de nacht en de regen samen onder een paraplu De zachtheid van de paardenharen strijkstok over de snaren…

ik fluister de wind het ochtendgloren huil de regen bij invallende nacht voel hartsverlangen in mijn zoektocht naar dromen ademloos de eenzaamheid verdwaal steeds weer waar de fluistering daagt mij zachtjes vragend wat vandaag vermag…

Vergeten, weglopen van je spiegelbeeld, de tunnel uit, de echo voorbij, geen rozen uit de orgelpijpen, gespleten hemellicht, tot duisternis resteert, slapen in het donker van de vergetelheid,  terwijl het licht je geheugen langzaam verstikt, en zelfs het ochtendgloren berust.…

met het lege gevoel dat ontheemden eigen is tast ik op zoek naar tederheid vooralsnog in het duister goddank wijst iemand die Braille beheerst mij de weg naar het ochtendgloren…

nee niks met glas zag je pas toen je gebroken was mocht je kleuren tellen in het opgaan van de zon zag de kleine diamant een schittering in het ochtendgloren je facet nog steeds in nieuw bekoren mag ik nu eindelijk je setting zijn…

de nacht in rust harten bedaren verstrengeld al één verlangen zo zacht tot het ochtendgloren maanlicht omhelst sterren verdwijnen een liefde ontwaakt die nooit wou slapen sluimerde zacht om ooit te ontwaken als de mooiste dag…

Ze oogt winters in het vroege ochtendgloren waar rijp wit op bomen en struiken bracht. Het glinstert als zilverkristal als ze met ingetogen stralen de natuur zal gaan beschijnen.…