929 resultaten.
IJstijd
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 178 Tot ijzig ijs is zij gehard.
Van binnen, groeit in stilte,
een sterkend hart.
Onaantastbaar beschermend
voor ieder die het zou willen raken.
Laat mij!
Zijn de enige woorden
die zij nog kan slaken.
Vanuit haar cocon
zal zij ooit weer naar buiten treden.
Dan...
onmogelijk, haar oude en nieuwe hart
nog...
samen te kunnen smeden.…
De dood van een lynx
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 370 Vannacht heb ik een kat gewurgd.
Een wilde kat, een lynx.
Zijn oerkracht vocht tegen de mijne.
De verliezer is doodgegaan.
De winnaar heeft gewonnen.
Verslagen ontwaak ik,
zwetend tussen droom en daad.
En een illusie armer.…
Ongekend
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 214 Als het leven mij zoekt
ik me niet laat kennen
gaat het mij onbeschaamd voor
strooit met liefde
die z’n plaats niet kent
waar geen mens me ziet staan
bekijk ik de dagen
buiten mij om gevuld
met gulle minnaars
die hun eelt
op handen dragen
stille killers die doodleuk
op facebook foto ‘s
van slachtoffers…
Lied van de zee
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 20 Langzaam zak ik weg, de diepzee in
de volzee: het duizelt me van scholen
visjes schieten weg en zijn er nog
In het licht boven mij glijdt het witte
schip van een zwaan over
de bellen uit mijn mond
Ik hoor krekelzang in het hoge gras
een meeuw vliegt over, waarschuwt
en wijkt, golven rollen zich op
tuimelen over elkaar heen
en breken…
Geen naam
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 69 Woorden dobberen in
de haven van alles en niets
Jij grijpt je vast aan de kade.
De brullende storm rukt jou los
en toch blijf je schrijf je verscheur je
voorzichtig de leegte met zachte handen.
Zoveel meer zie je zwijg je zing je
onhoorbaar over knagende pijn
verdriet dat geen naam verdragen kan.…
Zijn
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 110 En als er dan een dag is
Waarop het alleen maar lukt om op te staan
Alleen maar lukt om koffie te zetten
Alleen maar lukt om een cracker te eten
Wees dan trots op jezelf
Dat je bent opgestaan
Dat je koffie hebt gezet
Dat je een cracker hebt gegeten
Je hebt het weer gered een dag
Je bent er nog
En al die dingen die je wilde…
soms
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 soms moet je jezelf
terug heruitvinden na verlies
om verder te leven.…
Blakend bloed
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 137 Dag lieve mens in de spiegel
ik houd van jou, heel de dag
zal ik voor je zorgen en zo sterk
mijn wensgedachten denken
dat ze uit mijn handen groeien
tot mijn leven, geworteld
in lachende gezondheid
zo’n honger heb ik
naar zorgeloosheid
mijn angsten verankerd
in blakend bloed
mijn lichaam verankerd…
Rouwend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 162 Raak me niet aan, ik sla
vuur uit mijn onvergoten tranen
om de tentakels in mijn buik
ik verschroei elke hand
(ook de mijne)
Raak me niet aan, mijn huid
staat strak om de oude wonden
gehard tot een schurend harnas
tegen wat niemand mag doen
(en toch is gebeurd)
Raak me niet aan, mijn buik
verdraagt geen enkele druk
op het weivlies om…
Thuis in wildernis
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 678 Wij zijn de overgeblevenen
Dit is waar wij het mee moeten doen
Overleven is onze natuur
De wildernis is ons thuis
Delen is hoe we overleven
Jagen is wat ons sterk houdt
zonder wildernis zijn wij niets...…
Zij
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 127 tilt je op
neemt je mee
terug naar toen
toen de vooruitzichten
niet rooskleurig waren
maar juist onzeker
overleven
dat is wat men deed
overleven
toch raakt zij je
keer op keer weer
en gaat de dans met je aan
die eindige in vrijheid…
Binnenskamers
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 122 Ineens was het anders
lagen de tuimelaars om
en werd ik opgehaald
Ik lig schrap, ben ergens
doorheengevallen, een vlies
tussen orde en overmacht
Draag mij weg, ik wil hemels
van pastel en grijs na mijn uitjes
binnenskamers en op de gang
geen systeemplafond
Weer thuis, in het licht
van mijn eigen ramen
tussen de planten, het kastje…
Lief lijfhuis [2]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 54 Het is niet gezellig
in mijn lijfhuis, zwetend
op bed strek ik me wijd uit
tot een X
(waarde onbekend)
om af te koelen
maar er staat geen wind
en de lucht is vochtig
van verdriet om mijn lot
en van angst dat dit het laatste is
wat ik nog vol kan houden, dat
het daarna te erg zal zijn
(ik weet niet precies wat -
soms is het te…
Hand in mijn bloed
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 71 Ik zit klem, hoe kom ik hier
uit, hier weg, wie helpt mij
vergezelt mij desnoods alleen
in gedachten, naar de Gouden Poort
met vrije vogels in de glimp
van het licht tussen haar deuren?
Wie voelt mijn liefde trekken
aan de netten die ons verbinden?
Wie wast de harde korsten
van mijn lijf, kust mijn wonden
tot bloemen als de mooiste…
Mijn logees (Kippekop, Zwartje en Mevrouw)
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 25 Kippekop kakelt alle kanten uit
want mijn man volgt weer eens
een eigen waarheid en vergeefs
zoek ik naar stilte
Zwartje zit diep in haar put
te zuchten dat ze stikt
in het donkerende donker
waar het nooit stil is
Zo gaat het niet!
Breng noten en repen chocola!
Mevrouw installeert zich
om in stilte te gaan genieten
Was het maar zo…
Verdwaal in taal
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 40 Hij reed me naar zee
Ik maak kleine passen
op blote voeten
Kleine passen in het koude
zand, ik doe mijn best
Ik ga niet liggen
De tenen van mijn voeten
komen mij tegemoet
Naast zijn stappen
We hebben dit vaker gedaan
vroeger, niets aan de hand
Altijd waaide de wind
zout in mijn haren
schuim in mijn woorden
die verstoppertje spelen…
Ruimte, rust, mezelf
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 27 Ruimte, rust, mezelf
voelen ademen, de steken
onder mijn ribben en het gif
in mijn lijf, in mijn hoofd
Daar niet aan denken
elke dag een vriendin
die zich bekommert
om haar eigen interesses
Geen nieuwsgierigheid
betutteling en troost, alleen
een omarming en een beetje
verwend worden
Wakker zijn, niet dromen
in mijn slaap, wandelen…
Turbulentie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 21 Ik kijk toe, doe een greep
uit de feiten, herschik de buit
tot lichaamseigen en de wereld
constructies van fragmenten
werkelijkheid en mijzelf, de waarheid
van mijn bestaan, mijn wie ik ben:
turbulente wolken
in mijn slaap
en roekeloze piloten
van medicinale stofjes
die met mij spelen
me heen en weer gooien
door de hel
die ze kneden…
Zolang liefde stroomt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 Kijk, zie je dat ik het ben?
Let niet op de klaprozen
let niet op mijn huid, mijn hoofd
zonder haar, okee, de oorringen
mag je zien, ze knipogen
naar het begeerlijke goud
dat jij alleen opgebonden kent
strak boven onversierde oren
Het wapperde alleen thuis
Ik heb lippenstift geprobeerd
en werd onoverwinnelijk
een robotvrouw vol energie…
Broos
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50 Iedereen weet het wel
van het dagelijkse nieuws
de plaatsen en tijden
zijn soms verkeerd, ineens
leven er mensen niet meer en wij
vergeten dat weer, zo broos
zijn onze gevoelens
en gedachten ook
waar wij niet onder willen
lijden en gebukt gaan
Liever houden we groot
dat we veilig zijn, tweemaal daags
zien we naast de schermen
het…
Halve dagen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 29 Wakker schrikkend duw ik zacht
jouw snurken om, gerustgesteld
zak ik terug in moeheid, dromend
in te halen waar ik niet aan toekom
in mijn halve dagen van het kleine
zorgen voor Missy, jou en mij
Soms moet ik je blijven kussen
moet ik je nat huilen om meer
tijd, meer te doen, groter te leven
met minder slaap, ik heb zoveel
te geven…
Schrijf me
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 88 Hoe erger het is, hoe minder ik
anderen lastig val met mijn ziek zijn
ik wil wel
verbonden zijn, maar weet niet hoe
mijn chaos in vriendschap te vangen
ik doe mijn best
er is geen geheim
er zijn geen verboden
gedachten, ik zie je graag
omarm je als het kan
onder de bloesembomen
maar wacht alsjeblieft
tot ik beter ben, nou ja, goed…
Mijn tijger blijft liggen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 100 Ik huil van ellende, van binnen
zak ik in elkaar, weer, weer
moet ik mezelf aanvuren
om door te zetten
De tijd is kort en gaat zo snel
maar ik moet naar bed
bij mijn tijger gaan liggen
en ermee opstaan
Huiselijk gebabbel in de keuken
de soep begint al te geuren en
ik weet dat er kaarsen branden
Kon ik maar slapen
Ik ril bij het terugslaan…
Vóór de sprong
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 49 Sinds die dag sta ik
oude doorgestreepte tijger
in een jong lichaam
in een ander licht
dat mij ontkleedt, onverbiddelijk
de veters van mijn zekerheden losmaakt
mijn gewoontes en dromen losknoopt
mijn ogen open kust
voor de schoonheid
van de afgrond
en met zachte hand
mijn onsterfelijkheid uittrekt
De afgrond is geen afgrond…
Stinkende remix
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 Er valt geen bijzaak te maken
van het stinkende ongemak
dat mijn lichaam geworden is
door de remix met pilletjes
die betere versies van mij
uitproberen
Met een mond vol latijn
laat de dokter iedereen even
in de gevarenzone
van mijn zweet en gassen
met ingehouden adem
sprakeloos kijken
in de koude bek
tussen mijn benen
Daar lig ik dan…
[ Voluit leven, steeds ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 21 Voluit leven, steeds
zoeken naar een evenwicht --
en mezelf vinden.…
Koolwitje
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 484 Het is een eenzaam
fladderen een koolwitje
wil overleven…
Boer op zee
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 Ik ben een boer op zee
60 schapen, 100 varkens
ganzen en eenden bij vertrek
Dat zijn karige rantsoenen
bij de rats, kuch en bonen
Slachten hoef ik niet
de beesten gaan zo wel dood
zodat er altijd vlees is
voor de kok en de officieren
hoog boven mijn stinkende stal
waar ik emmers uit de zee hijs
en de drek de spuigaten uit schrob…
De geur van blauweregen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 66 Jij zegt: aandacht
is het liefdevolste
dat je kunt geven
Ik antwoord: onbezorgdheid
is het liefdevolste
dat je kunt hebben
Die ontglipt me vaak
Dan lig ik wakker
van niets te kunnen doen
zolang er geen zekerheden zijn
geen actuele metingen en doorsneden
voor opluchting of een nieuw plan
Ik wil alles proberen
om tijd te winnen
al…
Kantelpunt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 65 Dit is geen vliegende verkoudheid
dit is de gewone dingen doen
in een gekantelde wereld
op zere knieën kruipen
over de scherpe rondjes in het metaal
van een omgevallen wenteltrap
Houd vol, houd vol, rust uit
in een hoekje van de bocht
tot de angst weer van mij houdt
tot mijn oren weer sporen
met wat ik zie en voel
in de storm van mijn…